«Τον φίλο μου το φάρο, τον πιο παλιό…»

Στέκουν μοναχικοί και συνήθως απόμακρα. Ποιητές και πεζογράφοι εμπνεύστηκαν από την αγέρωχη παρουσία και τη μοναχικότητά τους και οι παππούδες ναυτικοί δεν σταμάτησαν να τους αναφέρουν στις ιστορίες που διηγούνται στα εγγόνια τους.

Οι φάροι, παρά την επέλαση της τεχνολογίας εξακολουθούν να  συμβάλλουν στην ασφάλεια της ναυσιπλοΐας. Επιμένουν να αντιστέκονται με τη σιωπηλή παρουσία τους στους σύγχρονους «τρελούς» ρυθμούς και την εγκατάλειψη. Με την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική τους, αποτελούν κομμάτι της παράδοσής μας και χρειάζονται τη φροντίδα της σύγχρονης πολιτείας για να συνεχίσουν να «φωτίζουν» τον πολιτισμό μας…

Η –δύσκολη– επιλογή των φωτογραφιών έγινε από την ιστοσελίδα faroi.com
Ένα όμορφο τραγούδι του Ορφέα Περίδη (απ’ όπου και ο τίτλος της ανάρτησης) «ντυμένο» με εικόνες φάρων.

Με αφορμή τη σημερινή «Παγκόσμια Ημέρα Φάρων»

***

Ο φάρος

Πολυαιγός Κιμώλου

Τον φίλο μου το φάρο, τον πιο παλιό
απ’ όλους μου τους φίλους τον πιο καλό

Δύσβατου Τήνου

μες στο βαθύ σκοτάδι παρακαλώ,
φέξε τον νυχτωμένο μου μυαλό.

Τρίκερι Μαγνησίας

Φώτισε τ’ όνειρό μου να θυμηθώ
τη ρότα μου να πάρω, να ξαναβρώ

Ψυτάλλειας

να λάμψει σαν αλήθεια, άνοιξε το φως
συ που `σαι τόσο μόνος κι είσαι σοφός.

Σουσάκι Αγίων Θεοδώρων

Να λάμψει σαν αλήθεια, άνοιξε το φως
συ που `σαι τόσο μόνος κι είσαι σοφός.

Κάστρο Κέρκυρας