Η πολιτική ως αναγκαία και αναπόφευκτη

Πολιτική: η τέχνη του εφικτού, αλλά και η τέχνη του ατελέσφορου. Με ηθικές παλινωδίες και με εσωτερικές αντιφάσεις, δημιουργεί τις προϋποθέσεις προσέλκυσης των μαζών, ιχνηλατεί μονοπάτια για την ισχυροποίηση ή την ανατροπή μιας κατεστημένης εξουσίας, κινητοποιεί και εμπνέει.
Παρότι σήμερα η πολιτική μοιάζει να απωθεί, να μην αποτελεί δελεαστική ενασχόληση για τον κόσμο που δεν ζει απ’ αυτήν («ζω από την πολιτική» Vs «ζω για την πολιτική»), δεν μπορεί παρά να βρίσκεται διαρκώς στο επίκεντρο κάθε κοινωνίας. Γιατί ακόμα κι αν οι ίδιοι οι πολίτες απεκδύονται το δικαίωμά τους να επηρεάζουν τις εξελίξεις και προτιμούν να κρύβονται πίσω από τις κουΐντες των πολιτικών διεργασιών, ο χώρος της πολιτικής δεν γίνεται να μείνει κενός. Και όντως δεν μένει…
______

«Πολιτική σημαίνει να τρυπάς σκληρά σανίδια, αργά και σθεναρά, με πάθος και με μέτρο ταυτόχρονα. Ισχύει άλλωστε απόλυτα, κι όλη η ιστορική πείρα το βεβαιώνει, ότι δεν θα κατόρθωνε κανείς το εφικτό εάν δεν κυνηγούσε πάλι και πάλι μέσα σε τούτο τον κόσμο το ανέφικτο. Εκείνος όμως που το κάνει αυτό, πρέπει να είναι ηγέτης. Και όχι μόνον: πρέπει επιπλέον να είναι –με τη λιτότερη έννοια του όρου– και ήρωας».

«Η πολιτική ως κάλεσμα και ως επάγγελμα» του Max Weber, Μτφ: Κώστας Κουτσουρέλης.
Από τις εκδόσεις Δώμα, που δεν περνάει μέρα που να μην αποδεικνύουν πως ήρθαν για να μείνουν.