«Δώδεκα ώρες στον ήλιο. Μακρόνησος, 1947-1957»
Η ποιητική συλλογή με τίτλο «Δώδεκα ώρες στον ήλιο. Μακρόνησος, 1947-1957» αποτελεί την εφαρμοσμένη πρακτική τής τεχνοτροπίας τού δομημένου ρεαλισμού Α’ επιπέδου τού Φιλολογικού Ομίλου Ελλάδος.
Η ποιητική συλλογή με τίτλο «Δώδεκα ώρες στον ήλιο. Μακρόνησος, 1947-1957» αποτελεί την εφαρμοσμένη πρακτική τής τεχνοτροπίας τού δομημένου ρεαλισμού Α’ επιπέδου τού Φιλολογικού Ομίλου Ελλάδος. Τα μέλη του, εξετάζοντας αναλυτικά τα αρχειακά υλικά τής περιόδου, αποτύπωσαν στους στίχους των ποιημάτων, καταστάσεις, καταγεγραμμένες εμπειρίες και βιωμένες αλήθειες, που σηματοδότησαν την εκμηδένιση της ανθρώπινης υπόστασης στα μετεμφυλιακά χρόνια τής ελληνικής πραγματικότητας των μέσων τού 20ού αιώνα. Μία συλλογή ιστορικής μαρτυρίας, η οποία βασίζεται στη λεπτομερή καταγραφή περιστατικών και γεγονότων με έμφαση στη σωματική αναφορά και την αιτιακή σχέση θύτη και θύματος. Μία συλλογή η οποία εμβαθύνει στον τρόπο με τον οποίο ο λόγος, και δη ο ποιητικός, είναι σε θέση να στιγματίσει τη βιαιότητα της κοινωνικής ύπαρξης.Ο Φιλολογικός Όμιλος Ελλάδος συγκροτήθηκε με γνώμονα την κατασκευή μίας νέας λογοτεχνικής παράδοσης. Στόχος εξ αρχής υπήρξε η επιστημονική έρευνα και ανανέωση των οπτικών ερμηνείας τής ιστορικής εξέλιξης της εγχώριας λογοτεχνίας, από τον 19ο έως τον 21ο αιώνα. Η συσσωρευμένη γνώμη τίθεται επί τάπητος στο μικροσκόπιο της αναλυτικής εξήγησης των αιτιών που οδήγησαν στη δημοσίευση και τη συγκρότηση ρευμάτων έκφρασης και σκέψης στον ελλαδικό χώρο. Για να οδηγηθούμε, ωστόσο, σε ένα ορισμένο αποτέλεσμα οφείλουμε εκ των προτέρων να ορίσουμε τη δική μας αφετηρία θέασης των πραγμάτων. Η τελευταία περιλαμβάνεται στα πλαίσια του ρεαλισμού και δη του «δομημένου» ρεαλισμού, προέκταση του αντίστοιχου ρεύματος τού 18ου και 19ου αιώνα, υπό την ανανεωτική κατασκευή των σύγχρονων δεδομένων ανάγνωσης τόσο τού λόγου, όσο και τής αισθητικής αυτού. Το εγχείρημα, συνολικά, επιδιώκει, μέσα από την εκδοτική δραστηριότητα, να αναδείξει πτυχές τής πνευματικής παραγωγής, σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, στη βάση τής κριτικής αναδόμησης όρων και προϋποθέσεων συγκρότησης του δημόσιου χώρου. Εκδίδει ανά τρίμηνο το «Λογοτεχνικό Δελτίο», φιλολογικό όργανο ποικίλης ύλης. Έχει εκδώσει τα κάτωθι συλλογικά έργα: «Μανιφέστο/Δυο σχολές τού ρεαλισμού», «Κάποτε στην Ελλάδα. Συλλογικός τόμος ιστορικού διηγήματος 1900-1930», «Εποπτείες: Ανθολογία ποιήσεως», «Στιγμές: Ο ποιητής Τόλης Νικηφόρου 1966-2022», «Η ποίηση στο ντιβάνι. Σωτήρης Παστάκας. Ποιητική ανθολογία». «Λευκές νύκτες & μελανά όνειρα. Δοκίμια ρωσικής λογοτεχνίας. Ξένια Καλαϊτζίδου», «Βαρδάρης», «Άφησέ με νάρθω μαζί σου. Στο κατώφλι της φυματίωσης. Ποιητική συλλογή δομημένου ρεαλισμού. Β΄ επιπέδου τεχνοτροπίας».