«Η αυλαία περιμένει κόκκινη. Να ξανανοίξει…» – “Συμπληγάδες γενεθλίων” του Δημήτρη Καταλειφού

«Συμπληγάδες γενεθλίων» τιτλοφορείται η πρώτη συγγραφική προσπάθεια του αγαπημένου ηθοποιού Δημήτρη Καταλειφού, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Πατάκη».

«Συμπληγάδες γενεθλίων» τιτλοφορείται η πρώτη συγγραφική προσπάθεια του αγαπημένου ηθοποιού Δημήτρη Καταλειφού, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Πατάκη».

Πρόκειται για 65 σύντομα κείμενα ποιητικής πρόζας, τα οποία έγραψε ο ηθοποιός μέσα στον εγκλεισμό λόγω της πανδημίας, από τα τέλη Φλεβάρη έως τις 21 Μάη 2020, παραμονή των γενεθλίων του, που έδωσε και την ιδέα του τίτλου του βιβλίου. «Το θέατρο έκλεισε και για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, βρέθηκα απέναντι στον εαυτό μου χωρίς άλλες υποχρεώσεις και δραστηριότητες. Μια επιθυμία να γράψω βρισκόταν εν υπνώσει, και ξαφνικά ξύπνησε. Ετσι γεννήθηκαν αυτά τα κείμενα», εξηγεί ο ίδιος στον πρόλογο του βιβλίου, του οποίου το εξώφυλλο κοσμείται από το έργο «Μνήμη», του ίδιου του συγγραφέα.

Είναι κείμενα με τα οποία μπορείς να συμφωνήσεις, να διαφωνήσεις, να αναγνωρίσεις σκέψεις δικές σου ή φίλων σου, σίγουρα πάντως σε οδηγούν να φανταστείς, να αναλογιστείς το αποτύπωμα που αφήνει αυτή η περίοδος στη σκέψη και τη διάθεση των ανθρώπων. «Απλετος χρόνος θρονιάστηκε μέσα στο σπίτι σαν σκόνη. Δεν λέει να φύγει με αντισηπτικά»… «Ανοίγω το παράθυρο κι ένας Απρίλης απειλητικός με υποδέχεται»

«Η αυλαία περιμένει κόκκινη. Να ξανανοίξει…» - "Συμπληγάδες γενεθλίων" του Δημήτρη Καταλειφού

«Συμπληγάδες γενεθλίων» τιτλοφορείται η πρώτη συγγραφική προσπάθεια του αγαπημένου ηθοποιού Δημήτρη Καταλειφού, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Πατάκη».

Ειρωνικός και καυστικός απέναντι στις συνθήκες, ο Δ. Καταλειφός προχωρά παράλληλα μέσα από αυτά τα κείμενα σε μια ενδοσκόπηση, ρίχνει τρυφερές ματιές σε στιγμές της ζωής του, των παιδικών του χρόνων, σε αγαπημένα του πρόσωπα, καθώς «η ποίηση έρχεται και τον βρίσκει» κι αναρωτιέται «τι θ’ απογίνει όταν τελειώσουν τα ποιήματα;»…

Ετσι, μέσα από στίχους και σκέψεις το βιβλίο μάς ταξιδεύει σε στιγμές και εικόνες, σε καλοκαίρια, κυκλαδίτικα νησιά, στις αυλές των σχολείων, στο θέατρο που… «η αυλαία περιμένει κόκκινη. Να ξανανοίξει».

Ριζοσπάστης

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: