Κυκλοφόρησαν τα δύο πρώτα βιβλία της σειράς Ars Cogitans

Κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις Τόπος τα δύο πρώτα βιβλία της σειράς Ars Cogitans (διεύθυνση: Γιώργος Μανιάτης). Η σειρά έχει ως στόχο την έκδοση μελετών που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη συγκρότηση της ριζοσπαστικής οπτικής και φιλοδοξεί να συμβάλει στη δημιουργική συζήτηση και αναζήτηση εκείνων των ρευμάτων που ιστορικά εξέφρασαν τη δομική σχέση τέχνης-κοινωνίας-πολιτικής. Σε αυτό το πλαίσιο θα παρουσιάσει κείμενα σημαντικών ξένων διανοητών καθώς και σχετικές εργασίες ελλήνων μελετητών που προωθούν τον προβληματισμό τόσο στο πεδίο της θεωρίας όσο και σε αυτό της ίδιας της καλλιτεχνικής πράξης.

Η τέχνη πέθανε! ΖΗΤΩ H ΤΕΧΝΗ! Είναι το σύνθημα του Μαρξ για την αισθητική. Έτσι τελειώνει το βιβλίο του Ρώσου φιλοσόφου και κριτικού της λογοτεχνίας Μιχαήλ Λίφσιτς Η φιλοσοφία της τέχνης του Καρλ Μαρξ.

Το έργο (μτφρ. Μαρία Μαντώ Γιαννίκου – επ. Γιάννης Ιόλαος Μανιάτης) σε εισάγει στις αισθητικές αντιλήψεις του Γερμανού φιλοσόφου και λειτουργεί ως οδηγός για τον τρόπο με τον οποίο διαμορφώθηκε η σκέψη του Μαρξ από τα πρώιμα κείμενά του μέχρι την ωριμότητα.

Ο Μιχαήλ Λίφσιτς (Mikhail Lifshitz) γεννήθηκε στην Κριμαία το 1905 και πέθανε το 1983. Ξεκίνησε τις σπουδές του στη Σχολή Vkhutemas, την Ανώτατη Σχολή Τεχνών της Μόσχας, τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1920. Σε συνεργασία με τον Λουνατσάρσκι και τον Σίλερ δημοσίευσαν την πρώτη σχετική συλλογή αποσπασμάτων από το έργο των Μαρξ και Ενγκελς. Ίδρυσε και διηύθυνε το σημαντικό λογοτεχνικό περιοδικό Λογοτεχνική κριτική, το οποίο συνέβαλε στην εξάπλωση της μαρξιστικής αισθητικής στον υπόλοιπο κόσμο μέσω της έκδοσής του στα αγγλικά, την περίοδο του Mεσοπολέμου.

Στοιχεία που χαρακτηρίζουν το βιβλίο ”Για την αισθητική της μουσικής” (μτφρ. Πάνος Ντούβος) είναι η πρωταρχική σημασία της αντανάκλασης της πραγματικότητας, η έμφαση στον ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα της τέχνης και στην καθοριστική σημασία της στη διαδικασία κοινωνικοποίησης του ανθρώπου, η υπεράσπιση της αισθητικής αξίας του ρεαλισμού, η κριτική στάση απέναντι στις καλλιτεχνικές εκδηλώσεις του σύγχρονου ατομικισμού.

Στο πλαίσιο αυτό, οι βασικές πτυχές που θίγει ο Λούκατς για τη μουσική είναι: η θεμελίωση του κοινωνικού χαρακτήρα της λειτουργίας και της ηθικής επίδρασής της, το πρόβλημα της αυτονόμησής της από τον λόγο και τον χορό, η σχέση μορφής-περιεχομένου.

Ο Γκέοργκ Λούκατς (György Lukács, 1885-1971) γεννήθηκε στη Βουδαπέστη από πατέρα τραπεζίτη. Σπούδασε στα πανεπιστήμια της Βουδαπέστης και του Βερολίνου και το 1906 ανακηρύχθηκε διδάκτορας φιλοσοφίας. Το 1914 προσχώρησε στο Ουγγρικό Κομμουνιστικό Κόμμα. Από το 1945 διετέλεσε καθηγητής Αισθητικής στο πανεπιστήμιο της Βουδαπέστης. Το 1956 έγινε υπουργός Πολιτισμού στην κυβέρνηση Νάγκι. Στα βασικότερα έργα του συγκαταλέγονται: Η ψυχή και οι μορφές (1911), Το ιστορικό μυθιστόρημα (1936), Ο Γκαίτε και η εποχή του (1946), Ο νεαρός Χέγκελ και το πρόβλημα της καπιταλιστικής κοινωνίας (1948), Η καταστροφή του λόγου (1954), Σολτζενίτσιν (1964).

(Πληροφοριακά στοιχεία παρμένα από τα δελτία τύπου των εκδόσεων)