Μιχάλης Συμεωνίδης: Στον καιρό της κρίσης και της μόνιμης προσωρινότητας

Κυκλοφόρησε από τον εκδοτικό οίκο “Αρχύτας” η ποιητική συλλογή του πρωτοεμφανιζόμενου Μιχάλη Συμεωνίδη με τίτλο “στον καιρό της κρίσης και της μόνιμης προσωρινότητας”. Στο εκδοτικό σημείωμα, διαβάζουμε.

Μπαίνει φουριόζος ο ποιητής στις καρδιές μας, ν’ αφήσει παράπονα, οργή, αγωνία, θλίψη. Να είναι προνόμιο της νιότης, άραγε, ότι μπορεί να τα νιώθει όλα ταυτόχρονα, σε μέγεθος αναπάντεχα μεγάλο; Ή μήπως οι καιροί τούτοι απαιτούν σιωπή, από ανθρώπους που κραυγάζουν τα σωθικά τους για αλήθεια;

Ό,τι κι αν ευθύνεται, φτιάχνει ποιητές που δεν βολεύονται σ’ αυτή τη διπρόσωπη κανονικότητά μας. Γιατί, στ’ αλήθεια, πώς καταφέραμε να βλέπουμε κανονικότητα, την αλλοπρόσαλλη πραγματικότητα που ζούμε;

Ευτυχώς για εμάς, οι ποιητές είναι επίμονοι εργάτες της ατόφιας αλήθειας και δε μας αφήνουν να χαθούμε στον “μεθυστικό” λαβύρινθο της συνεχούς αυτοπραγμάτωσης αλλά μας τραβάνε δυνατά απ’ το μανίκι να μάθουμε να μοιραζόμαστε τους προσωπικούς μας θησαυρούς γνώσης και συναισθήματος.

Ένας τέτοιος ποιητής είναι και ο Συμεωνίδης. Μέσα στις λέξεις του, μεγεθύνει το ανάστημά του και απαιτεί ασυμβίβαστα να δρέψει τους καρπούς της σποράς του, ν’ αγαπήσει κι αυτά που μισεί και να ζήσει!

Γιατί όπως μας λέει και ο Νικηφόρος Βρεττάκος: “Είμαι κι εγώ/μια μικρή λεπτομέρεια/μέσα στην τραγική/ιστορία του σύμπαντος./Τα κύτταρά μου διεχώρισα/σε άπειρα πολλοστημόρια/για να τ’ αγαπήσω όλα/όσα κινούνται στη γη,/όσα στων θαλασσών τα βάθη αναπαύονται/κι όσα στ’ αχανή μού διαφεύγουν.”

Ο Μιχαήλ Συμεωνίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη 1986 και έζησε στις Συκιές Θεσσαλονίκης μέχρι να γίνει μετανάστης. Σπούδασε Πολιτικές και Κοινωνικές Επιστήμες στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο και στο Πανεπιστήμιο της Λωζάνης. Σήμερα συνεχίζει τις διδακτορικές του σπουδές στις πολιτικές επιστήμες και την ιστορία. Τα κύρια ερευνητικά του αντικείμενα είναι αυτά της μετανάστευσης, της ιστορίας των Ελλήνων πολιτικών προσφύγων, καθώς και του Ποντιακού Ελληνισμού στην πρώην ΕΣΣΔ. Ζει μακριά από την Ελλάδα από το 2016. Ιδιαίτερα τα τελευταία πέντε χρόνια παρεμβαίνει δημόσια με άρθρα και σημειώματά του σε εφημερίδες και έντυπα, ενώ ασχολείται και με την ποίηση. Αφού έζησε στην Λοζάνη της Ελβετίας, τώρα κατοικεί στο Βερολίνο. Μεταξύ άλλων δραστηριοτήτων ασχολείται με τον Σύλλογο Ελλήνων Επιστημόνων Βερολίνου, του οποίου είναι πρόεδρος.

Η συλλογή «Στον καιρό της κρίσης και της μόνιμης προσωρινότητας» είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή που δημοσιεύεται και είναι καρπός των τελευταίων πέντε χρόνων της ζωής του ως μετανάστης.

Εκδόσεις Αρχύτας, Δεκέμβριος 2022. ΣΠΕΚ, Σύλλογος Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου

Ποίημα: Μια καλή δουλειά να βρεις

Να σπουδάσεις, για να βρεις μια καλή δουλειά.
Να μην τυραννιέσαι στη ζωή σου
όπως εμείς και οι γονείς μας.
Λόγια που τ ’ άκουγα από μικρό παιδί.
Λόγια που με σημάδεψαν.
Έτσι κι εγώ σπούδασα.
Ακόμη σπουδάζω.
Δεν σταμάτησα ποτέ να σπουδάζω.
Κι όμως.
Την καλή δουλειά ακόμη δεν τη βρήκα.
Πλούσιος όμως έγινα.
Είναι γιατί έλυσα το γρίφο.
Πλούσιο τελικά σε κάνει η γνώση και όχι τα χρήματα.
Η γνώση σε κάνει δυνατό.
Μπορεί να σε κάνει και άνθρωπο.