Θανάσης Σκρουµπέλος: “Αρχίζει το µατς”

“Αρχίζει το µατς” ήταν ο τίτλος εκποµπής, έγινε τραγούδι, ήταν εγερτήρια φράση µετά το κυριακάτικο τραπέζι: να σηκωθείς όπως-όπως να προλάβεις το µατς. Γιατί τότε οι αγώνες ξεκινούσαν µεσηµέρι. Μετά, στην πλατεία πλάκα, πρόγκα, πειράγµατα µε νικητές και ηττηµένους στο ίδιο τραπέζι να κερνούν τα ούζα. Ήταν η λαϊκή γιορτή της Κυριακής τότε το ποδόσφαιρο.

Τώρα έχει γιγαντωθεί το άθληµα. Έχει καβαλήσει σύνορα και «παίζει» σε µεγάλα, τροµακτικά και άπιαστα από το νου χρηµατικά ποσά. Μα όσο και να το ελέγχουν τα ισχυρά µπλοκ συµφερόντων, λόγω της δυναµικής του, συνεχίζει να είναι λαϊκή γιορτή σε κάθε γωνιά του κόσµου. Αν ξύσεις κάτω από την γκλαµουριά θα βρεις ακόµη κάτι από τον αρχικό του ροµαντισµό: παίκτες, προπονητές, φιλάθλους να αναζητούν την αρχική οικεία ηδονή που πληµµύριζε γειτονιά κι εξέδρες. Το άλλο ποδόσφαιρο. Αυτό που θα µπορούσε να γίνει γέφυρα µε την ποίηση, µε την τέχνη.

Έναν τέτοιο δρόµο προσπάθησαν να βαδίσουν δυο φίλοι, παλιοί ποδοσφαιριστές, στην Καισαριανή, ο Νίκος Μάλλιαρης και ο Γαβρήλος Παπαδόπουλος με την ίδρυση του Αστέρα 2004 και την πρωτοβουλία για να φτιαχτεί «Πάρκο των Διεθνών» μετά τον θρίαμβο της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου στο Euro 2004. Τα βήµατά τους, καθώς και άλλες αντίστοιχες προσπάθειες, όπως τις σχέσεις της μεγάλης Μπαρτσελόνα με το Άγιον Όρος, τη δημιουργία, στην Κρήτη, της Μπαρτσελόνα Λιγόρτυνου-Τεφελίου αλλά και σημαντικές αθλητικές δράσεις από τη μεταπολεμική Ελλάδα καταγράφει ο Θανάσης Σκρουµπέλος. Όχι από νοσταλγία, αλλά από διάθεση να παραµείνουν ζωντανά τα όνειρα των εραστών του καλού ποδοσφαίρου.

Ο Θανάσης Σκρουµπέλος, εκτός από συγγραφέας, είναι γνωστός σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Σπούδασε Καλές Τέχνες (χαρακτική και αγιογραφία) στην Αθήνα και κινηµατογράφο στο Λονδίνο (στο London Film School), µε υποτροφία της ∆ιεθνούς Αµνηστίας, ως διωκόµενος από τη δικτατορία. Έχει εργαστεί ως δηµοσιογράφος σε αθηναϊκές εφηµερίδες και περιοδικά, ενώ έχει γράψει σενάρια για την τηλεόραση (Τα παιδιά της Νιόβης του Κώστα Κουτσοµύτη) και τον κινηµατογράφο (Το πέρασµα, Η Αριάδνη µένει στη Λέρο, Καλή πατρίδα σύντροφε κ.ά.). Έχει σκηνοθετήσει ταινίες µεγάλου µήκους (Αλιόσσα, Χαβάη, Ο Τζώνης Κελν, κυρία µου, την οµαδική Νέος Παρθενώνας, και τη σπονδυλωτή Η αυλή µε τα σκουπίδια κ.ά.). Ασχολείται επίσης µε τη συγγραφή και τη µετάφραση θεατρικών έργων (Χαβάη, Μυστικές φωνές, Γέρµα, Γέλιο στο σκοτάδι κ.ά.).

Έχει εκλεγεί αρκετές φορές µέλος του ∆ιοικητικού Συµβουλίου της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών και είναι από τα ιδρυτικά µέλη της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος.

Πιο γνωστά βιβλία του: Ο Αϊ-Γιώργης των Γραικών, Οι κόκκινοι φίλοι µου, Τα φίδια στον Κολωνό (1981, Τόπος 2016), Bella Ciao (Τόπος 2012), Μπλε καστόρινα παπούτσια (Τόπος 2007, ΝΕΑ ΕΚ∆ΟΣΗ 2016), Ο µπαλτάς και άλλες ιστορίες (Τόπος 2009), Mαύρος Μακεδών (Τόπος 2010), Οι κόκκινοι βαρκάρηδες (Τόπος 2011), Kατίνα Μπέλο (Τόπος 2021) και οι νουβέλες Η ιστορία της Βέλβετ Παλµ (Τόπος 2012) και Η κόρη του Οιδίποδα (Τόπος 2015). Επίσης, κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Τόπος το βιβλίο Σενάριο: από τη θεωρία στην πράξη (2014) και στη σειρά ballpen/βιβλία µε θέµα τον αθλητισµό το Του Μπούκοβι την οµαδάρα… (Τόπος 2018) και 1969: Το µπαράζ – Καλλιθέα, αγάπη µου (2022).

Το 2018 κυκλοφόρησε το Ο Γάτος µου ο κλόουν ο Μαλόουν, το πρώτο παιδικό βιβλίο που έγραψε και εικονογράφησε ο ίδιος και το 2022 το δεύτερο παιδικό βιβλίο του, Η Κατερίνα και το φεγγάρι. Το µυθιστόρηµα Μπλε καστόρινα παπούτσια ανέβηκε µε επιτυχία στο θέατρο το 2023, σε σκηνοθεσία Θανάση Ζερίτη.

Τον Νοέµβριο 2023 κυκλοφόρησε το Σα µαγεµένο το µυαλό µου που περιλαµβάνει ιστορίες εµπνευσµένες από ρεµπέτικα και λαϊκά τραγούδια, εικονογραφηµένα από τον ίδιο.