Ανθή Ζορμπά: «Η πραγματική χειραφέτηση της γυναίκας δεν χωράει στη σημερινή βαρβαρότητα της κοινωνίας»

Η Ανθή Ζορμπά είναι υποψήφια βουλευτής με το ΚΚΕ στην Εκλογική Περιφέρεια Δυτικού Τομέα. Συζητήσαμε για τις επικείμενες εκλογές, αλλά και για τον ρόλο της γυναίκας στη σύγχρονη κοινωνία.

Ανθή, είσαι αντιδήμαρχος Παιδείας, Πρόνοιας & Κοινωνικής Πολιτικής στην Πετρούπολη, εκλεγμένη με τη Λαϊκή Συσπείρωση, και υποψήφια με το ΚΚΕ στις εθνικές εκλογές στις 7 Ιουλίου στην Εκλογική Περιφέρεια Δυτικού Τομέα. Πώς βιώνεις τη μετάβαση από το τοπικό επίπεδο στο εθνικό και ποιες διαφορές παρατηρείς στα θέματα που απασχολούν τον κόσμο;

Ενόψει των εκλογών της 26ης Μάη επισημαίναμε στο λαό της Πετρούπολης ότι οι εκλογές σε τοπικό επίπεδο είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τις εκλογές σε περιφερειακό επίπεδο, με τις ευρωεκλογές και φυσικά με τις εθνικές εκλογές.

Σήμερα, δεν υπάρχει κανένα τοπικό πρόβλημα που να αποσπάται από την κεντρική κυβερνητική πολιτική. Τονίζαμε, λοιπόν, ότι σε επίπεδο ευρωκοινοβουλίου λαμβάνονται οι κατευθυντήριες πολιτικές, οι οποίες επικυρώνονται σε κάθε εθνικό κοινοβούλιο και στη συνέχεια εξειδικεύονται σε επίπεδο περιφερειών και δήμων. Ατράνταχτο παράδειγμα ότι οι περικοπές και οι αυστηροί έλεγχοι στους προϋπολογισμούς των Δήμων αποτελούν κατευθύνσεις της Ε.Ε και απορρέουν από μνημονιακούς νόμους που έχουν ψηφιστεί από τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Ακόμη και τα προβλήματα που αντιμετωπίσαμε ως Δημοτική Αρχή στον τομέα της Παιδείας και ιδιαίτερα στην προσχολική αγωγή, με παιδιά να μένουν εκτός των παιδικών σταθμών, συνδέονται στενά με το γεγονός ότι Ε.Ε και κυβέρνηση μειώνουν δραματικά τα κονδύλια για την ανέγερση παιδικών σταθμών, αφού στοχεύουν στην περαιτέρω ιδιωτικοποίηση στον συγκεκριμένο τομέα.

Αν αναλογιστούμε όλα τα παραπάνω, μπορούμε να δούμε πιο καθαρά το πώς συνδέεται καθετί που αφορά τους  Δήμους και το Ελληνικό Κοινοβούλιο. Άρα, επί της ουσίας καμιά μετάβαση δεν προκύπτει!

Στις εθνικές εκλογές αναμφισβήτητα σε μεγάλο βαθμό απασχολεί τον κόσμο το ποιος θα αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας, αλλά το ίδιο θα πρέπει να τον απασχολεί η ύπαρξη δυνατής αντιπολίτευσης ικανής να στέκεται απέναντι στην ενιαία επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι, οι γυναίκες, η νεολαία μας. Η πολιτική που θα υλοποιηθεί από τις 8 Ιούλη και έπειτα είναι προαποφασισμένη από τις μεταμνημονιακές εκθέσεις της Κομισιόν, οπότε έχει τεράστια σημασία το ποιος θα αποτελέσει οχυρό, εχέγγυο ότι και μέσα στη Βουλή αλλά και έξω θα υπερασπίζεται και θα διεκδικεί τα σύγχρονα δικαιώματα του λαού μας.

Στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές, στις 26 Μαΐου του 2019, ήσουν υποψήφια με τον συνδυασμό της Λαϊκής Συσπείρωσης στο δήμο Πετρούπολης, όπου ήρθες πρώτη σε σταυρούς, τη στιγμή που η εκλογική δύναμη του ΚΚΕ σε Ευρωβουλή και Τοπική Αυτοδιοίκηση μειώθηκε. Γιατί ο κόσμος συντηρητικοποιείται και στρέφεται προς κόμματα που έχει δοκιμάσει ξανά στο παρελθόν – όπως ΝΔ και ΚΙΝΑΛ – και όχι προς το ΚΚΕ;

Τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών έδειξαν αναμφισβήτητα την μεγάλη αγανάκτηση του ελληνικού λαού απέναντι σε μια κυβέρνηση που κυριολεκτικά υφάρπαξε ανερυθρίαστα την ψήφο του και που τον καταδίκασε στη φτώχεια, στην ανέχεια, στην επιδείνωση της ζωής του. Σε καμία περίπτωση, όμως το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών δεν προμηνύει τίποτα θετικό για τους εργαζόμενους καθώς δεν έχουν να περιμένουν κάτι από την ενίσχυση του διπολισμού, των «παλιών καραβανών» του συστήματος.

Εξάλλου, αυτή ήταν η μεγαλύτερη συνεισφορά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στο σύστημα: η μοιρολατρία, η δικαιολόγηση των πιο βάρβαρων κι επικίνδυνων πολιτικών, στο όνομα της «προόδου» και του δήθεν ρεαλισμού. Το κόμμα μας κατάφερε να διατηρήσει τις δυνάμεις του και αυτό είναι εγγύηση για το λαό που του δίνει τη δυνατότητα να αλλάξει τα πράγματα, να δυναμώσει τους αγώνες του για να διεκδικήσει στο σήμερα και να ανοίξει το δρόμο για την Ελλάδα των πολλών, που δεν είναι άλλη από την Ελλάδα του  σοσιαλισμού.

Έχουμε αισιοδοξία, αλλά και εμπιστοσύνη στον ελληνικό λαό. Ανεξάρτητα από το εκλογικό ποσοστό του κόμματός μας, υπάρχει αρκετός κόσμος, περισσότερος πλέον που μας ακούει, αφουγκράζεται τις θέσεις μας, που θέλει το ΚΚΕ να πάει καλά. Φυσικά, το θέμα είναι η θέληση να γίνει και πράξη, για να μπορεί ο ίδιος ο λαός το βράδυ των εκλογών να χαμογελάει!

Είναι θετικό που μειώθηκαν μετά από καιρό τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής. Πώς πρέπει να συνεχιστεί από εδώ και πέρα η μάχη απέναντι στον φασισμό και τι ακριβώς κάνει το ΚΚΕ προς αυτή την κατεύθυνση;

Είναι πράγματι θετικό ότι μειώθηκαν τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής στις πρόσφατες εκλογές, θα πρέπει όμως συνολικά όλες οι ακροδεξιές δυνάμεις και τα κόμματα (όπως το κόμμα του Βελόπουλου) να απομονωθούν, να συνεχίσουν να βλέπουν την πλάτη του ΚΚΕ, να πεταχτούν έξω από τη Βουλή, από σχολεία και γειτονιές.

Στη μείωση των ποσοστών της Χρυσής Αυγής το κόμμα μας και η νεολαία του έχουν καθοριστική συμβολή. Γιατί όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ «ξέπλενε» την ακροδεξιά συγκυβερνώντας με τους ΑΝΕΛ, οι δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ πρωτοστατούσαν για να μπει «μπλόκο» στους φασίστες παντού.

Σε αυτή την κατεύθυνση κινηθήκαμε για παράδειγμα και σε τοπικό επίπεδο.  Είναι δεκάδες τα ψηφίσματα που αποφασίσαμε και υλοποιήσαμε στο Δημοτικό Συμβούλιο της Πετρούπολης τα τελευταία 8 χρόνια που ήμασταν στη Διοίκηση του Δήμου. Ψηφίσματα και αποφάσεις καταδίκης της Χρυσής Αυγής, αλλά και ενάντια στη δράση της, όπως η απόφαση που πήραμε προκειμένου να μην παραχωρείται κανένας δημοτικός χώρος στην εγκληματική ναζιστική οργάνωση.

Συνολικά, όμως ο αγώνας μας ενάντια στο φασισμό είναι αναπόσπαστος με τον αγώνα για να δυναμώσουν η αλληλεγγύη και η κοινή πάλη ανάμεσα στους λαούς. Είναι, όμως, πάνω από όλα αγώνας ενάντια στο ίδιο το σύστημα που γεννάει και αναθρέφει το φασισμό, τον αλυτρωτισμό και τη μισαλλοδοξία.

Από αριστερά προς τα δεξιά: Γιώργος Γώγος (πρώην δήμαρχος Πετρούπολης), Ανθή Ζορμπά (υποψήφια βουλευτής με το ΚΚΕ στην Περιφέρεια Δυτικού Τομέα), Βαγγέλης Σίμος (Δήμαρχος Πετρούπολης), Γιάννης Πρωτούλης (μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος βουλευτής με το ΚΚΕ στην Περιφέρεια Δυτικού Τομέα)

Ανθή, είσαι μία νέα γυναίκα 33 ετών, εργαζόμενη και μητέρα. Ποια είναι τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι εργαζόμενες μητέρες και ποιες αλλαγές πρέπει να συντελεστούν για να βελτιωθεί η θέση τους στην κοινωνία;

Δυστυχώς, η θέση της γυναίκας στη σημερινή κοινωνία είναι διπλά εκμεταλλευόμενη. Εξακολουθεί να σηκώνει το κύριο βάρος των οικογενειακών υποχρεώσεων και επιπλέον να καλύπτει τα κενά που δημιουργεί η ιδιωτικοποίηση και η εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών της Υγείας, της Πρόνοιας και της Παιδείας.

Δεν είναι τυχαίο, εξάλλου, ότι στο γυναικείο φύλο κυριαρχεί πολύ περισσότερο η ανεργία, η μερική απασχόληση, η μαύρη εργασία, ακόμη και η τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς. Μεγαλώνει, συνεπώς, ολοένα και περισσότερο η απόσταση του πώς ζει μια εργαζόμενη γυναίκα σήμερα και στο πώς θα μπορούσε να ζει.

Υπάρχουν πολλά παραδείγματα του πως και η σημερινή κυβέρνηση έχει απέναντί της τα δικαιώματα των γυναικών. Πριν από δύο μήνες, το ΚΚΕ κατέθεσε τρεις τροπολογίες που αποτελούν ολοκληρωμένες προτάσεις για την προστασία της μητρότητας, που όμως απορρίφθηκαν χωρίς καν συζήτηση από την πλευρά της κυβέρνησης.

Η ίδια η πείρα, η ίδια η ζωή έχει αποδείξει ότι η πραγματική χειραφέτηση της γυναίκας δεν χωράει στη σημερινή βαρβαρότητα της κοινωνίας. Η απελευθέρωση των γυναικών από τα δεσμά της διάκρισης και της εκμετάλλευσης είναι αναπόσπαστη από τον αγώνα για μία άλλη κοινωνία που θα ικανοποιεί τις ανάγκες τις δικές τους και της οικογένειάς τους.

Για αυτό και στις ερχόμενες εκλογές οι γυναίκες εργαζόμενες, άνεργες, φοιτήτριες θα πρέπει να δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης σε μία ισχυρή εργατική – λαϊκή αντιπολίτευση, που θα φέρνει τα προβλήματα των γυναικών στο προσκήνιο της αντιπαράθεσης.

Στις ευρωεκλογές του 1999, το ΚΚΕ είχε πάρει ποσοστό κοντά στο 9%, αλλά λίγο μετά, στις εθνικές εκλογές του 2000, πήρε 5,5%. Σε ανησυχεί το ενδεχόμενο να συμβεί κάτι αντίστοιχο και τώρα και τι ενέργειες γίνονται από το ΚΚΕ για να αποφευχθεί αυτό το ενδεχόμενο;

Θα ήταν λάθος, βέβαια, να παραγνωρίσουμε ότι κάθε εκλογική αναμέτρηση δεν είναι ίδια με την προηγούμενη, γιατί οι συνθήκες μέσα στις οποίες διεξάγεται δεν είναι ίδιες με τις προηγούμενες. Επομένως, κάθε εκλογική μάχη εντάσσεται στο συγκεκριμένο πολιτικό σκηνικό της εκάστοτε περιόδου και το εκλογικό αποτέλεσμα αντανακλά τη συνείδηση του λαού στη συγκεκριμένη περίοδο.

Είναι γεγονός ότι οι ευρωεκλογές της 26ης Μάη προσιδίαζαν σε εθνικές εκλογές μίας και όλη η αντιπαράθεση κινήθηκε γύρω από το κατά πόσο τα κόμματα του κεφαλαίου υλοποιούν καλύτερα τις αντιλαϊκές αποφάσεις της Ε.Ε στη χώρα τους.

Είναι, επίσης, γεγονός ότι τα μικρότερα κόμματα δεν ευνοούνται ποτέ από την πόλωση των δύο πρώτων κομμάτων. Είμαστε, όμως αισιόδοξοι. Όλο το προηγούμενο διάστημα με αφορμή και την προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση πραγματοποιήσαμε ευρύ άνοιγμα με συγκεντρώσεις, συσκέψεις και περιοδείες.

Γνωρίζουμε καλά ότι για εμάς καμία μάχη δεν είναι εύκολη, επειδή αποτελούμε «καρφί στο μάτι» όσων υπερασπίζονται το σημερινό σύστημα. Και οι αντίπαλοί μας, όμως, γνωρίζουν καλά ότι δεν μπορούν εύκολα να ξεμπερδέψουν μαζί μας, αφού το κόμμα μας στην 100χρονη ιστορία και πορεία του έχει αποκτήσει δεσμούς με τον ελληνικό λαό. Είμαστε σίγουροι, λοιπόν, ότι κάθε μέρα οι εργαζόμενοι θα συνειδητοποιούν όλο και περισσότερο ότι το ΚΚΕ αποτελεί το μόνο φάρο σταθερότητας, αντοχής, αισιοδοξίας και ελπίδας.

Το ΚΚΕ ζητάει την ψήφο του κόσμου για να αποτελέσει «ισχυρή λαϊκή αντιπολίτευση» την επομένη των εκλογών. Γιατί, λοιπόν, ο λαός να ψηφίσει για αντιπολίτευση και όχι για κυβέρνηση στις 7 Ιουλίου; Ποιο είναι τελικά το πραγματικό διακύβευμα των εκλογών;

Την επόμενη μέρα κυβέρνηση θα υπάρχει, είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ στο τιμόνι είτε με την ΝΔ. Όποια κυβέρνηση, με όποια σύνθεση είτε αυτοδύναμη, είτε συγκυβέρνηση με κάποιο από τα κόμματα που εμφανίζονται και εξαφανίζονται, όπως οι διάττοντες αστέρες.

Και η όποια κυβέρνηση θα είναι εδώ για να συνεχίσει και να εντείνει τα προβλήματα και τα βάσανα του λαού, γιατί οι μεταμνημονιακές εκθέσεις της Κομισιόν προδιαγράφουν ήδη την επόμενη μέρα για τους εργαζόμενους, τις γυναίκες, τη νεολαία, τους συνταξιούχους.

ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ είναι κόμματα δοκιμασμένα και από κυβερνητική θέση και από αυτή της αντιπολίτευσης. Ο λαός μας, λοιπόν, δεν έχει να περιμένει τίποτα θετικό.

Στις 7 Ιουλίου δεν κρίνεται αν θα ανατραπεί το σύστημα που γεννά όλα τα προβλήματα και τα βάσανα που βιώνουμε. Θα γίνει και αυτό, «θα γίνουν τα σκοτάδια φως»! Μέχρι τότε όμως δίνεται μία ευκαιρία στον ελληνικό λαό και μέσα από τις εκλογές στις 7 Ιουλίου να ενισχύσει τη μόνη αντισυστημική δύναμη που σταθερά παλεύει και αντιστέκεται, πάντοτε μεροληπτικά ταγμένη υπέρ των εργαζομένων.

Στις 7 Ιούλη κρίνεται, λοιπόν, αν θα δυναμώσει η φωνή που αμφισβητεί το σύστημα, που παλεύει να το ανατρέψει, που επανειλημμένα καταθέτει στη Βουλή τροπολογίες με μέτρα ουσιαστικής στήριξης και ανακούφισης του λαού. Η φωνή που έχει αποδείξει παντού, μέσα στα Περιφερειακά και Δημοτικά Συμβούλια, στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία, στις γειτονιές ότι είναι η μόνη δύναμη αντίστασης του λαού και τόνωσης της αισιοδοξίας του.