Κατερίνα Ζάγκλα: Δεν αγαπώ την διασημότητα άνευ λόγου και αιτίας.

Η Κατερίνα Ζάγκλα είναι μια νεανική φρέσκια φωνή που μας συστήθηκε πριν απο 2 χρόνια με το cd single «Δεν σ’ ερωτεύτηκε κανείς» σε μουσική και στίχους της Μάγδας Βαρούχα.

Η Κατερίνα μεγάλωσε παριστάνοντας την μεγάλη ποπ τραγουδίστρια πάνω στο κρεβάτι των γονιών της, μετατρέποντάς το σε σκηνή και μία βούρτσα μαλλιών για μικρόφωνο. Από κάτω ένα κυριολεκτικά φανταστικό κοινό την αποθέωνε μέσα από τα live cd άλλων καλλιτεχνών, αλλά λίγη σημασία είχε. Ζούσε το όνειρό της. Έστω και στα κρυφά αλλά καλύτερα να μας τα πει η ίδια

Μετά από αυτή την ομολογουμένως πετυχημένη σόλο ινγκόγνιτο καριέρα σαν παιδί στο σπίτι σου πώς ασχολήθηκες σοβαρά με την μουσική;

Πέρασε αρκετός καιρός μέχρι να το πάρω απόφαση και να μπορέσω να το επικοινωνήσω και στους γύρω μου. Είχα ολοκληρώσει τις πανεπιστημιακές μου σπουδές όταν αποφάσισα πως ήθελα να ασχοληθώ με το τραγούδι σαν ερμηνεία αλλά πάλι δεν το ομολογούσα σε κανένα πως επιθυμούσα να το δω επαγγελματικά.

Ξεκίνησα σεμινάρια με τη Νατάσα Μποφίλιου το 2015 και εκεί ανακάλυψα πως είχα μια κλίση στο τραγούδι-ερμηνεία. Μετά από παρότρυνση των γύρω μου αποφάσισα να γραφτώ σε μαθήματα  κλασικού τραγουδιού και να δούμε τι μπορεί να γίνει.

Γιατί μέχρι τότε δεν είχε αποφασίσει να δεις προς εκείνη την κατεύθυνση;

Θα το πω, όπως το ένιωθα: Για να μην με πούνε ψώνιο στις παρέες μου. Ήταν κάτι που ένιωθα πως το ‘χα μέσα μου αλλά δεν μπορούσα με τίποτα να το εκφράσω μέχρι εκείνη την στιγμή.

Πως και επέλεξες το είδος του κλασικού τραγουδιού;

Υπάρχει η λανθασμένη αντίληψη πως αν τραγουδάς καλά κλασικό τραγούδι μπορείς να τραγουδήσεις καλά όλα τα υπόλοιπα είδη. Αυτό είναι λάθος. Εμένα δεν με κέρδισε το κλασικό είδος, ίσως γιατί δεν το ξεκίνησα σαν παιδί ή δεν εξέφραζε την φωνή μου. Δεν γνωρίζω.

Πήγα σε άλλο Ωδείο και ξεκίνησα Σύγχρονο τραγούδι και εκεί βρήκα εμένα και την φωνή μου. Εκεί γνώρισα την Φρόσω Στυλιανού, την δασκάλα φωνητικής μου, η οποία με βοήθησε πάρα πολύ στην εξέλιξή μου και είμαι ευγνώμων που βρέθηκε στο δρόμο μου. Την συμβουλεύομαι για ό,τι κι αν κάνω σε μουσικό επίπεδο και είναι πάντα παρούσα σε κάθε νέο μου βήμα και εγχείρημα.

Πώς ήταν πρώτα σου βήματα στο χώρο αφού πλέον είχες αποφασίσει τι δρόμο θα ακολουθήσεις;

Στα πρώτα μου βήματα στάθηκα τυχερή γιατί είχα δίπλα μου ανθρώπους που με πίστεψαν και με στήριξαν, όπως η δασκάλα φωνητικής μου. Εκείνη με σύστησε στον Γιάννη Ζουγανέλη με τον οποίο τραγουδήσαμε μαζί τους τίτλους της τότε εκπομπής του, ‘’Φόρτσα Πατρίδα’’ της ΕΡΤ.

Ήταν μοναδική εμπειρία γιατί ήμουν νεογνό στην ουσία στο χώρο και βρέθηκα μπροστά σε ένα σημαντικό καλλιτέχνη. Ντρεπόμουν πάρα πολύ όταν έμαθα για την συνεργασία και είχα αγχωθεί, αλλά είχα την κατάλληλη βοήθεια από τους ανθρώπους που παρευρίσκονταν στην ηχογράφηση, καθώς και από τον ίδιο τον Γιάννη Ζουγανέλη, επομένως κίνησαν όλα ομαλά και το αποτέλεσμα ήταν πλήρως ικανοποιητικό.

Έχεις ακόμα άγχος απέναντι στην δουλειά και στις συνεργασίες με άλλους καλλιτέχνες;

Πάντα έχω άγχος πριν ανέβω στην σκηνή ή όταν βρίσκομαι μπροστά σε ανθρώπους που ‘χουν γράψει ιστορία στο χώρο. Είναι κάτι το οποίο δεν με έχει αφήσει από τότε. Βέβαια όταν βρίσκομαι πάνω στη σκηνή, αισθάνομαι σαν το ψάρι μέσα στο νερό, δηλαδή στο φυσικό μου περιβάλλον. Πλέον δεν είμαι τόσο φοβισμένη και ξέρω να διεκδικώ πράγματα. Όπως όταν αποφάσισα πως ήθελα ένα δικό μου τραγούδι δεν δίστασα να πάω στο καμαρίνι της Μάγδας Βαρούχα και να της ζητήσω στίχους και μουσική δικά της για να ερμηνεύσω.

Γιατί ειδικά αυτή η επιλογή της Μάγδας Βαρούχα;

Επειδή σε πολλά από τα κομμάτια της έβλεπα τον εαυτό μου. Όταν είχα παρευρεθεί στην παράστασή της με τίτλο «Όνειρα» στο Passport, τα τραγούδια που παρουσίασε εξιστορούσαν μια πολύ όμορφη ιστορία, προσωπικά της βιώματα με τα οποία ταυτιζόμουν και η ίδια καθώς τα άκουγα. Ήμουν πεπεισμένη πως ήθελα να μου γράψει στίχους το δίχως άλλο. Φυσικά πρώτα με άκουσε και μετά δέχτηκε να μου δώσει ένα τραγούδι της.

Άκουσα πάρα πολλά μέχρι να αποφασίσω ποιο τραγούδι ήθελα να επιλέξω και τελικά όταν άκουσα το ‘’Δεν σ’ ερωτεύτηκε κανείς’’ μου κόλλησε πρώτα η μελωδία. Ήμουν σαν μικρό παιδί όταν βγήκε το τραγούδι, πολύ ενθουσιασμένη.

Είδες κάποια διαφορά από την στιγμή που κυκλοφόρησες το τραγούδι και έπειτα σε ό,τι αφορά την καριέρα σου;

Τα πράγματα γενικά στο χώρο είναι δύσκολα. Δεν μπορώ να πω ότι άλλαξαν θεαματικά για μένα προς το καλύτερο χάρη στην κυκλοφορία του τραγουδιού. Υπήρξε όμως και υπάρχει μια κάποια στήριξη από την δισκογραφική εταιρία και αυτό είναι πολύ καλό για ένα νέο καλλιτέχνη, να υποστηρίζεται στο ξεκίνημά του. Σιγά σιγά κάτι καταφέρνεις…

Εκείνη την περίοδο βέβαια ήμουν τόσο ενθουσιασμένη που δεν άκουγα κανέναν. Ακόμα και αν μου έλεγαν κάτι αρνητικό, ήμουν προσηλωμένη στο στόχο μου. Ήμουν απόλυτα ικανοποιημένη από μένα και το τραγούδι μου και δε μ’ ενδιέφερε παντός είδους κριτική ή κακεντρέχεια.

Στην παρουσίαση του τραγουδιού σου τι συναισθήματα είχες;

Έτρεμα από την κορυφή ως τα νύχια. Η παρουσίαση έγινε στον Ίλιον Plus με μια παράσταση που έφερε τον τίτλο «Πράιμ Τάιμ» (τονίζοντας την πράιμ τάιμ ζώνη των ραδιοφώνων, λόγω ρεπερτορίου) και ήθελα εκείνη η βραδιά να μείνει σε όλους αξέχαστη, όπως και έγινε. Είχα προμηθευτεί ειδικά φώτα για την σκηνή, ρετρό σκηνικά, εξαμελή μπάντα και εμφανίστηκαν μαζί μου ως guests η Μάγδα Βαρούχα και ο Χρίστος Θεοδώρου. Τους ευχαριστώ για όλα. Εξαιρετικές φωνές και εξαιρετικοί άνθρωποι.

Ο χώρος ήταν ασφυκτικά γεμάτος και δεν το περίμενα. Πρώτη φορά τραγουδούσα δικό μου τραγούδι και είχα όρεξη να τραγουδώ έως τις 4 το πρωί. (Δεν το έκανα όμως).

Πώς και δεν ακολούθησε λίγο αργότερα ένας ολοκληρωμένος δίσκος αλλά προτίμησες να βγάλεις τον επόμενο χρόνο ένα ακόμη νέο τραγούδι; Γιατί όχι μια ολοκληρωμένη δουλειά;

Το σκεφτόμουν να βγάλω έναν ολοκληρωμένο δίσκο ωστόσο στο ενδιάμεσο μου τράβηξε την προσοχή ένα είδος τραγουδιού που απαιτούσε μια πιο θεατράλε παρουσίαση. Ένας διαφορετικός ήχος από το πρώτο μου τραγούδι και έτσι δεν υπήρχε συνοχή ανάμεσα στο πρώτο και στο δεύτερο ώστε να μπουν σε ένα δίσκο.

Τώρα σκέφτομαι να κυκλοφορήσω μαζί τρία τραγούδια.

Είπες προηγουμένως πως ήθελες να δοκιμάσεις ένα είδος τραγουδιού με περισσότερη θεατρική ερμηνεία. Έχεις μήπως σκεφτεί να μεταπηδήσεις στο θέατρο;

Όχι, δεν έχω σκεφτεί κάτι τέτοιο αν και ποτέ δεν μπορείς να αποκλείσεις κάτι για το μέλλον. Νομίζω πως έχω μέσα μου ένα είδος τραγουδιού που να απαιτεί περισσότερη εκφραστικότητα από μέρους μου. Νιώθω πως έχω το να ερμηνεύω πιο έντονα τα κομμάτια μου. Έπειτα είναι και η διαδραστικότητα που έχω με το κοινό. Θεωρώ πως αποπνέω αμεσότητα και μπορώ να ‘’παίξω’’ μαζί του. Το χτίζω ακόμα βέβαια, λόγω απειρίας δεν μπορώ να πω πως έχω ήδη την απαραίτητη άνεση.

Ακολούθησε και δεύτερο cd single με τίτλο «Αν η καρδιά» με εντελώς διαφορετικό ήχο. Μίλησε μας και για αυτό το τραγούδι.

Ηχογραφήθηκε στο studio Sierra με την συμβολή της Athens Recording Orchestra σε στίχους του Σταύρου Ζαχαρία και σύνθεση του Παύλου Ρεμπή. Είναι ένα ιδιαίτερο κομμάτι με πολλά ροκ-ποπ στοιχεία μέσα, περισσότερο δυτικότροπο θα το χαρακτηρίζα, περιλαμβάνοντας ένα αισιόδοξο μήνυμα στους στίχους, αν και μπαλάντα.

Να μιλήσουμε για τα καινούργια μελλοντικά σου σχέδια, Ανέφερες για κυκλοφορία 2-3 τραγουδιών μαζεμένα..

Θα κάνω ένα cover του τραγουδιού της Jessie J με τίτλο ‘’Nobody is perfect’’. Το τραγούδι θα αλλάξει ηχητικά και θα κυκλοφορήσει μόνο του. Θα κυκλοφορήσω και 3 ακόμα τραγούδια, ανεξάρτητα πιθανόν από δισκογραφική εταιρία, 1 μπαλάντα και 2 πιο δυναμικά κομμάτια.

Τραγουδάς και ξένα κομμάτια στις εμφανίσεις σου, θα σκεφτόσουν να βγάλεις μια αμιγώς ξένη δισκογραφική δουλειά;

Δεν το έχω σκεφτεί η αλήθεια είναι. Μ’ αρέσει πολύ η ξένη μουσική. Ακούω πολλή ξένη μουσική, αγαπώ ιδιαίτερα την blues και την εναλλακτική ροκ. Ναι, θα μπορούσα να κυκλοφορήσω ένα τραγούδι ξένο δικό μου…γιατί όχι; Για δίσκο δεν πιστεύω πως θα το κάνω.

Eurovision θα πήγαινες; Το ρωτώ ως συνειρμική ερώτηση λόγω του αγγλικού στίχου…

Όχι αυτό δεν θα το έκανα με τίποτα. Δεν θα πήγαινα ποτέ ακόμα και με πρόταση.

Φοβάσαι το μετά κράξιμο σε περίπτωση που δεν πας καλά;

Όχι, το κράξιμο είναι το μόνο που δεν με τρομάζει. Δεν με εκφράζει σαν θεσμός. Θεωρώ πως είναι περισσότερο για το μάτι παρά για το αυτί. Είναι ένα πρόγραμμα για τον θεατή όχι για τον ακροατή και αυτό δεν με αφορά, το να πάω δηλαδή κάπου απλά για να με δουν. Δεν αγαπώ την διασημότητα άνευ λόγου και αιτίας. Είμαι πιο ήπιων τόνων.

Σε talent show θα πήγαινες;

Αυτό είναι μια πονεμένη ιστορία. Στην αρχή ήμουν κάθετα αρνητική απέναντι στα συγκεκριμένα shows, με όλη αυτή την φιλοσοφία τριγύρω. Πίστευα πως αν αξίζεις μπορείς να στήσεις την καριέρα σου από μόνος σου και να κάνεις την πορεία σου εκτός αυτών. Τα τελευταία χρόνια, όμως, στην Ελλάδα είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεις τον δρόμο σου. Είναι πολλοί οι καλλιτέχνες, πολλή η πληροφορία και αυτά τα προγράμματα καλώς ή κακώς προσφέρουν ένα δημόσιο βήμα. Κάποιος ενδέχεται να σε δει από κάποιο μαγαζί ή μια δισκογραφική εταιρία και σε καλέσει αργότερα. Οπότε έχω αλλάξει την άποψή μου για αυτά. Είναι ένα πρόγραμμα που μπορεί να βοηθήσει με τον τρόπο του στο να σε ξεχωρίσει κάποιος.

Να επισημάνω πως όσον αφορά στην προβολή των δημοφιλών ΜΜΕ, μόνο το ραδιόφωνο και η τηλεόραση της ΈΡΤ κάνουν την διαφορά. Είναι ανοιχτά για νέους καλλιτέχνες απλόχερα και αξίζουν συγχαρητήρια για αυτό.

Για τον αντικαπνιστικό νόμο ποια είναι η γνώμη σου;

Ως μη καπνίστρια συμφωνώ με την εφαρμογή του στα μαγαζιά. Θεωρώ πως ο Έλληνας πρέπει να μάθει να σέβεται το χώρο που διασκεδάζει, τους ανθρώπους που δεν καπνίζουν, το εργαζόμενο προσωπικό. Είναι κάτι το οποίο, στις ξένες χώρες εφαρμόζεται εδώ και μια δεκαετία σαν μέτρο και δεν υπάρχει όλος αυτός ο χαμός που συμβαίνει στην Ελλάδα. Καταλαβαίνω πως είναι εθισμός, δεν καταλαβαίνω, όμως, γιατί αυτός ο εθισμός να συγχωρεί την άσχημη συμπεριφορά και την ασέβεια.

Θα δώσω και ένα πρόσφατο παράδειγμα. Η μοναδική φορά που αισθάνθηκα αμήχανα πάνω στην σκηνή ήταν τον περασμένο Οκτώβριο στο Faust όταν σε κάποια στιγμή όλοι ήταν έξω και εγώ ήμουν μέσα και τραγουδούσα σε άδεια τραπέζια. Υπήρχαν φυσικά άτομα μέσα αλλά ο περισσότερος κόσμος ήταν εκτός. Θα μπορούσες να πεις δικαιολογίες όπως «έκανε και ζέστη» αλλά αυτή η στάση δείχνει μια είδους ασέβεια απέναντι στον καλλιτέχνη που είναι πάνω και τον διασκεδάζει.

Η συνέντευξη δόθηκε πριν την κρίση της πανδημίας και τα περιοριστικά μέτρα. Η τελευταία ερώτηση για τις προγραμματισμένες εμφανίσεις της Κατερίνας στο Premier κατέστη εκ των πραγμάτων ανεπίκαιρη. Σίγουρα όμως θα έχουμε την ευκαιρία να την απολαύσουμε κάπου αλλού στο -ελπίζουμε άμεσο- μέλλον.