Λεωνίδας Μαριδάκης : Καλοκαιρινά ταξίδια με μια «Βάρκα στο σπίτι»

Μεγαλωμένος στα Χανιά της Κρήτης, ξεκίνησε με μαθήματα φλογέρας περνώντας κατόπιν στην κλασική κιθάρα. Παράλληλα άκουγε φανατικά τους έντεχνους καλλιτέχνες της γενιάς του ’80.

Με την ενηλικίωσή του αποφασίζει να ακολουθήσει σπουδές στην κλασική μουσική. Οι αναζητήσεις του τον οδηγούν στην Αθήνα, την πόλη με τους τρελούς ρυθμούς και τις πολλές ευκαιρίες. Συναντήσεις, δουλειά και έντονες ζυμώσεις φέρνουν στο φως τον πρώτο δίσκο το 2005 στη Universal με σπουδαίες συνεργασίες όπως αυτή με τον Νίκο Ξυδάκη. Ακολουθεί ο δεύτερος δίσκος το 2010 από τις εκδόσεις «Μετρονόμος» λίγο πριν την κρίση, όταν αρχίζει σιγά–σιγά να βρίσκει την δική του φωνή και ύφος τραγουδοποιίας. Σήμερα, στηριζόμενος καλά στα πόδια του μας ξανα-συστήνεται στον τρίτο προσωπικό του δίσκο με τον τίτλο «Βάρκα στο σπίτι» με το ομότιτλο τραγούδι του δίσκου να είναι σε στίχους του Μάνου Ελευθερίου.

Αυτό που καταλαβαίνεις όταν πρωτο-συναντάς τον Λεωνίδα είναι ότι έχεις απέναντι σου έναν ευαίσθητο άνθρωπο ο οποίος δεν αρέσκεται στις εύκολες μανιέρες της εποχής. Στραμμένος στα κοινωνικά προβλήματα της σημερινής Ελλάδας δεν διστάζει στον τελευταίο του δίσκο να μας θυμίσει όλα αυτά που τείνουμε να ξεχάσουμε μέσα στην κρίση.

Θέλω να σταθούμε λίγο στο πρώτο σου δίσκο και να μου δώσεις λίγο σαν δημιουργός την αίσθηση να δίνεις πρώτη φορά στίχους σου σε μια δισκογραφική εταιρεία…

Αυτή η διαδικασία ήταν χρονοβόρα. Για τρία–τέσσερα χρόνια είχα ένα πρώτο υλικό στα χέρια μου και γυρνούσα με ένα demo σε ανθρώπους του καλλιτεχνικού χώρου που εκτιμούσα. Είχα τις ελπίδες μου και τις διαψεύσεις μου. Ωστόσο είχα τις κομβικές συναντήσεις που χρειαζόμουν όπως ήταν αυτή με το Νίκο Ξυδάκη. Πίστεψε σε μένα και στα τραγούδια που του πήγα και του χρωστάω πάντα ένα μεγάλο ευχαριστώ για αυτό. Είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα, με πολύ χιούμορ. Μου παρείχε πολλή στήριξη στα πρώτα μου βήματα. Ο πρώτος μου δίσκος με τίτλο «Αβάδιστα» είχε στίχους νέων στιχουργών, ποιητών και πολλές συνεργασίες όπως αυτή της Αναστασίας Έδεν και του Φοίβου Δεληβοριά που τραγούδησε το «Ασημένιο τραγούδι» το οποίο παίχτηκε πολύ από τα ραδιόφωνα. Ακόμα όμως έψαχνα τα δικά μου «ταυτοτικά» πατήματα στο είδος της μουσικής που θα υπηρετούσα. Το «Αβάδιστα» ήταν ένας τολμηρός δίσκος πρώτης γραφής για μένα, όπου το έντεχνο ελληνικό τραγούδι συνάντησε τον λάτιν–τζαζ ήχο.

Νίκος Ξυδάκης, Λεωνίδας Μαριδάκης – Το φιλί

Συνέχισες αργότερα με διάφορα live με πολύ γνωστούς καλλιτέχνες σε χώρους πολιτισμού όπως στον Ιανό;

Ναι, ακολούθησαν συνεργασίες με την Μάρθα Φριντζήλα, τον Κωστή Μαραβέγια και άλλους σημαντικούς καλλιτέχνες του καιρού μας. Σιγά-σιγά άρχιζα εκείνη την εποχή να βρίσκω το στιλ μου στην μουσική και να συγκεντρώνω το υλικό για το δεύτερο μου δίσκο. Αυτός ο δίσκος, με τίτλο «Σε βάθος δρόμου», έγινε σε συνεργασία με τη Πεννύ Μπαλτατζή. Έχω κάτι με τους «δρόμους» και τα ταξίδια τώρα που το παρατηρώ. Ευτυχώς στον τρίτο μου δίσκο επέστρεψα με μία «Βάρκα στο σπίτι»…

Λεωνίδας Μαριδάκης | Η αγάπη νικάει (Live Version)

Μάλλον θα επηρεάστηκες από την κακή κατάσταση στους δρόμους όταν πέφτει μια βροχή στην Ελλάδα και χρησιμοποιούμε βάρκες.

Χα χα.. η αλήθεια ειναι πως οι πρώτοι μου δίσκοι είχαν να κάνουν με το φαντασιακό μου κομμάτι περισσότερο. Το τρίτο άλμπουμ είναι πιο βιωματικό.

Και με ωριμότητα… Μεγαλώνοντας βλέπουμε τα πράγματα στις κανονικές τους διαστάσεις.

Εχεις δίκιο. «Μεγαλώνοντας βλέπουμε τα πράγματα καθαρά, σαν σε ακτινογραφία» ειχε πει κάπου ο Μάνος Χατζιδάκις. Ας πούμε οι δύο πρώτοι μου δίσκοι ειχαν να κάνουν με το φευγιό σε κόσμους μακρινούς, ονειρικούς, με μια ουτοπία. Αυτός ο δίσκος έχει να κάνει με την επιστροφή στην πραγματικότητα. Στο τώρα. Ταξίδι βέβαια είναι και αυτό. Περισσότερο εξομολογητικό, πιο βαθύ, πιο λυτρωτικό. Έχω βάλει κομμάτια του εαυτού μου που δεν άφηνα στους προηγούμενους δίσκους μου να φανούν. Όπως πχ. έχω ένα τραγούδι για την αθωότητα σε στίχους της Νικόλ Κατσάνη, το «Μια Μαίρη Πόππινς»…

Λεωνίδας Μαριδάκης – Μια Μαίρη Πόππινς (Official Audio Release)

Νομίζω ότι δεν θα μπορούσες να βρεις καλύτερο χαρακτήρα για να μιλήσει για την καλοσύνη. Η Μαίρη Πόππινς είναι ένας λογοτεχνικός χαρακτήρας που σου διδάσκει πράγματα με μια αίσθηση ελευθερίας, χωρίς τη βαριά ηθικολογία της διδαχής.

Είναι μια μαγική ύπαρξη. Μια ευφάνταστη προσωπικότητα. Γνωρίζει τι είναι το καλό και το φωτίζει χωρίς καθόλου διδακτισμό.

Αυτό που μ’ αρέσει προσωπικά στα τραγούδια τα οποία γράφεις είναι ότι φροντίζει να περνάς κοινωνικά μηνύματα μέσα σε αυτά. Από τον πρώτο σου δίσκο έχω ξεχωρίσει το τραγούδι «God bless αριστερά» το οποίο είχες γράψει πριν την κρίση και θα μπορούσε κάποιος να το θεωρήσει προφητικό. Θες να μας πεις πως προέκυψε αυτό το τραγούδι 

Το τραγούδι ουσιαστικά στηλίτευε την εποχή που ζούσαμε τότε. Εποχή με πλαστικό χρήμα, πλαστική ευτυχία, δάνεια, διαφημίσεις, αναλγησία και όλα αυτά με βιτρίνα ένα ψευτο -προοδευτισμό. Είναι ένα τραγούδι για τα χρόνια πριν την κρίση, σε στίχους του ταλαντούχου ποιητή Γιάννη Δούκα και πολύ ευθύβολο για αυτά που ζούσαμε τότε. Σήμερα πιστεύω έχουν πέσει οι μάσκες σε μεγάλο βαθμό.

Πιστεύεις ότι τώρα ο κόσμος είναι πιο συνειδητοποιημένος πάνω στα κοινωνικά ζητήματα;

Πιστεύω ότι ο κόσμος με την κρίση πήρε ένα μάθημα. Όλοι λίγο πολύ αλλάξαμε. Κάποιοι περισσότερο και κάποιοι λιγότερο. Ο κόσμος δεν ήταν άμοιρος ευθυνών. Σκεφτόταν με γνώμονα αυστηρά και μόνο τη βολή του για πολλά πολλά χρόνια και αυτό δεν ήταν και τόσο σοφό. Η ψευδαίσθηση και η φούσκα μέσα στην οποία ζούσαμε έγινε τεράστια και μας έσκασε μπροστά στο πρόσωπο. Τώρα σιγά-σιγά νομίζω συνερχόμαστε από το σοκ αλλά έχουμε δρόμο ακόμα.

Σε ό,τι αφορά την κυβερνώσα αριστερά της εποχής πώς την κρίνεις;

Καθώς ζούμε στους καιρούς της πόλωσης και της απολυτότητας, προσπαθώ να ενημερώνομαι όσο πιο σφαιρικά γίνεται και να αναγνωρίζω τις ευστοχίες και τις αστοχίες. Ως δημιουργός, στο δικό μου τομέα, αυτόν της είσπραξης των πνευματικών δικαιωμάτων, έγιναν εξαιρετικά βήματα τα τελευταία δυο χρόνια, καθώς οι δημιουργοί είχαν τη στήριξη κάποιων ανθρώπων της παρούσας κυβέρνησης καταφέρνοντας να βάλουν φρένο στο πανίσχυρο και αμαρτωλό επί δεκαετίες καθεστώς της ΑΕΠΙ. Είμαστε τώρα σε μια μεταβατική φάση και σύντομα ελπίζω θα έχουμε έναν σύγχρονο ευρωπαϊκών προδιαγραφών φορέα που θα ελέγχεται από τους ίδιους τους δημιουργούς.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό της στιχουργικής σου είναι ότι φροντίζεις τα κοινωνικά μηνύματα που περνάς στο κόσμο να το κάνεις με ένα πολύ αγαπησιάρικο τρόπο, τουλάχιστον για μένα που έχω αδυναμία στα κινούμενα σχέδια, με την χρήση παιδικών ηρώων όπως: το τραγούδι «Για όλα φταίει ο Ντρούπι» ή η χρήση της Μαίρης Πόππινς, αγαπημένης παιδικής λογοτεχνικής ηρωίδας. Αρκετοί καλλιτέχνες της γενιάς μας χρησιμοποιούν μέσα στα τραγούδια μας αυτές τις γλυκές αναμνήσεις για να μιλήσουν για την μουντή μας πραγματικότητα. Γιατί πιστεύεις μας συμβαίνει σαν γενιά αυτό;

Η επιστροφή στην παιδική ηλικία είναι επιστροφή σε αγαπημένα χρόνια, ανέμελα, χωρίς έννοιες και χωρίς πλήρη συνείδηση της γκρίζας πραγματικότητας. Μέσα από τους στίχους προσπαθώ να ξαναγίνω παιδί και να βρω αυτήν την παιδικότητα και το παιχνίδι που μεγαλώνοντας χάνεται. Από την άλλη είναι πιο εύκολο να μιλήσεις για κάτι άσχημο ή σκληρό όταν χρησιμοποιείς έναν ευφάνταστο συμβολισμό. Το κάνει πιο ενδιαφέρον και δίνει μια καλύτερη ευκαιρία στο μυαλό να το κατανοήσει. Το τραγούδι μου«Φταίει ο Ντρούπι» σε στίχους του πρωτοεμφανιζόμενου στιχουργού Πάνου Αντωνάτου μιλά με χιούμορ για πολλά.

Λεωνίδας Μαριδάκης – Φταίει ο Ντρούπι (Official Audio Release)

Πιστεύεις ότι τα κοινωνικά δίκτυα κατευθύνουν με κάποιο τρόπο το κοινό να αντιδράσει θετικά ή αρνητικά απέναντι σε μια κατάσταση ή ένα άτομο χωρίς πολλή σκέψη;

Νομίζω ότι πίσω από αυτό υπάρχουν άνθρωποι που κατευθύνουν το κοινό και έχουν μελετήσει αρκετά πώς να το κάνουν αυτό. Αυτός ο κανιβαλισμός που επικρατεί στα μέσα κοινωνικής δικτίωσης δεν είναι τυχαίος ή τόσο αυθόρμητος. Κάποιοι προσπαθούν να μας εντάξουν στα δικά τους πλάνα.

Δίνεις πολύ ωραία πάσα, για ένα ακόμα νέο σου τραγούδι στο τελευταίο σου δίσκο με το τίτλο «Δεν γουστάρω άλλα πλάνα».

Ναι, αυτό το τραγούδι έχει γραφτεί ακριβώς για όλους αυτούς που προσπαθούν να μας φτιάξουν από τη γέννησή μας συγκεκριμένα πλάνα στην ζωή μας και να μας περιορίσουν μέσα σε αυτά. Το άσμα λέει πως πρέπει να παλέψουμε για τα δικά μας πλάνα, εκεί βρίσκεται η ομορφιά.

Είναι ένας από τους δικούς σου προσωπικούς φόβους να μην ζεις τελικά την ζωή που θα ήθελες; Μια πραγματικότητα που σου έχουν διαμορφώσει οι άλλοι.

Όχι δεν έχω αυτό το φόβο. Αγωνίζομαι να κάνω προχωρώντας στη ζωή μου και πράγματα που με ευχαριστούν και πιστεύω ότι τα έχω καταφέρει αρκετά καλά ως τώρα.

Λεωνίδας Μαριδάκης – Αστυπάλαια (Official Video Clip)

Επέλεξες για τίτλο στο δίσκο σου, το τραγούδι «Βάρκα στο σπίτι» το οποίο έγραψε ο Μάνος Ελευθερίου. Πώς αισθάνθηκες για αυτή την συνεργασία;

Πολύ περήφανος σίγουρα γι αυτό. Είναι ένας υπέροχος άνθρωπος με ευαισθησίες και ακούραστος μες την ωριμότητά του. Είχαμε βγει για έναν καφέ μετά από μια παρουσίαση σε μια ραδιοφωνική εκπομπή και μου τους έδωσε. Το είχα μόλις γνωρίσει και ξαφνιάστηκα γιατί αυτή η χειρονομία σήμαινε μεγάλη εμπιστοσύνη από τη μεριά του. Ο Μάνος Ελευθερίου είναι τεράστιο κεφάλαιο στο ελληνικό τραγούδι και το σημαντικότερο: δεν έχει σταματήσει να γράφει και να ενδιαφέρεται να βοηθά νέους καλλιτέχνες. Δεν συναντάς πολύ συχνά τέτοια γενναιοδωρία στους καλλιτεχνικούς χώρους.

Υπάρχει πρόβλημα στο να προβληθούν νέοι καλλιτέχνες από τα ραδιόφωνα ;

Μεγάλο πρόβλημα, δυστυχώς. Στα ραδιόφωνα της Αθήνας τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα.

Είναι θέμα διαφημίσεων; Ένας νέος καλλιτέχνης δε θα τραβήξει διαφήμιση;

Συμβαίνει ακριβώς εξαιτίας των κανόνων του εμπορίου. Ωστόσο υπάρχουν ραδιοφωνικοί παραγωγοί που παλεύουν να περάσουν νέα πράγματα στο κοινό, στο λίγο χώρο που τους δίνεται. Και είναι πολύ σημαντικός ο ρόλος τους, τους πρέπει ένα μεγάλο ευχαριστώ για τον αγώνα τους. Στα επαρχιακά ραδιόφωνα αλλά και στην κρατική ραδιοφωνία τα πράγματα είναι πιο καλά. Υπάρχει περισσότερος χώρος για νέα πράγματα. Το μεράκι του εκάστοτε παραγωγού όμως θα κάνει πάντα την διαφορά.

Έχεις γράψει την μουσική σε πολλά θεατρικά έργα. Πώς προέκυψε αυτή η ενασχόληση;

Από τότε που ήμουν στη Κρήτη ξεκίνησα να γράφω μουσική για το θέατρο. Η μητέρα μου, η Μαρινέλλα Βλαχάκη, είναι συγγραφέας – ηθοποιός και έχει μια Εταιρεία Τέχνης στα Χανιά. Μέσα από εκεί ξεκίνησε η επαφή μου με τη μουσική για το θέατρο. Έτσι γνώρισα ανθρώπους του χώρου και όταν ήρθα στην Αθήνα ακόμα περισσότερους. Μετά το 2010 συνεργάστηκα με σημαντικούς σκηνοθέτες όπως ο Σάββας Στρούμπος, ο Γιώργος Παλούμπης, η Λιλλύ Μελεμέ, ο Νίκος Χατζόπουλος, ο Βασίλης Νικολαΐδης, ο Κωστής Καπελώνης, και άλλοι, σε μικρές και μεγάλες παραγωγές και αισθάνθηκα πολύ τυχερός καθώς το να γράφω μουσική για το θέατρο είναι κάτι που με γεμίζει ιδιαίτερα. Έχει μια ιδιαίτερη μαγεία το θέατρο.

Μαρινέλλα Βλαχάκη | Ο ΤΡΟΜΑΡΑΣ | Θεατρική παράσταση | Teaser 2018

Ήρθα στην εμφάνιση σου στο Cotton Club και φυσικά έφυγα με τις καλύτερες εντυπώσεις. Άκουσα τα κομμάτια του νέου σου δίσκου παιγμένα με την κιθάρα σου και το τρομπόνι του Λεωνίδα Παλαμιώτη ενώ τα είχες παντρέψει με πολύ γνωστά τραγούδια του Μαραβέγια, Κηλαηδόνη και άλλων τραγουδοποιών πολύ εύστοχα σε σημείο να νιώθει ο ακροατής ότι συμμετέχει σε ένα πάρτι από τα παλιά χρόνια ως και σήμερα… Το καλοκαίρι ετοιμάζεις πολύ όμορφα πράγματα κυρίως στην γενέτειρά σου την Κρήτη, με το ίδιο πρότζεκτ. Πότε θα μπορούσαμε να σε ακούσουμε εκεί αλλά και αλλού, αν έχεις ήδη ημερομηνίες;

Εχω ήδη κάποιες ημερομηνίες της περιοδείας αλλά λείπουν προς το παρόν οι ημερομηνίες στις μεγάλες πόλεις. Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί σύντομα να δει το πλήρες πρόγραμμα από τη σελίδα μου στο facebook: www.facebook.com/leonidas.maridakis/

Οι συναυλίες που γνωρίζω προς το παρόν, είναι αυτές στα όμορφα χωριά του Αποκόρωνα στο Νομό Χανίων: 20/7 στα Πνεμόνια, 3/8 στην Κάινα, 10/8 στο Ξηροστέρνι, και 24/8 στον πολυχώρο «Χασομέρι» στο Βάμο.

Σαν διαδραστικη ιστοσελίδα που είμαστε (δεν θέλω γέλια) ζητάμε πάντα από το συντευξιαζόμενο στο τέλος να απευθύνονται στους αναγνώστες μας με ένα μήνυμα, μια προτροπή.

Θέλω να ευχαριστήσω την ιστοσελίδα Κατιούσα που δίνει βήμα σε νέους δημιουργούς και την ευκαιρία να επικοινωνήσουν την δουλειά τους. Είναι μια ιστοσελίδα που έχει μια κριτική ματιά για τα πράγματα που συμβαίνουν γύρω και αυτό ειναι διπλά σημαντικό στην εποχή της κατευθυνόμενης πληροφόρησης. Καλή συνέχεια εύχομαι και ένα όμορφο καλοκαίρι γεμάτο μουσική!