Μουσταφά Αχμέτ: Το ΚΚΕ είναι κατά της ΕΕ, με την Ευρώπη του Σοσιαλισμού, που δε διαχωρίζει με βάση το χρώμα, τη φυλή και την εθνικότητα

Ανάμεσα στις συνολικά ιδιαίτερα αξιόλογες υποψηφιότητες του φετινού ευρωψηφοδελτίου του ΚΚΕ, εκείνη του Μουσταφά Άχμετ έχει ξεχωριστό συμβολικό και ουσιαστικό βάρος. Μεγαλωμένος στην Αθήνα από γονείς μετανάστες, στοχοποιήθηκε πρόσφατα από τους ναζιστές της Χρυσής Αυγής σε ένα εμετικό ρατσιστικό παραλήρημα. Ενταγμένος από νεαρή ηλικία στο κομμουνιστικό κίνημα, δίνει εδώ και χρόνια τη μάχη στον εργασιακό του χώρο, την αλυσίδα του Σκλαβενίτη, όπου σε συνδικαλιστικό επίπεδο είναι γνωστό το πάρτι που επί χρόνια στήνει η εργοδοσία με τους ανθρώπους της. Για όλ’ αυτά και πολλά περισσότερα σε σχέση με την επικείμενη εκλογική αναμέτρηση και τα διακυβεύματά της, μιλήσαμε μαζί του σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης.

-Αν το ευρωκοινοβούλιο έχει κάπως διακοσμητικό χαρακτήρα και δεδομένου πως αν μπορούσαν να αλλάξουν κάτι οι εκλογές, θα είχαν βγει παράνομες, τι μήνυμα μπορεί να δοθεί στις ευρωεκλογές;

Δεν είναι ακριβώς διακοσμητικό το Ευρωκοινοβούλιο. Τα μέτρα που προωθούνται σε εθνικό επίπεδο, έχουν παρθεί από την ΕΕ. Και τα έχουν ψηφίσει, στο 90% τους, από ακροδεξιά κόμματα, μέχρι τους δήθεν αριστερούς της σοσιαλδημοκρατίας, από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα όπου συμμετέχει η ΝΔ, μέχρι τους Πράσινους. Αυτό είναι κριτήριο για την ψευτο-αντιπαράθεσή τους μπροστά στις κάμερες. Συνεπώς δεν είναι τελείως διακοσμητικό. Η χώρα ανήκει στην ΕΕ, δικές της επιταγές είναι τα μέτρα. Κι εμείς λέμε στους εργαζόμενους: είναι η Ευρώπη των λαών, όπως ισχυρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ; Όχι. Μπορεί να αλλάξει; Δεν μπορεί. Είναι ένωση των κεφαλαιοκρατών, από ίδρυσής της και θα τους ενισχύσει και σε αυτή τη φάση.

-Συνεπώς τι μήνυμα μπορεί να δοθεί από τις ευρωεκλογές;

Μπορεί να δοθεί πανευρωπαϊκό μήνυμα αντίστασης των εργαζομένων, ότι δε συμφωνούν με αυτή την πολιτική υπέρ του κεφαλαίου. Ότι δε γίνεται να μην καρπώνονται οι λαοί αυτό που παράγουν στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες. Εκεί δεν είχαν μνημόνιο, αλλά εφαρμόστηκαν τα ίδια μέτρα. Βλέπουμε στην Αυστρία να περνάει το 13ωρο, στη Γερμανία τα mini-jobs, στην Ιταλία και την Γαλλία εργατικές κινητοποιήσεις κατά των μέτρων. Δεν είναι θέμα χρέους, μνημονίων ή όχι, αλλά τι θέλει το ευρωπαϊκό κεφάλαιο για να γίνει πιο ανταγωνιστικό σε σχεση με τις καπιταλιστικές οικονομίες των ΗΠΑ, Ιαπωνίας, Ρωσίας κτλ.

-Μπαίνει και κάποιος ποσοτικός στόχος; Να πάρει το ΚΚΕ δύο έδρες ή να ρίξει τη Χρυσή Αυγή από την τρίτη θέση;

Εμείς συζητάμε ενιαία για όλες τις κάλπες. Θέλουμε όσο γίνεται περισσότερους αγωνιστές-κομμουνιστές εκλεγμένους σε Δήμους, Περιφέρειες και στην Ευρωβουλή. Σαφώς είναι στόχος να γκρεμίσουμε τη Χρυσή Αυγή, να βγει ενισχυμένο το ΚΚΕ, η μόνη δύναμη που μπορεί να αντιπαρατεθεί με τους φασίστες. Είναι εφικτός στόχος η τρίτη θέση. Δεν έχουμε αυταπάτες για μεγάλα ποσοστά, ο συσχετισμός είναι αρνητικός και το κίνημα είναι σε υποχώρηση. Υπάρχει όμως μια συμπόρευση με μεγάλη μερίδα του λαού, που λέει ότι θα ενισχύσει το ΚΚΕ, ακόμα και με κόσμο που είχε ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ στις προηγούμενες εκλογές.

-Έχεις βαρεθεί να σε ρωτάνε στα κανάλια: αφού είστε ενάντια στην ΕΕ, γιατί συμμετέχετε στις ευρωεκλογές;

-Έχει απαντηθεί πολλές φορές. Ο κόσμος δεν το θέτει. Αντιλαμβάνεται πως θα είμαστε η φωνή και τα μάτια του στο Ευρωκοινοβούλιο. Χωρίς το ΚΚΕ δε θα είχαν αναδειχτεί πολλά μέτρα που περνάνε, συμμαχίες ακροδεξιών, κεντροδεξιών και σοσιαλδημοκρατών. Εμείς δεν κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Δεν είμαστε γενικά με μια άλλη ΕΕ. Είμαστε κατά της ΕΕ, με μια Ευρώπη των λαών, που δε διαχωρίζει με βάση τη φυλή, το χρώμα, την εθνικότητα. Για εμάς κριτήριο είναι η ταξική καταγωγή του καθενός.

-Τι κλίμα συναντάς στις περιοδείες;

-Πολλοί συμμερίζονται τις θέσεις μας, γιατί τα έχουν δοκιμάσει όλα. Δοκίμασαν τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, και τους δυο μαζί, πότε με ακροδεξιό (ΛΑΟΣ), πότε με “αριστερό” δεκανίκι (Κουβέλης), δοκίμασε το ΣΥΡΙΖΑ με τους ακροδεξιούς. Όταν δυσκολεύονται να περάσουν τα μέτρα που θέλουν, τα βρίσκουν μεταξύ τους, πορεύονται και κυβερνάνε. Το θέμα είναι οι εργάτες τι κάνουν; Πώς θα έχουν μια φωνή αντίστασης, να βγουν μπροστά. Εμείς απευθυνόμαστε κυρίως στους χώρους δουλειάς κι εκεί ο κόσμος εκτιμά τους κομμουνιστές. Ακόμα και σε αυτό το αντιδραστικό πλαίσιο, χωρίς συμβάσεις εργασίας κτλ, όπου υπάρχει κομμουνιστής, τα πράγματα είναι καλύτερα. Αυτό το καταλαβαίνουν οι εργαζόμενοι, κι ας μη μας ψηφίζουν, κι ας μην συμφωνούν σε όλα μαζί μας.

-Βγάζει όντως συμπεράσματα ο κόσμος ή απογοητεύεται με τις εύκολες λύσεις που διαψεύδονται και πάει σπίτι του;

-Ένα κομμάτι απογοητεύτηκε, είναι ξεκάθαρο. Κόσμος που κατέβηκε στο δρόμο το ’12, που στήριξε τις ελπίδες του σε μια κυβέρνηση. Εμείς προειδοποιούσαμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δοκιμαστεί σε δήμους και περιφέρειες,στο συνδικαλιστικό κίνημα και υλοποιούσε όλη την γκάμα της αντιλαϊκής πολιτικής, ότι δεν υπάρχει φιλολαϊκή διακυβέρνηση με τα μονοπώλια στην εξουσία. Υπάρχει κόσμος που στρέφει τώρα το βλέμμα του προς τα εμάς, που αντιλαμβάνεται πως ο ΣΥΡΙΖΑ αποδείχτηκε μία από τα ίδια κι έγινε το καλύτερο παιδί του συστήματος, ότι παίρνει συγχαρητήρια από Τραμπ, Μέρκελ, Γιούνκερ, γιατί πέρασε αναίμακτα όλα τα μέτρα που δεν μπορούσαν οι προηγούμενοι.

-Βλέπουμε στην τελική ευθεία για τις εκλογές να αυξάνεται η πόλωση κι η δικομματική αντιπαράθεση για τα εργασιακά και την 7ήμερη εργασία.

-Είναι το πιο σύντομο ανέκδοτο ότι υπερασπίζεται τα εργασιακά δικαιώματα ο ΣΥΡΙΖΑ, που νομοθέτησε την επταήμερη εργασία στο εμπόριο, όπου εργάζομαι. Ενώ οι συνδικαλιστικές του δυνάμεις έλεγαν “καμία Κυριακή ανοιχτά”, ως κυβέρνηση νομοθέτησε τις 32 Κυριακές που μπορεί να γίνουν και 52 στο πλαίσιο της ανταγωνιστικότητας, γιατί είμαστε τουριστική χώρα, με ανοιχτά μαγαζιά από τα Λιόσια ως τα Σπάτα… Είναι κοροϊδία η υπεράσπιση της πενθήμερης εργασίας από την κυβέρνηση στο εμπόριο, τον επισιτισμό κι άλλους κλάδους, όπου έχουν ήδη 7ήμερο. Αν ρωτήσουμε τους εργαζόμενους στον επισιτισμό, θα γελάσουν πικρά. Προφανώς δίνει στίγμα στο μεγάλο κεφάλαιο η ΝΔ με τις δηλώσεις του αρχηγού της, αλλά τα μέτρα είναι ήδη ψηφισμένα κι από αυτήν την κυβέρνηση.

-Τι είναι πιο επικίνδυνο; Μια ακραιφνώς αντιδραστική δύναμη που λέει ανοιχτά τι θα κάνει ή αυτόν που διαφοροποιείται φραστικά και στην πράξη κάνει τα ίδια ακριβώς;

-Ο κόσμος δεν είναι χαζός, αντιλαμβάνεται ότι πάνω-κάτω είναι το ίδιο. Ακόμα κι αν “τσιμπά” με κάποια επιδόματα ή φοβάται πως κάποιοι θα φέρουν απευθείας νέα μέτρα. Εμείς του λέμε να απορρίψει τη λογική του μικρότερου κακού, γιατί έρχεται πάντα το μεγαλύτερο. Ειδικά τη δεύτερη φορά που εκλέχτηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, τελικά κι ένα μνημόνιο παραπάνω φορτωθήκαμε και το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα έγινε ΝΑΙ μες σε λίγες ώρες, και τα μνημονιακά μέτρα έμειναν. Ο εργαζόμενος βιώνει ότι και πριν και χειρότερα.

-Οι χρυσαυγίτες σε στοχοποίησαν προσωπικά σε μια πρόσφατη ανάρτησή τους. Έχεις βιώσει ο ίδιος ή στο περιβάλλον σου το ρατσισμό στη γειτονιά σου, τον Άγιο Παντελεήμονα;

-Το ζήτημα δεν είναι προσωπικό. Εμείς λέμε ότι η εργατική τάξη δεν έχει χρώμα και φυλή. Πρέπει να διεκδικήσει τα δικαιώματά της και τον πλούτο που παράγει. Οι μετανάστες βιώνουν ακόμα χειρότερες συνθήκες, τους εκμεταλλεύτηκαν σκληρά, ακόμα και τον καιρό των “παχιών αγελάδων” δούλευαν με χειρότερους όρους. Τώρα που θεσμοθετούνται για όλους αυτοί οι χειρότεροι όροι, οι μετανάστες είναι περιττοί. Η εργατική τάξη πρέπει να παλέψει ενιαία για τα δικαιώματά της.

Η στοχοποίηση των μεταναστών δεν ξεκίνησε τώρα. Ο ρατσισμός υπήρχε και πριν την άνοδο της χρυσής αυγής, ενάντια στους Αλβανούς που “μας παίρνουν τις δουλειές”, υπήρχε στα σχολεία και τους Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων. Τον καλλιέργησαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, όταν ήταν ακόμα αμελητέα η χρυσή αυγή, τα μαντρόσκυλα της εργοδοσίας. Δεν είναι μόνο αυτοί όμως. Ο ρατσισμός είναι γέννημα-θρέμμα αυτού του συστήματος που τον χρησιμοποιεί ανάλογα με την περίσταση. Πότε σε κοσμοπολίτικο πλαίσιο -να φέρουμε μετανάστες να δουλέψουν τα χωράφια μας- πότε με ακροδεξιά ρητορεία -να πάει να δουλέψει ο Έλληνας με 10€ μεροκάματο

-Οι φασίστες που είχαν σηκώσει κεφάλι στη γειτονιά αλωνίζουν ανενόχλητοι ή τους σταματά το λαϊκό κίνημα;

Πλέον αντιλαμβάνονται όλοι ότι είναι ναζιστική φασιστική οργάνωση. Αυτοί δουλεύουν υπόγεια, ακόμα και ο αρχηγός τους απαρνείται την πολιτική του καταγωγή από τους ναζί. Ο κόσμος που ζει και εργάζεται μαζί με τους μετανάστες, ξέρει πως δε φταίνε αυτοί για τα προβλήματά του. Υπάρχουν λίγες φωνές, που δουλεύονται όμως από την αστική τάξη και τις χρησιμοποιεί εκεί που θέλει να χτυπήσει τους εργάτες. Βλέπουμε φασίστες και υμνητές της Χούντας να κρύβονται στα ψηφοδέλτια άλλων κομμάτων, όπως έγινε με το ΣΥΡΙΖΑ στη Μυτιλήνη και σε άλλες περιοχές. Ουσιαστικά τους υποθάλπουν και οι φασίστες το αξιοποιούν, για να παρουσιάσουν ένα πιο μετριοπαθές προφίλ, πως τάχα δεν είναι μια εγκληματική οργάνωση.

-Τι δουλειά κάνει το ΚΚΕ στους μετανάστες και ποιες είναι οι δυσκολίες;

-Προσπαθούμε κυρίως να τους οργανώσουμε σε μαζικούς φορείς, στο σωματείο τους, να διεκδικούν από κοινού τα δικαιώματά τους. Κάνουμε επίσης μια δουλειά υποδομής, για να συμμετέχουν εδώ στο οργανωμένο κίνημα, αλλά να οργανώσουν τις αντιστάσεις τους και στην πατρίδα τους, σε περίπτωση που χρειαστεί να επιστρέψουν. Υπάρχουν διαβαθμίσεις, πχ με τους μετανάστες από τις χώρες που έχουν γνωρίσει το σοσιαλιστικό σύστημα, τα καλά της οικοδόμησης κι αντιλαμβάνονται αυτό που λέμε. Σε άλλες χώρες, πχ από την Αφρική, δεν έχουν τέτοια πείρα από νίκες του εργατικού κινήματος κι είναι πιο δύσκολο να ενταχθούν στον αγώνα. Εμείς σπάμε αυτό το διαχωρισμό κι όσους άλλους προσπαθούν να βάλουν οι πρεσβείες και οι κοινότητες με τις παρεμβάσεις τους. Λέμε ότι ενιαία είναι η επίθεση του κεφαλαίου κι ενιαία πρέπει να είναι η απάντησή μας.

-Υπάρχει δυσκολία με τη γλώσσα ή με την αίσθηση του προσωρινού για κάποιους μετανάστες που θέλουν να φύγουν;

Το θέμα της γλώσσας λύνεται, όταν μιλάμε για τα δικαιώματα. Το ζήτημα είναι οι εγκλωβισμένοι, δηλαδή οι περισσότεροι πρόσφυγες. Στην Αχαρνών είναι πολύ Σύριοι, με τους οποίους μιλάω στη γλώσσα τους, την Αραβική, και οι περισσότεροι ήθελαν να πάνε σε άλλες χώρες, όχι στην Ελλάδα. Κάποιοι αναγκάζονται να καταφύγουν σε παράνομες πράξεις, πλαστογραφήσεις κτλ, για να μπορέσουν να φύγουν, να βρουν τις οικογένειές τους. Η πολιτική της ΕΕ ορίζει την Ελλάδα ως πρώτη χώρα υποδοχής και ανοίγει τα σύνορα όταν χρειάζεται φτηνό εργατικό δυναμικό, μορφωμένο αλλά χωρίς δικαιώματα, για να το εκμεταλλεύεται περισσότερο. Όταν είσαι πρόσφυγας σε μια χώρα, σε εκβιάζουν για να δεχτείς τους χειρότερους όρους, αλλιώς θα σε απελάσουν. Για αυτό λέμε να δοθούν χαρτιά στους πρόσφυγες, σε όσους θέλουν να φύγουν σε άλλες χώρες, και όσοι μείνουν εδώ να είναι νόμιμοι, για να μην πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης.

-Γίνονται δηλαδή βήματα;

-Είναι δύσκολο, γιατί παρεμβαίνουν κι άλλες δυνάμεις, όχι μόνο κόμματα αλλά πρεσβείες, και άλλες υπηρεσίες, υπάρχει κλίμα τρομοκρατίας. Προφανώς και γίνονται όμως. Είναι χαρακτηριστικό σε μια περιοδεία στα μαγαζιά της Αχαρνών, όλοι οι μετανάστες γνωρίζουν το ΚΚΕ, από Μπαγκλαντές μέχρι Ινδία και Συρία. Ξέρουν πού είναι τα γραφεία της τοπικής οργάνωσης, ότι είμαστε εργάτες που παλεύουμε, τους κοιτάμε στα μάτια, και αποσκοπούμε στην οργάνωση για μια καλύτερη ζωή, είτε μείνουν εδώ, είτε όχι.

-Πώς σχολιάζεις το πρόσφατο λιβελογράφημα στην ΕΦΣΥΝ για το Σοφιανό και την “Αριστερά των νοικοκυρίαων”;

-Δεν τους αρέσει η θέση μας για τις ΜΚΟ. Κάποιες πλουτίζουν αντικειμενικά με τον πόνο των προσφύγων κι άλλων ευπαθών ομάδων, λειτουργούν με κριτήριο το κέρδος. Έχουν βγει στοιχεία κι από τον αστικό τύπο για το πάρτι των ΜΚΟ, δε χρειάζεται να τα βγάλει το ΚΚΕ στη φόρα. Ζητούμενο είναι τι κρατικές υποδομές θα έχουμε, για να ζουν σε ανθρώπινες συνθήκες, όχι με αρουραίους και λύματα, εγκλωβισμένοι σε χοτ-σποτ. Να ζήσουν σαν κανονικοί άνθρωποι, όπως θα θέλαμε να ζήσουμε κι εμείς, αν ο μη γένοιτο είχαμε πόλεμο στη χώρα μας κι αναγκαζόμασταν να φύγουμε. Προφανώς το ΚΚΕ δεν είναι ρατσιστικό κόμμα των “αριστερών νοικοκυραίων”, όπως γράφτηκε στην ΕΦΣΥΝ. Δε διαχωρίζει τους εργάτες με βάση την καταγωγή τους. Διεκδικεί ανθρώπινες συνθήκες, σε κρατικές υποδομές. Τον Ελαιώνα τον ψηφίσαμε πριν πέντε χρόνια, στη λογική πως ήταν προσωρινή λύση μέχρι να βρεθούν καταλύματα, όχι για να μείνουν εκεί πέντε χρόνια. Δε γίνεται όταν παίρνει κάποιος άσυλο, να τον πετάνε στο δρόμο και να του κόβουν το επίδομα, όπως γίνεται τώρα. Να μην ξέρει τη γλώσσα, να μην τον δέχονται σε δουλειές. Τον οδηγούν έτσι ή όχι στο έγκλημα, για να μπορέσει να επιβιώσει;

-Δουλεύεις σε μια επιχείρηση (Σκλαβενίτης) που έχει τη φήμη του καλού εργοδότη στην αγορά. Αντιστοιχεί αυτό στην πραγματικότητα;

-Σε αυτή τη μεγάλη αλυσίδα, ζούμε ό,τι και όλοι οι εργαζόμενοι στους άλλους χώρους δουλειάς. Τα διάφορα μέτρα δεν έρχονται από το κεφάλι του εκάστοτε Υπουργού, αλλά ως απαιτήσεις του κεφαλαίου. Το μονοπώλιο στον κλάδο, καθορίζει την αγορά εργασίας, το ύψος των μισθών, τι θα καταναλώνει ο λαός. Μπορεί η εργοδοσία, το επιχειρησιακό σωματείο και οι πληρωμένες καταχωρίσεις να τα εμφανίζουν όλα καλώς καμωμένα, ξεχνάνε όμως τον κανονισμό εργασίας που υπέγραψαν. Ο εργαζόμενος δεν έχει κανένα δικαίωμα: δεν έχει πόστο, ωράριο, μπορεί ανά πάσα στιγμή να μεταφερθεί όπου τον χρειαστούν. Αυτό πρέπει να ζήσει. Ο εργαζόμενος δε δουλεύει για το κέρδος του αφεντικού αλλά για να ζήσει την οικογένειά του. Αυτό η επιχείρηση το καταργεί. Όταν σου λέει “γύρνα βράδυ, έλα πρωί, σου κόβω το ρεπό και την άδεια, δούλεψε σπαστό ωράριο”, ουσιαστικά ανήκεις στην εργοδοσία. Είσαι ένας σύγχρονος σκλάβος του 21ου αιώνα.

-Σε ποιο σημείο βρίσκεται η μάχη για την υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας;

-Δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη στα δύο επιχειρησιακά σωματεία του χώρου, που έχουν εργοδοτικές δυνάμεις, διευθυντικά στελέχη, προϊστάμενους (υπάρχει και το σωματείο της Βόρειας Ελλάδας, που έχει άλλη, ταξική κατεύθυνση). Όλα γίνονται εν κρυπτώ. Δε γίνονται συνελεύσεις για να αποφασίσουν οι 23 χιλιάδες εργαζόμενοι, να πουν βρε αδερφέ τι βιώνουν. Αποφασίζουν για αυτούς ο προϊστάμενος κι ο διευθυντής που τους αξιολογούν, τους απολύουν, τους καθορίζουν τη ζωή.

-Δεν έγινε ούτε εκλογοαπολογιστική;

-Πρώτη φορά φέτος έγινε κανονική συνέλευση, που την μάθαμε εγκαίρως και κατεβάσαμε ψηφοδέλτιο. Αυτό έγινε κάτω από δική μας πίεση, με ανακοινώσεις και περιοδείες. Είχαμε πει ότι οι ταξικές δυνάμεις της ΔΑΣ θα κατεβάσουμε ψηφοδέλτιο, όποτε και αν γίνουν οι εκλογές. Η εργοδοτική διοίκηση αναγκάστηκε να το λάβει υπόψη της κι έτσι κατέβηκε πρώτη φορά ψηφοδέλτιο. Ως τώρα οι “συνελεύσεις” γίνονταν εν κρυπτώ. Στις αρχαιρεσίες του σωματείου ο διευθυντής έφερνε από το χεράκι τους εργαζόμενους να ψηφίσουν και να φύγουν, έφερνε άλλους κοκ.

–Κάνε μας ένα σχόλιο για την κατάσταση στην ΟΥΙΕ, όπου ματαιώθηκε το συνέδριο με τους μπράβους, όπως έγινε και στη ΓΣΕΕ εξάλλου.

-Για εμάς είναι όρος απαράβατος, κόκκινη γραμμή, να μην υπάρχουν εργοδότες στο εργατικό κίνημα. Ανέκαθεν υπήρχε αντιπαράθεση στο συνδικαλιστικό κίνημα, είτε με την αστυνομία που κατέβαινε κάποτε να χτυπήσει τους εργάτες, είτε με τον εργοδοτικό συνδικαλισμό, που έφτιαξαν για να έχουν πιο “δημοκρατικό πρόσωπο”. Φτάσαμε όμως στο σημείο, εν έτει 2019, να κατεβαίνουν απευθείας οι εργοδότες και να αποφασίζουν για τους εργαζόμενους, να μην τους αφήσουν να πάρουν ανάσα, να συζητήσουν για τις ανάγκες τους. Δεν έχουμε μόνο τα σωματεία-σφαγίδες και τις νοθείες, αλλά και τους ίδιους τους εργοδότες στα σωματεία. Αυτό δε νοείται! Ας παν στο ΣΕΒ, στις εργοδοτικές ενώσεις, αν έχουν χόμπι να συνδικαλίζονται, σαν τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας (Καραγεωργόπουλος). Καλές δουλειές να έχει ο άνθρωπος, αλλά στο εργατικό κίνημα δεν μπορεί να είναι.

Το ίδιο ισχύει και στη ΓΣΕΕ, όπου ο Καραγεωργόπουλος είναι υπεύθυνος τύπου. Δεν μπορεί δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και της ΛΑΕ να λένε πως υπάρχουν μεν νοθείες και εργοδότες, αλλά το ΠΑΜΕ έσπασε το συνέδριο. Οι ίδιες δυνάμεις στήριξαν το συγκεκριμένο εργατοπατέρα για πρόεδρο, μολονότι η παράταξή του ήταν τρίτη. Δεν μπορεί να εγκαλούν το ΠΑΜΕ, όταν φέρνουν οι ίδιοι στελέχη να ψηφίζουν, όπως τη περιφερειακή διευθύντρια του MY MARKET, που έλεγε να χαμογελάμε για τα 300 ευρώ.

-Μπαίνει ένας προβληματισμός αν υπάρχει λόγος ύπαρξης της ΓΣΕΕ ή συμμετοχής των κομμουνιστών σε αυτό το μηχανισμό, που αναπαράγεται με νοθείες, για να μην αλλάξει ποτέ ο συσχετισμός.

-Δεν μπορεί να αλλάξει σε αυτή τη φάση, που συνδικαλίζεται μόνο το 10% των εργατών. Πρέπει να οργανωθεί η εργατική τάξη, να μην τους αφήσει να εκλέγονται. Δε γίνεται να μαθαίνει ο εργαζόμενος από τις ειδήσεις ότι ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, υπέγραψε με τους εργοδότες την σύμβαση του. Δεν νοείται ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ να παίρνει 8 χιλιάδες ευρώ το μήνα. Εμείς καλούμε τους εργαζόμενους να συμμετέχουν, παλεύουμε για αυτό. Να ανασυνταχθεί το εργατικό κίνημα. Δεν είναι ζήτημα φορέα, αλλά ανασύνταξης του κινήματος. Θα είχαν τα μούτρα να λένε τα ίδια οι εργατοπατέρες αν ήταν πιο δυνατό το κίνημα; Ακόμα και τώρα, δε βγήκαν στους εργαζόμενους να πουν ότι “μας τραμπουκίζουν”, για να τους υπερασπιστούν. Επισκέφτηκαν το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, την κυβέρνηση, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας…

-Μπαίνει επίσης ως προβληματισμός, γιατί δεν ενισχύθηκαν οι κομμουνιστές στα χρόνια της κρίσης.

-Δεν είναι θέσφατο ότι η κρίση και οι δυσκολίες οδηγούν σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις. Συχνά ο κόσμος συντηρητικοποιείται, φοβάται μη χάσει τη δουλειά του, “βολεύεται” με τα λίγα. Οι εργοδότες βάζουν ως κριτήριο ακόμα και τις έγκυρες πληρωμές: παίρνεις 300 ευρώ, αλλά στην ώρα σου… Δεν είναι αντικειμενικό ότι η κρίση οδηγεί πάντα σε αγώνες. Εκτός από την τρομοκρατία, υπάρχουν κι οι αυταπάτες και η αναποτελεσματικότητα των αγώνων, που καλλιεργεί η ίδια η αστική τάξη, μέσω των μηχανισμών της- Κυβερνήσεις, αστικά κόμματα, αστικά ΜΜΕ και εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό. Υπήρχαν κινητοποιήσεις, αλλά το σύστημα τους διοχέτευσε σε ανώδυνα κανάλια, με τους Αγανακτισμένους, την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, τη λογική πως μπορεί να βρεθεί κοινοβουλευτική λύση. Αποδείχτηκε πως δεν είναι έτσι. Αν δεν μπεις μπροστά, κανείς δε θα λύσει τα προβλήματά σου, σωτήρες δεν υπάρχουν.

-Υπάρχει αισιοδοξία ότι το πάθημα γίνεται μάθημα κι ο κόσμος κάνει βήματα;

-Υπάρχει συσσωρευμένη πείρα κι εμείς καλούμε τον κόσμο να βγάλει συμπεράσματα. Το θέμα είναι πως ο καπιταλισμός οδηγεί την εργατική τάξη να τα βλέπει όλα αποσπασματικά, να αποκόπτει το ζεστό κρατικό χρήμα που παίρνει ο καπιταλιστής από την έλλειψη νοσοκομείων, απ’ τις πυρκαγιές στο Μάτι, τις πλημμύρες στη Μάνδρα. Εδώ μπαίνει μπροστά το Κόμμα, για να αντιληφθεί ο εργαζόμενος την αιτία, πού πάνε τα λεφτά και ο πλούτος που παράγει. Αν όμως καθίσει μπροστά στο χαζοκούτι ή στο διαδίκτυο, διαβάζει κομματιαστές ειδήσεις, ή μόνο τους τίτλους, δεν έχει και χρόνο εξάλλου. Τι θα καταλάβει από όλα αυτά, αν δεν τα συνδέσει. Εμείς του λέμε να σκεφτεί ποιος φταίει, ποιος πήρε τα μέτρα και ποια τάξη ωφέλησαν. Να βγάλει συμπέρασμα ποιος του έλεγε την αλήθεια, πως δε θα τρώει με χρυσά κουτάλια στην ΕΕ, πως το ΝΑΤΟ δε σε προστατεύει από τους πολέμους -και τώρα μυρίζει μπαρούτι η περιοχή. Πως δε θα κερδίσει κάτι απ’ τις εξορύξεις πετρελαίου κι οι εργάτες θα δουλεύουν για πεντακόσια ευρώ, χωρίς δικαιώματα.

-Βλέπει ο κόσμος μικρές κατακτήσεις στην πράξη, που του δείχνουν τη διέξοδο;

Μικρές νίκες υπάρχουν. Να σταματήσεις μια απόλυση, μια ατομική σύμβαση, είναι μικρές κατακτήσεις. Όταν ένας δήμαρχος στην Πάτρα δίνει στο λαό την παραλία αντί να γίνει εμπορικό κέντρο, είναι μια νίκη. Νίκες υπάρχουν, αλλά η σύγκρουση πρέπει να είναι ενιαία, για αυτό κι εμείς λέμε ενιαίο κριτήριο στην κάλπη. Δεν μπορεί κάποιος να ρίχνει ΚΚΕ στις ευρωεκλογές και να ψηφίζει την “ανεξάρτητη παράταξη” της ΝΔ, που λέει επταήμερο και θα το φέρει στην Περιφέρεια με τις “λευκές νύχτες” και την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας. Ακυρώνει τη δύναμή του έτσι. Πρέπει να δυναμώσει παντού τους κομμουνιστές, σε δήμους, περιφέρειες, σωματεία. Κι όχι αναθετικά, δεν του λέμε πως εμείς θα του λύσουμε τα προβλήματα. Ακόμα και στους πέντε δήμους που έχουμε, δε λέμε πως τα έλυσε ο δήμαρχος, αλλά πως οργάνωσε την πάλη του λαού για να συγκρουστεί με αυτήν την πολιτική.