Ο κομμουνιστής Δήμαρχος Χαϊδαρίου, Μιχάλης Σελέκος, μιλάει στην Κατιούσα

Είχαμε προαναγγείλει πριν λίγες μέρες τη συνέντευξη του δημάρχου Χαϊδαρίου, Μιχάλη Σελέκου. Αφού θυμηθείτε εδώ τα “προεόρτια”, διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη – ποταμό:

Διαβάζαμε μια συνέντευξή σας, του 15, όπου η δημοσιογράφος σας αποκαλούσε  “Ρομπέν του Δάσους Χαϊδαρίου”. Γιατί;

Προφανώς επειδή είχαμε πάρει κάποιες αποφάσεις αμέσως στην αρχή της θητείας, για να βοηθήσουμε τα πιο φτωχά, λαϊκά στρώματα. Αποφάσεις που τις υλοποιήσαμε αμέσως. Καταργήσαμε δηλαδή για τη συντριπτική πλειοψηφία των γονιών τα τροφεία στους παιδικούς σταθμούς, που ήταν για κάθε παιδί από 75 ευρώ έως 250. Καταργήσαμε τα τροφεία για εισοδήματα έως 25.00 και από εκεί και πάνω τα μειώσαμε 30%. Ουσιαστικά το 90-95% δεν πληρώνει καθόλου. Πήραμε το κολυμβητήριο και το Πνευματικό Κέντρο Πολιτισμού, που τα είχαν δώσει (όπως και τους παιδικούς σταθμούς) σε ΚΟΙΝΣΕΠ, δηλαδή σε ιδιώτες. Τα πήραμε στο Δήμο και μειώσαμε δραστικά τις συνδρομές που είχαν. Μειώσαμε τα Δημοτικά τέλη, με κριτήρια για τα χαμηλά εισοδήματα, τις πολύτεκνες οικογένειες, τα ΑμεΑ.

Αναπτύξαμε κοινωνικές δράσεις, πχ το Κοινωνικό Παντοπωλείο του Δήμου, που σιτίζει χίλια άτομα σε καθημερινή τροφή. Σκεφτείτε, χίλιες οικογένειες στο Χαϊδάρι είναι σε εξαθλίωση, να μην μπορούν να επιβιώσουν. Γιατί εμείς τα βιώνουμε αυτά καθημερινά, τον κόσμο που έρχεται ζητάει δουλειά, δεν έχει να πληρώσει, του κόβουν το ρεύμα και ζητάει επανασύνδεση, δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του. Τρομερό πρόβλημα, πολύς κόσμος υποφέρει. Και σας είπα μόνο μερικά από αυτά που κάναμε. Κάναμε μια επιθετική πολιτική από την αρχή. Αυτό που χρειαζόταν για να δώσουμε ένα άλλο στίγμα στη δράση του Δήμου. Αλλιώς δε θα κάναμε τίποτα.

Στο νέο διοικητικό πλαίσιο για τους Δήμους, όπου θεωρητικά οι Δήμαρχοι είναι “μικροί πρωθυπουργοί”, αλλά είναι συνάμα κι ασφυκτικό, τι μπορεί να κάνει μια Δημοτική Αρχή;

Μικροί πρωθυπουργοί μπορούν να είναι, αλλά θα είναι όπως τους θέλει το αστικό σύστημα. Να διοικούν και τα μέτρα που παίρνουν να είναι κατά του λαού. Να χρηματοδοτείται ο δήμος με φορολογία που βάζει ο ίδιος ο δήμος. Εδώ πάμε στην εποχή του Ρομπέν των Δασών, όπου βασιλιάδες και τοπικοί άρχοντες ήταν εξουσία και φορολογούσαν αβάσταχτα τον κοσμάκη. Αυτό θέλουν να περάσουν με το νέο πλαίσιο, τον Κλεισθένη, που συμπληρώνει τον Καλλικράτη. Ό,τι πιο αντιλαϊκό υπήρχε στην Αυτοδιοίκηση.

Σου λένε, θα είσαι τοπικός άρχοντας, θα σου δώσουμε κι άλλες αρμοδιότητες, που διασπάνε τον ενιαίο χαρακτήρα της Παιδείας, της Υγείας, της κοινωνικής πρόνοιας. Πχ τώρα για τα νηπιαγωγεία, έχει γίνει πρόταση από την ΚΕΔΕ σ’ αυτή την κατεύθυνση (να περάσουν πλήρως στους δήμους) και το προσπαθούν. Ή πχ να πάρουμε την πρωτοβάθμια Υγεία. Κομμάτια του κράτους που πρέπει να είναι ενιαία και αδιαίρετα και να καθορίζεται κεντρικά η πολιτική γι’ αυτά, να περάσουν ολοκληρωτικά στους δήμους, με ότι αυτό σημαίνει. Δηλαδή χωρίς χρηματοδότηση, που θα τα συντηρεί (ή δε θα τα συντηρεί) ο δήμος από το ταμείο του κι από την επιπλέον  φορολογία που θα βάζει στους πολίτες του.

Όπως π.χ. με τους παιδικούς σταθμούς που δόθηκαν στην Αυτοδιοίκηση, χωρίς χρηματοδότηση. Τώρα έχουν κλείσει πολλοί παιδικοί σταθμοί κι υπάρχει τεράστιο πρόβλημα με τους εργαζόμενους. Δε γίνονται προσλήψεις ή γίνονται με σχέσεις ελαστικής εργασίας, ακόμα και με δίμηνα, οκτάμηνα, μέσω ΚΟΙΝΣΕΠ. Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό για τα παιδιά, όταν αλλάζεις κάθε λίγο δάσκαλο. Μια κατάσταση τραγική. Σε κάποιους δήμους μπορούν να λειτουργήσουν οι παιδικοί σταθμοί, αλλού όμως τους καταργούν, γιατί δε βγαίνουν. Εμείς δίνουμε από τον προϋπολογισμό του Δήμου 600 χιλιάδες το χρόνο. Άλλοι Δήμοι δεν το κάνουν ή βάζουν τροφεία. Κι έτσι ή έχει ο γονιός να δώσει και πάει το παιδάκι στο σταθμό ή μένει στο σπίτι και ψάχνει ο γονιός πού θα το βολέψει. Καταλαβαίνετε πόσων ταχυτήτων παιδεία διαμορφώνεται, όταν υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί Δήμοι. Κάποιοι που μπορούν να προσλάβουν δέκα-είκοσι γιατρούς για την Πρωτοβάθμια Υγεία και άλλοι που δε θα μπορούν να κάνουν τίποτα.

Πηγαίνουν όλα τα παιδάκια τώρα στους σταθμούς;

Ναι, όλα.

Θα σας δώσουν και τον ΕΝΦΙΑ λένε.

Ο ΕΝΦΙΑ είναι γι’ αυτούς “μια χαρά” αντιλαϊκός φόρος. Εμείς ζητάμε να καταργηθεί. Δυστυχώς η πλειοψηφία της ΚΕΔΕ, που υπηρετεί αυτή την πολιτική, θέλει να έρθει ο φόρος απευθείας στους Δήμους και να αντικατασταθούν κεντρικοί αυτοτελείς φόροι. Να σταματήσει να χρηματοδοτείται η Τοπική Διοίκηση από το κράτος, από τους φόρους του κόσμου και να προσθέσουν έναν ακόμα φόρο. Θα σε αναγκάζουν να εισπράττεις από τον κοσμάκη, που βλέπεις τι προβλήματα έχει, σας είπα και πριν. Αντί να τον καταργήσουν, που ήταν εξαγγελία του ΣΥΡΙΖΑ. Θα έπρεπε να φορολογείται η μεγάλη ακίνητη περιουσία και όχι το σπιτάκι που έχει ο καθένας.

Συνεπώς σε αυτό το πλαίσιο τι μπορεί να κάνει μια Κόκκινη Δημοτική Αρχή. Γιατί λένε κάποιοι πως τα παραπέμπετε όλα στο μέλλον και τη Δευτέρα Παρουσία.

Όχι βέβαια. Το πιστοποιούν τα δείγματα των τελευταίων χρόνων στους πέντε δήμους που είμαστε δημοτική αρχή.

Είπαμε ήδη για τους παιδικούς σταθμούς, κοινωνικές δράσεις, δημοτικά τέλη, κλπ όπου ακολουθούμε την πολιτική που σας είπα πριν.  Την ίδια πολιτική και τον πολιτισμό και τον αθλητισμό.

Διεκδικούμε μια σειρά έργα υποδομών, όπως τα αντιπλημμυρικά εδώ στο Χαϊδάρι, για να μην πνίγεται ο κόσμος. Αποκλείσαμε τη Λεωφόρο Καβάλας, κινητοποιήσαμε τον κόσμο και αναγκάστηκαν να τα ξεκινήσουν.

Αντισταθήκαμε με αποφάσεις να μη γίνει κανένας πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας.

Πήραμε απόφαση να μη δώσουμε τα διαθέσιμα των Δήμων για να τα διαχειριστούν και να κλείσουν τις δικές τους τρύπες.

Υπάρχουν κι άλλα που προσπαθήσαμε και δεν μπορέσαμε. Π.χ. για τα μικρά καταστήματα κάτω από 100 τετραγωνικά και για τους νέους επιχειρηματίες, πήραμε απόφαση να πληρώνουν δημοτικά τέλη με κάποια σημαντική έκπτωση. Ήρθε όμως η Αποκεντρωμένη Διοίκηση και μας έκοψε την απόφαση, με το σκεπτικό ότι είναι παράνομες οι εξαιρέσεις!

Κάναμε κινητοποιήσεις για την Υγεία, γιατί εδώ έχουμε το Αττικό Νοσοκομείο και τα δύο ψυχιατρεία, Δρομοκαΐτειο και Δαφνί, που είναι μεγάλες μονάδες. Παλέψαμε ενάντια σε μια ντιρεκτίβα που έλεγε να κλείσουν τα ψυχιατρεία, που θα άφηνε πολλούς ασθενείς κυριολεκτικά στο δρόμο. Κάναμε κινητοποιήσεις για την ενίσχυση του Αττικού, που είναι υποστελεχομένο, με μεγάλες ελλείψεις, αλλά και για την Πρωτοβάθμια Υγεία. Το ΙΚΑ συρρικνώνεται, ο κόσμος δε βρίσκει διέξοδο και κάνουμε μια σύσκεψη για αυτό το θέμα με τους φορείς της περιοχής.

Η βασική διαφορά μας είναι ότι συμπαραστεκόμαστε στους αγώνες των εργαζόμενων. Έχουμε πάρει αποφάσεις για τη μονιμοποίηση των εργαζόμενων, έχουμε κάνει δεκτές πρωτόδικες αποφάσεις και μονιμοποιήσαμε συμβασιούχους του Δήμου (οδηγούς, καθαρίστριες κτλ.). Συμπαραστεκόμαστε στον αγώνα των συμβασιούχων – παρατασιούχων. Είμαστε από τους πρώτους Δήμους που πληρώνει αποφάσεις για τα δικαιώματα των εργαζομένων. Δεν προχωράμε σε εφέσεις πχ για τον 13ο και 14ο μισθό, για δίκαια αιτήματα και παράνομες περικοπές.

Τις αποδέχεστε ή τα πληρώνετε κιόλας;

Πληρώνουμε. Υπάρχει διαφορά. Υπάρχουν Δήμοι όμως που δεν τα αποδέχονται καν και ασκούν εφέσεις, γιατί στο δεύτερο βαθμό, οι αποφάσεις είναι αρνητικές.

Κάνουμε αγώνα για να προσληφθεί μόνιμο προσωπικό, δε δεχόμαστε αυτήν την κατάσταση με προσωπικό διαφόρων ταχυτήτων και θέσεων. Θέλουμε μόνιμο προσωπικό με όλα τα δικαιώματα, που να καλύπτει τις ανάγκες για τα έργα και τις παρεμβάσεις που χρειάζονται. Όταν δεν έχεις πχ. σε ολόκληρο Δήμο με πενήντα σχολεία, 96 πλατείες, παιδικές χαρές, πολιτιστικά και αθλητικά κέντρα κτλ. και δεν έχεις ένα ξυλουργό για τις επισκευές, πώς να λειτουργήσεις;

Μπορεί να το κάνει αυτό ή έχει δεμένα τα χέρια;

Είναι δεμένα τα χέρια μας. Αλλά εμείς παλεύουμε, διεκδικούμε, με κινητοποιήσεις, βάζουμε τα θέματα στην ΚΕΔΕ, στην κυβέρνηση, προσπαθούμε να ταρακουνήσουμε τα νερά. Εκτός από το αντιπλημμυρικό που είναι μεγάλο στοίχημα κι έχουμε κάνει πολλές μικρές παρεμβάσεις, για να ξεκινήσουμε τη θωράκιση της πόλης, προσπαθούμε να κάνουμε κι άλλα έργα. Δύο πεζογέφυρες στη Λεωφόρο Καβάλας, γιατί γίνονται πολλά ατυχήματα κι είναι κίνδυνος – θάνατος να τη διασχίσεις. Αερογέφυρες, γιατί τις υπόγειες δεν τις χρησιμοποιεί ο κόσμος, φοβάται.

Μπορούμε να πούμε τώρα ότι η πόλη είναι θωρακισμένη με αντιπλημμυρικά έργα;

Είναι πολύ καλύτερα. Και θα είναι ακόμα περισσότερο όταν σύντομα θα ολοκληρωθούν τα έργα. Αυτή τη στιγμή είναι σε εξέλιξη το έργο στη Λεωφόρο Καβάλας, που δυστυχώς σταμάτησε γιατί βρέθηκε ένας αχαρτογράφητος αγωγός της ΕΥΔΑΠ. Είναι τραγικό, απίστευτο. Υπάρχουν αγωγοί της ΕΥΔΑΠ και καλώδια της ΔΕΗ για τα οποία δεν υπάρχουν σχέδια. Και τα βρίσκεις μπροστά σου, όταν πας να κάνεις έναν αγωγό, στα δύο μέτρα. Σε ένα μήνα πιστεύουμε ότι θα ξεκινήσει πάλι το έργο. Ήταν από τα πρώτα που διεκδικήσαμε, έπρεπε να έχει γίνει από το 2004.

Μεγάλο ζήτημα για το Χαϊδάρι που έχει μεγάλες εκτάσεις, τα δύο βουνά και το Σκαραμαγκά κάτω, περιοχές-φιλέτα για καταπατητές, είναι η προστασία του δημόσιου πλούτου, για να μη δοθούν σε ιδιώτες και καταπατητές.

Μεγάλο κεφάλαιο για εμάς είναι το ιστορικό κομμάτι της πόλης, που συνδέεται άμεσα με το μπλοκ 15 και το Στρατόπεδο Χαϊδαρίου, το μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Κατοχή, σε όλα τα Βαλκάνια. Πέρασαν πάνω από 22.000 κρατούμενοι. Κορυφαία στιγμή ήταν η Πρωτομαγιά του 44′ και η εκτέλεση των 200 κομμουνιστών στην Καισαριανή, αλλά εκτελέστηκαν χιλιάδες άλλοι κρατούμενοι. Εμείς διεκδικούμε το μπλοκ 15, από όπου έπαιρναν όσους πήγαιναν για εκτέλεση, να αποδοθεί στο Δήμο και να γίνει το Μουσείο της Εθνικής Αντίστασης.

Μέχρι τότε, φτιάχνουμε Μουσείο Εθνικής Αντίστασης, σε ένα κτίριο απέναντι από το Παλατάκι, και πιστεύουμε θα είναι έτοιμο μέχρι την Πρωτομαγιά.

Θα κάνουμε επίσης ένα λαογραφικό μουσείο της πόλης και τη Βιβλιοθήκη του Δήμου που την πάμε σε έναν πολύ καλύτερο χώρο. Έχουμε ένα φοβερό χώρο, στο “Αίθριο” (έτσι λέγεται τώρα), στην Καραϊσκάκη, δεξιά εκεί σε μια πλατεία. Ήτανε καταστήματα, καφετέριες, μπαρ και τα νοικιάζανε, αλλά για χρόνια δεν πληρώνανε, τα γνωστά προβλήματα. Την προηγούμενη βδομάδα έφυγε αυτός που το είχε, τον βγάλαμε. Ωραίος χώρος φωτεινός. Εκεί θα κάνουμε τη βιβλιοθήκη του Δήμου.

Υπήρχε Δημοτική Βιβλιοθήκη, αλλά σε ένα υπόγειο στο Παλατάκι. Ήταν επικίνδυνη, χωρίς τρόπο διαφυγής, χωρίς πρόσβαση για ΑμεΑ. Αν πήγαινε γυναίκα με καροτσάκι έπρεπε να το αφήσει έξω από το χώρο πολύ μακριά, να ανέβει και να κατέβει σκάλες. Από τους 32.000 τίτλους βιβλίων που έχουμε, μόνο οι επτά χιλιάδες μπορούσαν να εκτεθούν και να διατεθούν για διάβασμα και τα άλλα ήταν μέσα σε κούτες. Στην παιδική βιβλιοθήκη δε χωρούσες καν να μπεις. Εκεί είναι τελείως διαφορετικά τα πράγματα. Θα κάνουμε εκδηλώσεις, προβολές, θα γίνουν πολλά. Το φτιάχνουμε τώρα, έχουμε φουλάρει τις μηχανές, σε λίγες μέρες θα το τελειώσουμε, θα κάνουμε εγκαίνια, καμιά συναυλία.

Η πόλη μας επίσης έχει κι άλλα ιστορικά σημεία, την αρχαία Ιερά Οδό, που το μεγαλύτερο τμήμα της ανήκει στο Δήμο. Το ιερό της Αφροδίτης, η Μονή Δαφνίου που είναι στα μνημεία της ΟΥΝΕΣΚΟ, το Παλατάκι, πολύ σημαντικά για την ιστορικότητά τους.

Μας λέγατε πριν για το «Κόπα Κοπάνα».

Εκεί πήγαν να κάνουν νεροτσουλήθρες 15 χρόνια πριν, σε μια πλαγιά, εντελώς παράνομα. Μπροστά ακριβώς περνούσε η Ιερά Οδός. Αποκαλύφτηκε και ήταν πολύ καλά συντηρημένη. Στην άκρη, κατά μήκος της Ιεράς Οδού, υπήρχαν τάφοι – οι δύο μικρών παιδιών – και στην πλαγιά υπήρχε ολόκληρο νεκροταφείο. Η πομπή από την Αθήνα για τα Ελευσίνια μυστήρια διαρκούσε δύο – τρεις μέρες. Στη διάρκεια κάποιοι πεθαίναν στο δρόμο και τους έθαβαν εκεί. Αυτοί θάψανε όλο το νεκροταφείο, εκτός από δύο τάφους που τους πήγαν στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ελευσίνας. Τα υπόλοιπα τα έθαψαν για να κάνουν νεροτσουλήθρες. Λειτούργησαν για τρία χρόνια, αλλά σταμάτησαν μετά από τις προσφυγές. Και εμείς σαν δήμος, δε δίνουμε προφανώς άδεια.

Στο Χαϊδάρι, στο Σκαραμαγκά, είναι και το στρατόπεδο προσφύγων. Ήταν τυχεροί οι πρόσφυγες που βγήκες εσύ δήμαρχος στο Χαϊδάρι; 

Να σας πω τώρα κι αυτό. Για τους πρόσφυγες. Οι πρόσφυγες είναι έτσι κι αλλιώς πολύ άτυχοι, γιατί βιώνουν όλη αυτή τη δυστυχία. Εδώ είναι γεγονός ότι απ’ την αρχή τους υποδεχτήκαμε πραγματικά με πολύ αγάπη, όλος ο κόσμος. Βέβαια ήταν καθοριστική η συμβολή του Δήμου σ’ αυτό, γιατί από την πρώτη μέρα στιγμή που ήρθαν οι πρόσφυγες ήμασταν εκεί, στο χώρο. Βάλαμε όρους για το πως θα διαμορφωθεί όσο το δυνατόν καλύτερα ο χώρος που θα τους φιλοξενήσει. Βέβαια δε μπορείς να πεις ότι είναι τέλειος, είναι μια πλατφόρμα από τσιμέντο, αλλά σε σχέση με άλλα hot spot σίγουρα είναι αρκετά καλύτερα.

Εκεί φτάσαμε να φιλοξενούμε 3500 πρόσφυγες. Σήμερα είναι 2600. Κάναμε σαν δήμος και εκδηλώσεις υποδοχής των προσφύγων. Εκδηλώσεις που έγιναν και μέσα στο χώρο και εδώ στο δημαρχείο. Επίσης φιλοξενήσαμε τα παιδιά των προσφύγων σε σχολεία της πόλης μας. Μάλιστα αυτή η φιλοξενία, χωρίς να ανοίξει ρουθούνι όπως λέμε, δηλαδή χωρίς να υπάρξουν ιδιαίτερες αντιδράσεις. Ότι αντιδράσεις φοβικές υπήρξαν κάμφθηκαν στην αρχή, γιατί πήγαινα εγώ εκεί και άλλοι από τη δημοτική αρχή στις Συνελεύσεις των γονέων και το συζητούσαμε και τελικά το αποδέχονταν όλοι. Κι αυτό έγινε σε μία περίοδο που είχαμε το Ωραιόκαστρο, το Πέραμα, δηλαδή αντιδράσεις πολύ μεγάλες. Εμείς εδώ ήμασταν το παράδειγμα. Το Χαϊδάρι λειτούργησε σαν παράδειγμα για το πως πρέπει να υποδεχτούμε, πώς πρέπει να φερθούμε σ’ αυτό τον κόσμο.

Υπήρξε τεράστια αλληλεγγύη. Πηγαίναμε σχεδόν κάθε μέρα φορτηγά με τρόφιμα, ρούχα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης που βλέπαμε ότι χρειάζονταν. Ας πούμε παιδικό γάλα. Γιατί υπάρχουν πάρα πολλά παιδιά. Δεν είχανε πάμπερς, κουβέρτες. Δηλαδή πράγματα αναγκαία απλώς για την επιβίωσή τους. Φάρμακα.

Σταθήκαμε πραγματικά πάρα πολύ. Είμαστε περήφανοι που σαν δημοτική αρχή και γενικά σαν Χαϊδάρι φερθήκαμε με τόσο καλό τρόπο στους πρόσφυγες.

Υπάρχει τώρα κάποια προοπτική γι’ αυτούς; Υπάρχει περίπτωση να γίνει κάτι;

Η προοπτική τους έχει να κάνει με τις επιλογές της κυβέρνησης. Απ’ ότι φαίνεται μέχρι τώρα έχει σκύψει εντελώς το κεφάλι σ’ ό,τι λέει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι ρυθμοί για την μετεγκατάσταση των προσφύγων είναι απελπιστικά αργοί. Ακόμα και η επανένωση των οικογενειών γίνεται με πολύ αργόσυρτους ρυθμούς. Να σας πω ότι ένα μεγάλο κομμάτι των προσφύγων που είναι στο Σκαραμαγκά, είναι ο ένας γονιός εδώ με τα μισά τους παιδιά κι ο άλλος είναι σε κάποια χώρα της Ευρώπης που κατάφερε να φτάσει, με τα άλλα παιδιά. Έχουμε δηλαδή αυτό το τραγικό. Καταλαβαίνετε τώρα αυτοί οι άνθρωποι τι προβλήματα αντιμετωπίζουνε. Πάνε να κλείσουν τρία χρόνια στο Σκαραμαγκά. Σκεφτείτε τρία χρόνια να είσαι σε μια πλατφόρμα με δύσκολες συνθήκες, γιατί το καλοκαίρι έχει φοβερή ζέστη και το χειμώνα πολύ κρύο εκεί κάτω, χωρίς περιεχόμενο, και να μετράνε το χρόνο για το πότε θα εγκριθεί τέλος πάντων η αίτηση για να φύγουν, να συναντήσουν την υπόλοιπη οικογένειά τους.

Μετά από δυο τρεις τετραετίες θα σταματήσεις να είσαι δήμαρχος.  Θα βγει ένας άλλος. Πάντα έτσι γίνεται. Με πιό έργο θα συνδεθεί το όνομά σου. Θα λένε ας πούμε αυτό το έκανε ο Σελέκος.

Πιστεύω με την αντιπλημμυρική θωράκιση της πόλης, που είναι σημαντικό. Εμείς τολμήσαμε κι ασχοληθήκαμε με έργα που είναι κάτω από τη γη. Που δεν φαίνονται. Οι περισσότεροι κάνουν άλλα. Μου Τόχουν πει πολλοί δήμαρχοι. Μου λένε “Μα τι πας τώρα και κάνεις ; Φύτεψε κανένα λουλουδάκι να βλέπει ο κόσμος”. Είναι τραγικό και μόνο που το σκέφτονται. Αλλά αυτό είναι και η πράξη τους. Διαμορφώσεις, έργα βιτρίνας, αναπλάσεις. Αυτό μόνο. Κι από κάτω ας πνίγεται ο κόσμος.

Ο Σκαμπάς με πιό έχει συνδεθεί;

Με το αποχετευτικό. Οπότε βλέπετε, οι δήμαρχοι οι κομμουνιστές είναι των έργων των κάτω από τη γη. Των έργων υποδομής. Αποχέτευση και αντιπλημμυρικά.

Όπως σου έχω πει κι άλλη φορά, το πρώτο πράγμα που έμαθα για σένα σαν άνθρωπο που ανακατεύεται στα κοινά της πόλης, ήταν από ένα κοινό μας φίλο, καμία σχέση με ΚΚΕ, που μου είπε “Ο Μιχάλης θα βγει γιατί είναι πρώτος σ’ όλα τα κινήματα της πόλης, ακόμα και στις κινητοποιήσεις για τα αδέσποτα. Τι γίνεται με τα αδέσποτα;

Μεγάλο κεφάλαιο. Εμείς έχουμε κάνει μια σύμβαση με τον ΠΕΣΥΔΑΠ, για την οποία πληρώνουμε κάθε χρόνο 35000 ευρώ. Μέσω αυτής της σύμβασης, τα αδέσποτα καταγράφονται στο χώρο που κινούνται, τα παίρνει ο ΠΕΣΥΔΑΠ, τα στειρώνει, τα γιατρεύει αν έχουν πληγές ή ασθένειες, τα εμβολιάζει και πρέπει να επιστραφούν στο χώρο στον οποίο αρχικά βρισκόταν. Δεν σου δίνει άλλη δυνατότητα ο νόμος.

Το θέμα είναι ότι για να βρεθεί ένα αδέσποτο, σημαίνει ότι κάποιος το άφησε. Θα πρέπει λίγο να ευαισθητοποιηθεί ο κόσμος ότι όταν παίρνει ένα σκύλο ή μια γάτα, πρέπει να το αγαπάει αυτό που κάνει και να το κρατήσει. Δε μπορεί να το βαρεθεί μετά ή να θέλει να πάει διακοπές και το παρατάει μετά στο δρόμο. Κι επειδή το Χαϊδάρι έχει μεγάλες εκτάσεις, έρχονται απ’ όλη την Αθήνα κι αφήνουν πάρα πολλά αδέσποτα, στα βουνά, στο στρατόπεδο, στο Σκαραμαγκά κλπ. Κι έτσι δεν τελειώνουν ποτέ. Ότι και να κάνεις.

Γίνεται καμπάνια ώστε κάποιοι που θέλουν κάποιο ζώο, αντί να αγοράσουνε, να υιοθετήσουν ένα αδέσποτο. Και γίνονται υιοθεσίες αδέσποτων. Αλλά οπωσδήποτε αυτό δεν φτάνει για να λυθεί το πρόβλημα των αδέσποτων.

Εστία διαβάζεις;

Διάβασα την προηγούμενη βδομάδα. Μια φορά. Η Εστία ασχολήθηκε λοιπόν με το δήμο Χαϊδαρίου, χάχα, μεγάλη μας τιμή, χάχα, μιας που είναι και ιστορική εφημερίδα, με 130 χρόνια ζωής. Έγραψε λοιπόν στο πρωτοσέλιδο ότι “δηλητηριάζουν τις ψυχές των μαθητών με κηρύγματα του εμφυλίου”. Πήραν σαν αφορμή το ότι δώσαμε ένα βιβλίο του Τάσσου του Αυγερινού με τίτλο “Η ατέλειωτη νύχτα”, που αναφέρονταν στην περίοδο μετά τον εμφύλιο. Έγινε λοιπόν το εξής. Εμείς στις 21 Δεκεμβρίου κάναμε μια εκδήλωση για να τιμήσουμε τους επιτυχόντες μαθητές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Στα πανεπιστήμια. Δώσαμε 6 διαφορετικά βιβλία, 6 τίτλους δηλαδή, με μια αφιέρωση για να το έχουν σαν ενθύμιο οι μαθητές τα οποία ήτανε και ιστορικού και λογοτεχνικού περιεχομένου.

Πιστεύουμε, και μάλιστα αυτό το είπαμε και στην εκδήλωση, ότι ο νέος φοιτητής αυτό που θα πρέπει να κάνει είναι να έχει ανοιχτούς τους ορίζοντες, να παίρνει πληροφορίες, όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες, να τις διασταυρώνει, να ψάχνει, και κυρίως για δύσκολες ιστορικές περιόδους να έχει πολύπλευρη ενημέρωση. Δηλαδή να μην έχει μόνο την ενημέρωση των νικητών ή αυτή που καταγράφεται επίσημα. Κι αυτό είναι κάτι ενδιαφέρον σ’ ένα φοιτητή, το να ψάχνει, να ανασκαλεύει δηλαδή τα ιστορικά γεγονότα.
Δε μπορούμε να κρύψουμε σε καμία περίπτωση αυτή την περίοδο τη μετεμφυλιακή και την τρομοκρατία που υπήρχε, τις διώξεις σε βάρος των κομμουνιστών, δε μπορούμε να κρύψουμε ότι οι φυλακές και τα ξερονήσια ήτανε γεμάτα, ότι για να πιάσεις κάπου δουλειά έπρεπε να πάρεις πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων, ότι πολλοί ξεκληρίστηκαν από τα χωριά τους, κυνηγημένοι και ήρθαν στην Αθήνα ή έφυγαν στο εξωτερικό. Δηλαδή ένα όργιο τρομοκρατίας που υπήρχε το οποίο είναι μια πραγματικότητα που όσο και να θέλουν κάποιοι να την αποκρύψουν αυτό δεν πρέπει να γίνει. Το βιβλίο λοιπόν του Τάσσου του Αυγερινού αναφέρονταν ακριβώς σ’ αυτή την περίοδο.

Η Εστία λοιπόν πιστεύει ότι εμείς δηλητηριάζουμε τις ψυχές των παιδιών βάζοντάς τα να μάθουν, να σκεφτούν, να βγάλουν συμπεράσματα, πάνω σε ιστορικά γεγονότα. Πάνω στην ιστορία της χώρας μας. Και στο ότι αυτοί οι οποίοι πάλεψαν εναντίον του φασισμού κι έδωσαν και τη ζωή τους ακόμα, που βγήκανε στο βουνό και δεν κάθισαν στα αυγά τους, αυτοί κυνηγήθηκαν μετά από τους νικητές του εμφυλίου, που ήταν αυτοί που συνεργάστηκαν με τους κατακτητές. Ένα απίστευτο πράγμα. Είναι από τα πολύ παράλογα της ιστορίας.

Αυτοί λένε ότι η ιστορία γράφεται από τους νικητές. Αλλά κι εμείς που ηττηθήκαμε εκεί, έχουμε κάθε δικαίωμα να λέμε και τους λόγους που ηττηθήκαμε, αλλά και το τι συνέβη και πως λειτούργησαν οι νικητές εναντίον των αγωνιστών.

Οι αντίπαλοί σου τι λένε τώρα για σένα μετά από πέντε χρόνια δήμαρχος ; Υπάρχει σε κάποια θέματα αναγνώριση της προσπάθειάς σας ; Υπάρχει λάσπη ; Που επικεντρώνεται η κριτική τους;

Ένα θετικό που αναγνωρίζουν όλοι είναι ότι εμείς δεν μπήκαμε για να αξιοποιήσουμε το δήμο προς ίδιον οικονομικό όφελος. Επειδή κατά περιόδους ξέρετε στους δήμους γίνονταν ατασθαλίες και τέτοια. Κανένας δε μπορεί να μας χρεώσει τέτοιο πράγμα. Στα προβλήματα που έχουμε σαν πόλη και μας κάνουν κριτική, το οποίο κι εμείς το αναγνωρίζουμε, είναι στο θέμα της καθαριότητας. Αυτό όμως έχει την εξήγησή του κι έχει και τη λύση την οποία έχουμε υλοποιήσει τώρα.

Η εξήγηση είναι ότι η προηγούμενη δημοτική αρχή είχε μεθοδεύσει την διάλυση της υπηρεσίας καθαριότητας, την απαξίωση και την ιδιωτικοποίησή της σε επόμενη φάση. Δηλαδή εκεί στόχευε. Την είχε αποδυναμώσει πάρα πολύ. Δεν υπήρχαν ούτε αυτοκίνητα. Παραλάβαμε ένα τεράστιο μηδενικό. Αυτοκίνητα εικοσαετίας και όσα υπήρχαν. Ας πούμε δεν υπήρχε σκούπα, δεν υπήρχε πλυντήριο κάδων και τα απορριμματοφόρα που υπήρχαν και το φορτηγό ήταν διαλυμένα. Δεν είχανε γίνει καθόλου προσλήψεις στην καθαριότητα. Κι αυτό σε περιόδους που μπορούσαν να κάνουν προσλήψεις μόνιμου προσωπικού. Την πήγαιναν κατ’ ευθείαν για ιδιωτικοποίηση.
Εμείς λοιπόν όταν αναλάβαμε αυτή την τραγική κατάσταση, προσπαθήσαμε να πάρουμε κάποια μέτρα. Πέσαμε όμως πάνω στους περιορισμούς των μνημονίων και της κρίσης που σημαίνει ότι δεν μπορούσες να προσλάβεις προσωπικό, γιατί απαγορεύονται οι προσλήψεις. Ξεκινήσαμε μια ολόκληρη διαδικασία για να αγοράσουμε μηχανήματα. Κάναμε κάποιες άμεσες αγορές. Δεν υπήρχε φορτωτής για να μαζεύουμε τα μπάζα και τα ογκώδη αντικείμενα. Πως θα τα μαζέψεις αν δεν υπάρχει ; Πήραμε λοιπόν φορτωτή. Πήραμε ανυψωτικό για να μπορούμε να κάνουμε τα κλαδέματα, γιατί το Χαϊδάρι έχει δεκάδες χιλιάδες δέντρα. Και πήραμε επίσης και φορτηγό. Ούτως ώστε να λύσουμε ορισμένα άμεσα θέματα.

Ταυτόχρονα προγραμματίσαμε ένα μεγάλο διαγωνισμό για να πάρουμε τέσσερα απορριμματοφόρα, πλυντήριο κάδων, σκούπα, κι άλλο φορτηγό, κι άλλο φορτωτή. Αυτή τη διαδικασία την ξεκινήσαμε το 2015 και φτάσαμε πριν από λίγες μέρες να πάρουμε τα αυτοκίνητα. Είναι τέτοια η διαδικασία κι επειδή ήταν και διεθνής διαγωνισμός, χρειάστηκαν σχεδόν τέσσερα χρόνια για να μπορέσουμε να ολοκληρώσουμε το διαγωνισμό με όλη τη γραφειοκρατία. 60 διαφορετικές πράξεις έπρεπε να γίνουν στα πλαίσια αυτού του διαγωνισμού. Αυτό είναι το σύστημα. Έτσι λειτουργούν. Αυτό λοιπόν το διάστημα είχαμε πράγματι πρόβλημα στην καθαριότητα. Είναι υπαρκτό αυτό το θέμα. Τώρα όμως που πήραμε όλα αυτά τα αυτοκίνητα η κατάσταση αλλάζει ριζικά. Μάλιστα θα βγουν αυτή τη βδομάδα στην κυκλοφορία.

Και θα λένε ότι είναι προεκλογικό

Ναι. Θα λένε ότι είναι προεκλογικό. Ναι αλλά ήμασταν τόσο βλάκες να περιμένουμε τόσα χρόνια και να δεχόμαστε αυτή την κριτική; Δε θα το είχαμε κάνει αν γινότανε πιό γρήγορα; Βλάκες κι ανόητοι δεν είμαστε. Θα το είχαμε κάνει πριν από δύο τρία χρόνια αν γινόταν, για να καθαρίσει πλήρως η πόλη και να μην έχουμε πρόβλημα.

Πέρα από όλα τα άλλα μπαίνουν συχνά και τόσα προβλήματα γραφειοκρατίας;

Απίστευτα. Ας πούμε μόνο ο διεθνής διαγωνισμός που κάναμε, έχει υποχρεωτικά 6 μήνες ανάρτηση στο Internet. Για 6 μήνες πρέπει να συνεχίζει να είναι αναρτημένος στο Internet.

Είναι 60 κινήσεις. Αν σας δείξω τον μακροσκελή κατάλογο αυτών των κινήσεων κανένας δεν θα το πιστεύει. Το ξετυλίγω μερικές φορές και λες “είναι αδύνατο να κάνεις όλα αυτά τα πράγματα για να πάρεις ένα αυτοκίνητο”.

Ειλικρινά δε θα πιστεύει κανένας ότι ακόμα και για να γίνει έστω κι ένα μικρό έργο, μια παρέμβαση εδώ, θέλουμε ένα χρόνο. Διαδικασία ενός χρόνου. Ακόμα κι αν το αναθέσει ο δήμος απ’ ευθείας. Που η ανάθεση είναι μέχρι ένα μικρό ποσό. Για μικρά έργα.

Δύο γήπεδα που κάνουμε τώρα, που αλλάζουμε το χλοοτάπητα, γιατί ήταν διαλυμένος, δεν υπήρχε χλοοτάπητας ουσιαστικά, έχουμε τώρα που παλεύουμε με τη γραφειοκρατία για το ένα δυο χρόνια και για το άλλο τρία. Ξεκίνησαν την προηγούμενη βδομάδα το ένα και τον άλλο μήνα ξεκινάει το άλλο.

Δηλαδή ειλικρινά κι εγώ που είμαι χρόνια στο δημοτικό συμβούλιο, δεν το έχω ξαναδεί. Έχουν μπει τέτοιες δαιδαλώδεις διαδικασίες που λες δεν αντέχω άλλο, δε γίνεται.

Επειδή η λογική μας, είναι η λογική της διεκδίκησης, που δεν την κάνει ο δήμαρχος σαν Ρομπέν των Δασών, αλλά το κάνει με τη συμμετοχή του κόσμου. Έχει σπάσει καθόλου αυτό το απόστημα της ανάθεσης που υπάρχει σε πολύ κόσμο “εγώ θα ψηφίσω αυτόν να μου τα κάνει αυτός”. Έχουνε γίνει τέτοια βήματα στη συμμετοχή του κόσμου, με λαικές συνελεύσεις και κινητοποιήσεις;

Βέβαια. Εμείς, επειδή δεν είμαστε της λογικής της ανάθεσης και των σωτήρων, ίσα ίσα ζητάμε από τον κόσμο να συμμετέχει στη δράση και στις διεκδικήσεις.

Πρώτα πρώτα έχουμε πολύ καλές σχέσεις με το μαζικό κίνημα που υπάρχει εδώ. Με όλους τους μαζικούς φορείς, εργατικά σωματεία, εθνικοτοπικούς συλλόγους, πολιτιστικούς, αθλητικούς, συλλόγους και ένωση γονέων, κλπ. Με ότι κινείται δηλαδή στην πόλη έχουμε πολύ καλές σχέσεις εμπιστοσύνης, τους βοηθάμε τους συλλόγους και πάντα για οτιδήποτε γίνει είμαστε δίπλα τους και τους καλούμε. Κάνουμε συσκέψεις. Για τους πλειστηριασμούς κάναμε δυο συσκέψεις που πήραν μέρος όλοι οι σύλλογοι, πήραν μέρος πάνω από 30 σύλλογοι την κάθε φορά. Κι είναι πολύ σημαντικό.

Δεύτερο, η πόρτα του δημαρχείου είναι ανοιχτή στις επιτροπές κατοίκων, σε οποιονδήποτε θέλει να βάλει κάποιο αίτημα. Κι αυτό μάλιστα εμείς δεν το αντιμετωπίζουμε όπως κάνανε πριν, γιατί υπάρχει η λογική “μην τους δέχεσαι, μην έχεις πολλά πολλά μαζί τους”. Εμείς αντίθετα θέλουμε να έρχονται οι δημότες. Έτσι μαθαίνουμε τι γίνεται. Είναι αδύνατο να είσαι παντογνώστης. Κι εμείς δε θέλουμε να κρύψουμε κανένα πρόβλημα κάτω από το χαλί. Όπου υπάρχει θέμα, καλό είναι να έρχονται, να το συζητάμε και να προσπαθούμε να βρούμε λύση.

Το βασικότερο που κάναμε είναι οι λαικές συνελεύσεις που κάνουμε κάθε χρόνο στις γειτονιές της πόλης. Συγκεκριμένα κάθε χρόνο σε επτά (7) γειτονιές της πόλης κάνουμε ένα κύκλο λαϊκών συνελεύσεων, όπου έρχεται ο κόσμος και συζητάμε και γενικότερα προβλήματα, αλλά και ειδικά προβλήματα κάθε περιοχής.

Διάβαζα κάπου ότι είχες χρησιμοποιήσει την έκφραση “ξεχασμένες γειτονιές”. Πες μας κάτι παραπάνω. Τι έγινε μ’ αυτές;

Ακριτικές στα όρια του δήμου, παραμελημένες γειτονιές. Εκεί προσπαθούμε να κάνουμε κάποιες επί πλέον παρεμβάσεις, γιατί είναι ανάγκη. Όλοι προσπαθούν ότι κάνουν να είναι στο κέντρο της κάθε πόλης, δηλαδή εκεί που είναι αυτό που φαίνεται, η βιτρίνα. Πας ας πούμε σε μια πόλη και βλέπεις ένα κέντρο της πόλης κούκλα, με φώτα, παρτέρια, πεζοδρόμια κλπ. Κι αν πας πιό μέσα στις γειτονιές, είναι σμπαραλιασμένη η εικόνα. Εμείς δε θέλουμε να αναπτυχθεί έτσι η πόλη μας. Θέλουμε η ποιότητα να απλωθεί παντού και να δώσουμε λύση και στα προβλήματα των γειτονιών.

Αν υπήρχε στον απολογισμό σας ένα σημείο αυτοκριτικής, ότι αυτό ας πούμε θα μπορούσαμε να το έχουμε κάνει καλύτερα αλλά δε μπορέσαμε, δεν είχαμε το χρόνο ή σκοντάψαμε σε εμπόδια, ποιο θα μπορούσε να είναι;

Για να γίνει οποιοδήποτε έργο, χρειάζονται μελέτες. Δε μπορείς να κάνεις τίποτα χωρίς αυτές. Χρειάζονται για να κάνεις οποιαδήποτε παρέμβαση. Θα μπορούσαμε να είχαμε τρέξει κάποιες μελέτες πιό γρήγορα, όπως για παράδειγμα τη μελέτη για τις παιδικές χαρές. Τώρα βέβαια έχει τελειώσει κι έχει μπει το έργο αυτό σε μια μεγάλη χρηματοδότηση, 860.000. Θα μπορούσαμε κάτω κι από πίεση να το τρέξουμε νωρίτερα. Εκεί έχω ένα θέμα. Ενώ πιστοποιήσαμε όταν ήρθαμε στο δήμο, αμέσως τις παιδικές χαρές, που είναι πια μια διαδικασία δύσκολη η πιστοποίηση των παιδικών χαρών, θέλεις πάρα πολλά λεφτά για να το κάνεις αυτό, το κάναμε όμως. Στην πορεία όμως δυστυχώς είχαμε προβλήματα, γιατί μπαίνουν μέσα και καταστρέφουν όργανα κλπ. Εκεί, από την αρχή, μέχρι τις καταστροφές, υπήρχε ένα κενό που δεν το τρέξαμε όσο έπρεπε, γιατί πιστεύαμε ότι με τις βελτιώσεις που κάνουμε θα μπορούν να λειτουργούν. Αλλά είναι πολύ μεγάλες οι καταστροφές.
Τι να σας πω τώρα. Πάνε και κλέβουνε κούνιες. Σπάνε τραμπάλες, τσουλήθρες κι άλλα όργανα. Ξεβιδώνουν τις βίδες κι αυτό είναι φοβερά επικίνδυνο. Πάνε μεγάλα παιδιά και το κάνουνε για πλάκα. Κάποιοι το κάνουν και εσκεμμένα.
Καίνε κάδους. Μας έχουνε κάψει εκατοντάδες κάδους. Κυρίως στους κάδους της ανακύκλωσης που έχουν μέσα χαρτί και πλαστικό και τους βάζουν φωτιά. Αυτό δεν είναι τυχαίο. Γιατί δεν μπορεί παιδιά να σου καίνε σε ένα βράδυ 30 κάδους.

Γιατί δε βγήκες με 55% όπως οι περισσότεροι δήμαρχοι, αλλά με 70%;

(Γελάει) Γι’ αυτό να επιπλήξετε τον κόσμο που με ψήφισε. Γιατί ο κόσμος εκτίμησε την καθαρότητα και τη συνέπεια που είχαμε όλα τα προηγούμενα χρόνια στο δημοτικό συμβούλιο. Και σαν κομμουνιστές, γιατί μας γνωρίζουν. Και γιατί ξέρουν ότι δεν εμφανιστήκαμε ξαφνικά σαν αλεξιπτωτιστές να ζητήσουμε την ψήφο τους όπως πολλοί άλλοι. Κι επίσης γιατί στο συνδιασμό υπήρχαν άνθρωποι μέσα από τα κινήματα που υπάρχουν στην πόλη, μέσα από δράση που είχανε τα προηγούμενα χρόνια. Ο κόσμος αυτό το εκτίμησε. Δηλαδή μας εμπιστεύτηκαν γι’ αυτό που είμαστε.

Μπαίνει ένα ερώτημα κι εδώ πέρα, και στην Πάτρα και αλλού που υπάρχουν κόκκινες δημοτικές αρχές. Γιατί η Λαϊκή Συσπείρωση που έχει πολύ σαφή πολιτική ένταξη μπορεί να παίρνει συγκεκριμένα ποσοστά και δεν τα παίρνει μετά ο πολιτικός φορέας σε άλλες εκλογές (βουλευτικές, ευρωεκλογές κλπ). Για παράδειγμα, τώρα που θα γίνουν οι τοπικές εκλογές μαζί με τις ευρωεκλογές, άλλο ποσοστό θα πάρει το ΚΚΕ στους δήμους κι άλλο στις ευρωεκλογές. Γιατί αφού το κριτήριο θεωρητικά είναι πολιτικό και στις δύο;

Έτσι είναι κι αυτό εμείς προσπαθούμε να το σπάσουμε. Και σα Λαϊκή Συσπείρωση γι’ αυτό λέμε ότι πρέπει να είναι ενιαίο το κριτήριο της ψήφου παντού. Και στις τοπικές εκλογές, και στις ευρωεκλογές και στις βουλευτικές.
Δυστυχώς ο κόσμος λειτουργεί μερικές φορές με άλλα κριτήρια. Δηλαδή σου λέει “Εδώ έχω τον κομουνιστή που θα μου λύσει τα τοπικά προβλήματα”.
Όμως τα προηγούμενα χρόνια έχει χτιστεί ένα πολιτικό σύστημα με τον δικομματισμό, που δυστυχώς κυριαρχεί, μπορεί να αλλάζει μορφή αλλά πάντα είναι εδώ, τις υποσχέσεις που υπάρχουν και τα ρουσφέτια κυρίως για το θέμα της δουλειάς, των εξυπηρετήσεων κλπ. Πιστεύουν λοιπόν πολλοί άνθρωποι ότι στα πλαίσια του δικομματισμού, χρειάζεται να ψηφίσουν το μικρότερο κακό ανάμεσα στους δύο που υπάρχουν κάθε φορά, ούτως ώστε να αποκλείσουμε τον άλλον που είναι ο δεξιός ή ο “κακός”. Είναι περίεργος ο κόσμος.
Κυρίως είναι το ρουσφέτι. Δηλαδή, αν δείτε ένα μηχανισμό τον οποίο έχουν και η δεξιά και το παλιό ΠΑΣΟΚ, το οποίο έχει ακόμα μηχανισμό, και το νέο ΠΑΣΟΚ ο ΣΥΡΙΖΑ, που είναι τρομερός. Έχουν διακλαδώσεις παντού. Έχουνε τους τοπάρχες. Έρχεται π.χ. εδώ ο “Χ” βουλευτής πρώην ή νυν υπουργός, έχει τους τοπάρχες του. Έχει τους κουμπάρους του. Έχει βαφτίσει και 50 παιδιά στο Χαϊδάρι. Οπότε κάποιοι άνθρωποι λένε “Α. Είναι κουμπάρος μου”.
Έχουνε τις εξυπηρετήσεις που κάνει σαν υπουργός, σα βουλευτής και ιδιαίτερα πιό παλιά που μπορούσαν κι έβαζαν κάποιους σε δουλειά στο δημόσιο. Έχω ακούσει ένα κάρο κόσμο που λέει “Α. Εμένα έβαλε το παιδί μου π.χ. στη ΔΕΗ ή στον ΟΤΕ”.

Ας υποθέσουμε ότι παίρνουμε τα αποτελέσματα των προηγούμενων δημοτικών εκλογών και τα εφαρμόζουμε με βάση τον καινούριο εκλογικό νόμο. Πως θα λειτουργήσει το Δημοτικό Συμβούλιο. Τι έργα θα κάνει; Πως θα πάρει τις αποφάσεις;

Πρώτον, εμείς είμαστε υπέρ της απλής αναλογικής, γιατί πρέπει να εκφράζεται η θέληση του κόσμου γνήσια και σε τοπικό επίπεδο και στο επίπεδο όλης της χώρας. Δε μπορεί να μετράει η ψήφος κάποιου περισσότερο από όσο μετράει η ψήφος κάποιου άλλου.

Δεύτερο, είναι γεγονός ότι σ’ αυτές τις εκλογές θα γίνουνε πάρα πολλά παζάρια, συμφωνίες κάτω ή πάνω από το τραπέζι, στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές. Και ένα από αυτά που είχε στο μυαλό της η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ όταν έφερε το νέο εκλογικό σύστημα ήταν οι συναλλαγές οι οποίες θα γίνουν και ότι θα τους αναγκάσει σε εισαγωγικά ή χωρίς εισαγωγικά σε ευρύτερα μέτωπα, να θολώσουν λίγο τα νερά, ότι δεν είναι σαφής ο προσδιορισμός μιας παράταξης, αλλά είναι ευρύτερη. Τώρα θα βλέπεις το ΣΥΡΙΖΑ να στηρίζει υποψήφιους του ΚΙΝΑΛ, η ΝΔ υποψήφιους του ΣΥΡΙΖΑ, γίνεται αλισβερίσι.

Εμείς πιστεύουμε ότι σ’ ένα δημοτικό συμβούλιο που δεν θα υπάρχει πλειοψηφία, θα παιχτεί το θέμα στο επίπεδο των θέσεων, των ιδεών, της πολιτικής. Κι όταν έχει αυτή η στάση κριτήριο την εξυπηρέτηση του κόσμου, των λαϊκών στρωμάτων, πιστεύουμε ότι δεν θα τολμήσει κάποιος να πει ότι εγώ δεν ψηφίζω το τάδε έργο το οποίο είναι απαραίτητο για τον κόσμο. Δηλαδή θα είναι σε πολύ δύσκολη θέση να αντιδράσει όταν έχεις μια σωστή πολιτική. Να αντιδράσει και να ακυρώσει τέτοιου είδους έργα. Γιατί αλλιώς αυτό που θα κάνουμε είναι να βγούμε στον κόσμο και να πούμε “δεν ψήφισαν αυτό ή το άλλο έργο”. Ή να φωνάξουμε τον κόσμο και τους φορείς στο Δημοτικό συμβούλιο.

Πιθανόν για κάποια θέματα που υπάρχει έντονη ιδεολογική ναι πολιτική αντιπαράθεση, στη βάση της κατεύθυνσης που πρέπει να έχει ένας Δήμος, να υπάρξει θέμα. Γιατί υπάρχουν δυνάμεις μέσα στο δημοτικό συμβούλιο, και στο δικό μας, που λένε εγώ είμαι υπέρ της ιδιωτικοποίησης τομέων του δήμου. Όμως όλα θα κρίνονται πιά σε επίπεδο παρέμβασης από κάτω. Κι εκεί πιστεύω ότι μπορεί πια και το λαϊκό κίνημα να παρέμβει καταλυτικά σε τέτοιες περιπτώσεις.

Να σας πω ένα παράδειγμα. Στο δήμο του Αιγάλεω, που είναι ο ΣΥΡΙΖΑ απόλυτη πλειοψηφία στο δημοτικό συμβούλιο, έφερε ένα θέμα ο Δήμαρχος, να πληρώσει δικηγόρο για να ασκήσει έφεση σε μια πρωτόδικη απόφαση που ήταν υπέρ των εργαζόμενων του δήμου. Πήγε με τέτοια εισήγηση. Πήγαν εκεί εργαζόμενοι, τα σωματεία, κόσμος. Αναγκάστηκαν κάτω από την πίεση τρεις σύμβουλοι της πλειοψηφίας να ψηφίσουν για τη μη άσκηση έφεσης, κατά της εισήγησης δηλαδή κι άλλοι τρεις να απέχουν, οπότε απορρίφθηκε η εισήγηση του δημάρχου και δεν ασκήθηκε έφεση. Με αυτό τον τρόπο πιστεύουμε ότι εκ των πραγμάτων θα αναγκάζονται και κάποιες δυνάμεις λαικές να ενεργοποιηθούν.  Θα “εκβιαστούν” κι οι φορείς του κινήματος για να συμμετέχουν αν θέλουν να υπερασπίσουν δικαιώματα και κατακτήσεις ή να διεκδικήσουν άλλα μέσα από το δήμο.

Πάντως από την άλλη, μπορεί να βγει ένας κομμουνιστής δήμαρχος και να έχει ακόμα πιο δεμένα τα χέρια. Δηλαδή να πάει να περάσει κάτι και να γίνεται ένα μπλοκ απέναντι.

Σίγουρα. Μπορεί να γίνει και αυτό. Σε θέματα ιδεολογικά και πολιτικά ιδιαίτερα, η αντιπαράθεση μπορεί να είναι τέτοια που να δημιουργήσει συσπειρώσεις που να σε μπλοκάρουνε. Εκεί εσύ θα απευθυνθείς στον κόσμο. Αλλά δε μπορείς να πεις κι ότι δε συμφωνώ με την απλή αναλογική. Αυτό το σύστημα που υπάρχει σήμερα είναι χειρότερο. Άλλωστε δεν μιλάμε μόνο για τους δήμους που οι δυνάμεις της Λαϊκής Συσπείρωσης έχουν το Δήμαρχο. Στις περισσότερες περιπτώσεις δήμων, είμαστε μειοψηφία κι αυτός ο νόμος μας δίνει τη δυνατότητα καλύτερα να μπλοκάρουμε αντιδραστικές αποφάσεις ή να προωθήσουμε κάποια έργα.

Σε επίπεδο ΚΕΔΕ να πούμε τι γίνεται και τι συσχετισμοί υπάρχουν.

Σε επίπεδο ΚΕΔΕ είναι αντιδραστικοί οι συσχετισμοί. Καθόλου καλοί. Κι αυτό είναι κατά μεγάλο μέρος αποτέλεσμα του εκλογικού συστήματος. Εκτός από το ότι αυτό που ίσχυε μέχρι τώρα μας έδινε πολύ μικρότερο ποσοστό δημοτικών συμβούλων από την πραγματική εκλογική μας δύναμη, αλλά κι ο τρόπος εκλογής στην ΚΕΔΕ μας απέκλειε. Ενώ είχαμε ένα ποσοστό που θα έπρεπε να εκπροσωπηθούμε στο διοικητικό συμβούλιο της ΚΕΔΕ, επειδή και λιγότερους δημοτικούς συμβούλους εκλέξαμε εξ αιτίας του εκλογικού συστήματος, και όπως γίνεται η εκλογή στην ΠΕΔΑ και μετά στην ΚΕΔΕ, πάλι σε αποκλείει και φτάνεις κουτσουρεμένος στην ΚΕΔΕ να έχεις λίγους αντιπροσώπους, ενώ θα έπρεπε να είχες πολύ περισσότερους και να είχες αντιπροσώπους και στο ΔΣ. Δηλαδή στο ΔΣ της ΚΕΔΑ δεν εκπροσωπούμαστε αυτή τη στιγμή. Παρακολουθούμε σαν παρατηρητές. Το ΔΣ έχει 33 μέλη. Με 3% θα έπρεπε να είχες ένα μέλος στο ΔΣ. Το ποσοστό μας πανελλαδικά στις δημοτικές εκλογές πρέπει να ήταν γύρω στο 7 με 8%. Δηλαδή έπρεπε να έχουμε στο ΔΣ της ΚΕΔΑ 2 ή και 3 μέλη. Και δεν έχουμε κανέναν.