Ολίνα – Μικέλα – Μιχάλης: Τα παιδιά που θα ‘’ζεσταίνουν’’ το κέφι μας τις χειμωνιάτικες αθηναϊκές νύχτες.

Η Ολίνα, η Μικέλα και ο Μιχάλης θα είναι το νέο σχήμα που υπόσχεται να μας διασκεδάσει αυτό το χειμώνα στην πρωτεύουσα. Τα παιδιά απάντησαν στις ερωτήσεις με κέφι, αστειεύτηκαν, αλληλοπειράχτηκαν και ατένισαν με αισιοδοξία το μέλλον τους στην μουσική.

Ο Μιχάλης, ο κιθαρίστας και η ανδρική φωνή της παρέας από τότε που θυμάται τον εαυτό του ήταν περιτριγυρισμένος απο μουσικά όργανα. Παίζει εξίσου καλά μπουζούκι και σάζι, ενώ δεν παραλείπει να πει για την χαρά του  να πειραματίζεται και με άλλα μουσικά όργανα. Στο σήμερα τον βρίσκουμε στην ορχήστρα του Γιάννη Κούτρα με τον οποίο έχει μια εξαιρετική συνεργασία.

Η Ολίνα, τραγουδίστρια και ακορντεονίστρια του σχήματος, ήθελε από μικρή να γίνει μουσικός κι ας το αρνιόταν. Μετά τη δεκαετή της μαθητεία στο κλασσικό πιάνο, αποφάσισε να σπουδάσει Εφαρμοσμένα Μαθηματικά και αργότερα ασχολήθηκε με το Θέατρο κάνοντας έτσι μια μικρή παύση στη μουσική της διαδρομή, εξερευνώντας άλλα μονοπάτια. Ωσπου μια μέρα αποφάσισε πως ήρθε η ώρα η μουσική να μπει στην πρώτη γραμμή. Έπιασε το τραγούδι και το ακορντεόν. Μεταξύ μας καλά έκανε γιατί σαν μουσικός είναι σπουδαία (η ίδια ευχαριστεί το δάσκαλό της Γιώργο Τσιατσιούλη που την βοήθησε σε αυτό). Κάτι στο οποίο συμφωνεί και η Άννα Ψυχογιού που την επέλεξε να συνεργαστεί μαζί της την περσινή σεζόν.

Η Μικέλα είναι η πιο μικρή της παρέας ΑΛΛΑ εδώ μιλάμε για ένα κορίτσι που όχι μόνο έχει ταλέντο στην μουσική, μιλάμε για μια καλλιτέχνιδα που ασχολείται παράλληλα με το ούτι, το μπουζούκι και το κρητικό λαούτο.

Ας τους ακούσουμε λοιπόν.

Θέλω να ξεκινήσω με το Μιχάλη και τη Μικέλα την συνέντευξη ρωτώντας πώς είναι να φοιτά κάποιος σε μουσικό σχολείο; Να δώσουμε λίγο την ατμόσφαιρα στους αναγνώστες εκείνους που δεν έχουν πάει, δεν έχουν κάποια επαφή ή ενδεχομένως να θέλουν οι ίδιοι/ίδιες να μάθουν λίγα πράγματα γι’ αυτό.

Μιχάλης: Νιώθω τυχερός που πέρασα τα μαθητικά μου χρόνια σε ένα τόσο ιδιαίτερο σχολείο. Αν αγαπάς τη μουσική, εκφράζεσαι μέσα από αυτήν, δεν χορταίνεις να παίζεις με άλλους μουσική, τότε σίγουρα βγαίνεις καλύτερος άνθρωπος από αυτό το σχολείο. Εξοικειώνεσαι με πολλά είδη μουσικής, μελετάς την μουσική άλλων λαών, ακόμα και εποχών, κάτι που θεωρώ ότι σε κάνει πιο ανοιχτόμυαλο γενικότερα, μαθαίνεις να παίζεις και βέβαια μαθαίνεις να ακούς! Ίσως η ωραιότερη μαθητική ανάμνηση είναι η τελική πρόβα πριν από κάθε παράσταση με το τόσο δημιουργικό άγχος, τον ενθουσιασμό για το αποτέλεσμα τόσης προσπάθειας και τη διδασκαλία από μουσικούς προερχόμενους από διαφορετικούς χώρους και νοοτροπίες όσον αφορά τη μουσική, που αλληλεπιδρούν για τόσο ώραιο σκοπό.

Μικέλα: Για να περάσεις στο Μουσικό Σχολείο πρέπει να έχεις αίσθηση της μουσικής. Δίνεις εξετάσεις και πρέπει να ξεπεράσεις ‘’το σοκ’’, ότι πέρα από τα ‘’βαρετά’’ μαθήματα των κανονικών σχολείων θα έχεις και εξτρά ώρες. Στην αρχή, ακούγεται τρομαχτικό αλλά δεν είναι. Περνάς πολύ όμορφα. Έχεις συμμαθητές που μαθαίνεις μαζί τους νέα πράγματα, ψάχνεσαι, ανακαλύπτεις, παίζεις μουσική στα διαλείμματα, οργανώνεις μουσικές γιορτές.

Να φανταστείς ότι την Τρίτη Λυκείου που όλοι την βιώνουν με τρόμο λόγω των πανελληνίων, εγώ την θυμάμαι παίζοντας όλη μερα ρεμπέτικα με τους φίλους μου αντί να μπαινουμε στα μαθήματα.

Μικέλα: Να συμπληρώσω κάτι ακόμα… Το σημαντικό είναι ότι αν πέσεις σε σωστούς καθηγητές, έχουν τεράστια όρεξη να σου μάθουν πράγματα. Είχα έναν καθηγητή, τον Καραγεωργάκη, στην κλασική κιθάρα ο οποίος με έκανε να ανακαλύψω τα ρεμπέτικα… Να σκεφτείς με το που τον άκουσα να παίζει ρεμπέτικα, έψαξα και βρήκα μέσα σε 2 μέρες ένα χιλιοταλαιπωρημένο μπουζούκι από μια φίλη που είχε πεθάνει κάποιος θείος της και το είχαν χρόνια στο υπόγειο, και άρχισα μόνη μου να μελετάω παλιές ηχογραφήσεις.

Θα αναφέρω επίσης τον Πούλο που δίδασκε τότε μπουζούκι στο μουσικό σχολείο και με έπερνε μόνος του στα διαλείμματα να κάνουμε μάθημα, καθώς και τον Κάρολο Κουκλάκη που μου έδειξε κάποια πράγματα στο μπουλγαρί και με ενθάρυνε να ασχοληθώ με την κρητική μουσική.

Μιχάλης: Και στη δική μου περίπτωση οι καθηγητές έπαιξαν καθοριστικό ρόλο. Το μάθημα μουσικών συνόλων με τη Μαίρη Φραγκάκη, η συναναστροφή σε πρόβες και εκδηλώσεις με τον Μαρκέλλο Πούπαλο, δάσκαλο παραδοσιακών συνόλων, και το Μανώλη Στάθη, δάσκαλο μπουζουκιού, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στο να αγαπήσω όλο και περισσότερο όλη αυτή την μουσική καθημερινότητα. Μεγάλο «σχολείο» ήταν και ο δάσκαλός μου Γιάννης Κατσάφαρος, όταν ήδη από την 3^η γυμνασίου με ενθάρρυνε λέγοντας, αστειευόμενος όπως νόμιζα τότε, «Μακάρι στα μαγαζιαάπου παίζω να είχα κιθαρίστα σαν εσένα». Κι έτσι έγινε! Με μεγάλη μου χαρά, μετά από ένα χρόνο μέχρι και το τέλος του Λυκείου, πριν φύγω για σπουδές, παίζαμε ανελλιπώς μαζί, κάτι που φυσικά μου έχει δώσει πάρα πολλά μέχρι και τώρα.

Ολίνα:  Θα συμφωνήσω πως είναι πολύ σημαντικός ο ρόλος του δασκάλου για να αγαπήσεις την μουσική, αλλά θα μου επιτρέψετε να προσθέσω, ως καθηγήτρια, πως ο δάσκαλος είναι σημαντικός για να αγαπήσεις οποιοδήποτε μαθημα. Όσον αφορά εμένα, πήγα λύκειο στο 40ο Γκράβας και εκεί, παρότι το μάθημα της μουσικής δεν γίνεται στα Γενικά Λύκεια, υπήρξε μια φιλόλογος, η κυρία Μαυρομμάτη, που μας βοήθησε και μας ενέπνευσε αναθέτοντας σε παιδιά που έπαιζαν μουσική, την οργάνωση κι εκτέλεση των σχολικών εορτών στο μουσικό μέρος. Την ευχαριστώ πολύ, όπως και την δασκάλα του πιάνου μου Λήδα Λεμπεσοπούλου για όλα. Τέλος, σε εκείνη την ηλικία γνώρισα τη χαρά της μουσικής ακόμα πιο έντονα μέσα από ένα σχολικό γκρουπ τους ‘’Eternity’’ όπου τραγουδούσα κι έπαιζα πλήκτρα, κάτι που ήταν εξίσου σπουδαία εμπειρία κι με έκανε να σιγουρευτώ ότι θέλω να ασχοληθώ με τη μουσική.

Όλοι αποκτήσατε λοιπόν τις πρώτες σας εμπειρίες από την μουσική μέσα από εφηβικά γκρουπάκια, με την όρεξη και την αθωότητα που διακρίνει τέτοια εγχειρήματα. Να περάσουμε στο σήμερα και στο πώς ενωθήκατε σαν σχήμα εσείς οι τρεις;

Μικέλα: Με την Ολίνα γνωριστήκαμε μέσω κοινών φίλων και είχαμε μια στάνταρ μέρα μέσα στην βδομάδα που κάναμε πρόβα. Χωρίς να υπάρχει μαγαζί ή κάποιος χώρος στον οποίο θα παίζαμε, περισσότερο για την εξάσκησή μας. Σιγά-σιγά βλέπαμε ότι κολλούσαμε μεταξύ μας και σαν μουσικοί και σαν άτομα και σχηματοποιήθηκε στο κεφάλι μας η ιδέα να ξεκινήσουμε κάτι οι δύο μας.

Το Μιχάλη τον γνώρισα στην Ικαρία πριν δύο καλοκαίρια σε μουσικά σεμινάρια. Είχαμε κάνει ελάχιστη παρέα αλλά τον είχα συμπαθήσει πάρα πολύ και τον θάυμαζα σαν μουσικό. Τυχαία συναντηθήκαμε στην Αθήνα πριν λίγους μήνες και κάναμε μια πρώτη κουβέντα για το αν θα παίζαμε μαζί ή όχι. Τελικά, παίξαμε μαζί σε 2-3 live και νιώσαμε ότι έχουμε πολλή χημεία μεταξύ μας, μας άρεσε πάρα πολύ το αποτέλεσμα και περάσαμε και τέλεια! Θα συνεχίσουμε σαν σχήμα όλο το χειμώνα με την καινούργια σεζόν.

Μιχάλης: Η συνάντησή μας με τα κορίτσια ήρθε την κατάλληλη στιγμή. Ερχόμενος πια μόνιμα στην Αθήνα φέτος, είχα μια λαχτάρα να γνωρίσω μουσικούς ανοιχτούς σε συνεργασίες και ιδέες για νέα πρότζεκτ, με τους οποίους θα μπορούμε να είμαστε πέρα από συνεργάτες και φίλοι. Γνωριζόμαστε μόνο λίγο καιρό οι τρεις μας, και παρόλα αυτά  κάθε live μας είναι γεμάτο ενέργεια, δέσιμο και αλληλεπίδραση.

Ολίνα και Μιχάλη σας βρίσκουμε και μέλη άλλων μουσικών σχημάτων. Η Ολίνα συνεργάζεται τους τελευταίους μήνες με την Άννα Ψυχογιού και εσύ Μιχάλη με τον Γιάννη Κούτρα. Θέλετε να μας μιλήσετε για αυτές τις συνεργασίες;

Ολίνα :Όντως του τελευταίους μήνες με μεγάλη μου χαρά συνεργάστηκα με την Άννα Ψυχογιού. Παίξαμε σε Αθήνα και Κρήτη με εξαιρετικά teams σε πολύ ωραίους χώρους όπως ο Σταυρός του Νότου, το Faust κ.α. Με την Άννα έχουμε μια σχέση αλληλοϋποστήριξης. Την πιστεύω πολύ σαν καλλιτέχνιδα και γνωρίζω ότι και εκείνη με πιστεύει και με στηρίζει σε κάθε βήμα. Παίζοντας με την Άννα ήταν η πρώτη φορά που υπήρξα στην σκηνή σαν ακορντεονίστρια, χωρίς να τραγουδώ, κάτι καινούριο για μένα. Επίσης η εμπειρία του stage ήταν πολύ ενδιαφέρουσα και εξελικτική.

Μιχάλης: Πριν μιλήσω για το Γιάννη Κούτρα και την τιμή που μου κάνει, θα ήθελα να πω ότι με θεωρώ πολύ τυχερό στο κομμάτι των συνεργασιών, αφού βρίσκομαι σε μια ηλικία (σ,σ,: ο Μιχάλης είναι 25 ετών) που έχω συνεργαστεί ήδη με μουσικούς, που τους θαύμαζα από μικρός, κάτι που βέβαια ανεβάζει ψηλά τον πήχη και με κάνει διαρκώς να θέλω να εξελίσσομαι. Για παράδειγμα στην εφηβεία μου συνεργάστηκα με δύο εξαιρετικούς μουσικούς αλλά και ανθρώπους, τον Βαγγέλη Μαχαίρα και το Θάνο Γκιουλετζή, σε δύο συναυλίες της Ζωής Παπαδοπούλου στη Χίο, όταν κλήθηκα να αντικαταστήσω τον κιθαρίστα του σχήματος. Ήταν μοναδική εμπειρία για μένα τότε και ευχαριστώ τη Ζωή Παπαδοπούλου που με εμπιστεύτηκε. Μια συνεργασία που έχω μέχρι και σήμερα και με γεμίζει χαρά είναι με την Ερωφίλη από το συγκρότημα Τρίφωνο. Μια εξαιρετική ερμηνεύτρια και συνεργάτιδα, η οποία μάλιστα ετοιμάζει τώρα και το νέο προσωπικό της δίσκο σε μουσική του Δαμιανού Πάντα.

Από το περασμένο Σεπτέμβρη συνεργάζομαι με το Γιάννη Κούτρα. Είναι μεγάλη τύχη να παίζεις στο σχήμα του Γιάννη Κούτρα, να τον  γνωρίσεις από κοντά. Είναι ξεχωριστή προσωπικότητα, ένας καλλιτέχνης με σπάνια φωνή και απίστευτη ενέργεια πάνω στη σκηνή. Γνωριστήκαμε όταν αναζητούσε κιθαρίστα για το νέο του σχήμα και μας έφερε σε επαφή ο Ισίδωρος Χαλλιορής που έχει τη μουσική σκηνή «Οδύσσεια» στη Χίο, προτείνοντάς του εμένα. Μιλήσαμε στο τηλέφωνο, συναντηθήκαμε για μια πρώτη πρόβα, με άκουσε, βρήκε όπως είπε κάτι ιδιαίτερο στο παίξιμό μου, ταιριάξαμε αμέσως, και αυτό ήταν! Ήδη έχουμε διανύσει μια σεζόν μαζί και τώρα κλείνουμε τις νέες εμφανίσεις του χειμώνα. Αυτό όμως που με κάνει ακόμα πιο χαρούμενο γι’ αυτή τη συνεργασία είναι και οι υπόλοιποι μουσικοί που τον πλαισιώνουν και έχω τη χαρά να παίζω μαζί τους. Είναι ο σαξοφωνίστας Δημήτρης Χουντής, καταξιωμένος στο χώρο της ελληνικής δισκογραφίας και με ένα απίστευτο ιστορικό συνεργασιών, ο πιανίστας Χριστόφορος Μαστοράκης, ίσως από τους πιο ταλαντούχους νέους μουσικούς που έχω γνωρίσει και η τραγουδίστρια Κατερίνα Γεωργακοπούλου, μια σπάνια φωνή που σε καθηλώνει πάνω στη σκηνή και πιστεύω θα αφήσει πολύ γρήγορα το στίγμα της στα μουσικά δρώμενα.

Μικέλα ποιες είναι οι δικές σου συνεργασίες;

Μικέλα: Φέτος το χειμώνα έπαιξα με διάφορους μουσικούς. Είχα την τύχη να παίζω κρητικά με το Σταύρο Μαραγκουδάκη και τον Άρη Πρεβεζάνο. Βιωματικοί παίχτες από παιδική ηλικία στην κρητική μουσική. Αυτό με βοήθησε και την ίδια να μπω στο ύφος και στη νοοτροπία της κρητικής μουσικής. Γιατί δεν είναι μόνο να ξέρεις να παίζεις τα κομμάτια καλά, είναι όλο το κλίμα που επικράτει. Στις παρέες στην Κρήτη δεν υπάρχει ο διαχωρισμός μουσικών και ακροατών, αλλά συμετέχουν όλοι σε αυτό που συμβαίνει παίζοντας, χορεύοντας, λέγοντας μαντινάδας η ποτίζοντας τους μουσικους (γέλια).

Με τον Άγγελο Αγγέλου παίζουμε μαζί σμυρναίικα, παίζω ούτι και θέλω πάρα πολύ να συνεχιστεί και φέτος αυτό, γιατί έχουμε απίστευτη χημεία και κοινή αισθητικ. Αναφέρω επίσης ένα άλλο σχήμα που είχαμε πέρσι με άλλες τρεις κοπέλες τη Σεμέλη Παπαβασιλείου, Λίνα Αλατζίδου και Είρηνη Ζώγαλη οποία επίσης παίζει μπουζούκι και ήταν πολύ ωραίο να υπάρχουν σε ένα σχήμα δυο γυναίκες με μπουζούκι.

Μικέλα πως αισθάνεσαι η ίδια που είσαι, όντως μια από τις λίγες γυναίκες που παίζουν μπουζούκι και μια από τις ελάχιστες κρητικό λαούτο;

Στην αρχή έτρωγα τα σκαλώματά μου και η ίδια. Μήπως φαίνεται κάπως στους απέξω μια γυναίκα να παίζει ένα κατ’ εξοχήν ανδρικό μουσικό όργανο; Έτρωγα τέτοια κωλύματα. Είχα ακούσει πολλές φορές και τη φράση ‘Το μπουζούκι είναι αντρικό όργανο’, τέτοια πράγματα.

Πλέον δεν βλέπω καθόλου έτσι τα πράγματα, μιλάμε για μουσική στην οποία δεν χωράνε διακρίσεις μεταξύ των φύλων. Να σου πω την αλήθεια, απολαμβάνω πολλές φορές το βλέμμα έκπληξης όταν κάποιοι θεωρούν ότι δεν παίζω σοβαρά και τελικά διαψεύδονται. Επίσης ειδικά φέτος στην Κρήτη που γύρισα πολλά χωριά και έπαιξα σε πολλές παρέες με το λαούτο, πήρα πολλή αποδοχή από τον κόσμο. Και μου έκανε εντύπωση που με αντιμετώπισαν τόσο καλά, παρόλο που δεν είναι συνηθισμένοι στο να βλέπουν γυναίκες να παίζουν κρητική μουσική. Πριν κάποια χρόνια τα πράγματα δεν ήταν τόσο εύκολα, οι γυναίκες οργανοπαίχτριες ήταν πιο αποκλεισμένες και από τα κρητικά και απο το ρεμπέτικα.

Εδώ ολοκληρώνουμε τη μίνι –συνέντευξη μας, σας ευχαριστούμε πολύ για την παραχώρησή της  και σας ευχόμαστε ένα δημιουργικό και γεμάτο εμπειρίες χειμώνα.

Εμείς ευχαριστούμε την ιστοσελίδα για το βήμα που μας έδωσε και ελπίζουμε να σας δούμε στο μαγαζί και να γίνουμε όλοι μια μεγάλη παρέα.