Συνέντευξη Γρηγόρη Αναγνώστου: Θέλει τόλμη, θάρρος και “ένα γεράκι δύναμη” για να μη συμβιβαστείς

Μιλήσαμε με το Γρηγόρη Αναγνώστου, υποψήφιο βουλευτή του ΚΚΕ στην Άρτα, αν και τα τελευταία χρόνια ζει στην Αθήνα. Η συζήτηση έγινε με αφορμή τις εκλογές της Κυριακής, στράφηκε όμως σε μια σειρά ενδιαφέροντα θέματα, γύρω από την τέχνη, το ρόλο των καλλιτεχνών-διανοούμενων, την αισθητική αναβάθμιση τωνπροεκλογικών υλικών του κόμματος, τα αδιέξοδα της νεολαίας -ειδικά στην επαρχία- και το προσφυγικό.

-Το ΚΚΕ δίνει βάρος τα τελευταία χρόνια στην τέχνη και τον πολιτισμό. Ποια είναι η αποτίμηση αυτής της προσπάθειας;

-Καταρχάς το ΚΚΕ είναι, ίσως, το μοναδικό κόμμα στη χώρα μας που από την πρώτη κιόλας στιγμή της ίδρυσής του και μέσα στην εκατοντάχρονη πορεία του έδωσε και δίνει σταθερά ιδιαίτερο βάρος στην τέχνη και στον πολιτισμό. Κι αυτό γιατί για εμάς η τέχνη ξεκινά από τον άνθρωπο και οφείλει να καταλήγει σε αυτόν, απαλλαγμένη από κάθε λογής μεσάζοντες κι εμπόρους. Σήμερα, το Κόμμα έχοντας κάνει σημαντικά βήματα και προγραμματικές επεξεργασίες, όντας πιο ώριμο πια και εξοπλισμένο, είναι σε θέση να μελετά, να ανοίγει μια σειρά ζητήματα, όπως γίνεται φανερό από τα επιστημονικά συνέδρια που έχουν πραγματοποιηθεί, τις εκδόσεις, τις εκθέσεις, τις επεξεργασίες και φυσικά μέσα και από το ίδιο το Φεστιβάλ ΚΝΕ – Οδηγητή. Ξεχωρίζουν οι σημαντικές παραγωγές για τα εκατοντάχρονα της Οκτωβριανής Επανάστασης, για τα εκατοντάχρονα του Κόμματος. Όλες αυτές οι προσπάθειες τα τελευταία χρόνια αγκαλιάστηκαν από χιλιάδες εργαζόμενους, νέους, γυναίκες, είχαν θετικό αντίκτυπο σε εκατοντάδες ανθρώπους της τέχνης και του πολιτισμού, γεγονός που μας γεμίζει ευθύνη για να συνεχίσουμε σε αυτή την κατεύθυνση και το επόμενο διάστημα. Καθόλου τυχαία που ακριβώς αυτή η προσπάθεια αναγνωρίζεται από έναν ευρύτερο κόσμο, που μπορεί να μη συμφωνεί σε όλα με το ΚΚΕ, αλλά ήρθε σε επαφή με το Κόμμα μέσω αυτής της δραστηριότητας.

Μια άλλη, ωστόσο, εξίσου σημαντική πλευρά της δουλειάς του Κόμματος στον πολιτισμό, περικλείει και την ανάδειξη και πάλη γύρω από ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη ζωή και την πραγματικότητα που βιώνουν οι καλλιτέχνες σήμερα, ως αποτέλεσμα της πολιτικής της ΕΕ, που πιστά υλοποίησαν ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ – ΚΙΝΑΛ και τα υπόλοιπα κόμματα του κεφαλαίου, εξαθλιώνοντας ολοένα και περισσότερο τους δημιουργούς. Γι’ αυτό και μπροστά στην κάλπη στις 7 Ιούλη, λέμε ότι κριτήριο ψήφου μπορεί και πρέπει να είναι η πάλη του ΚΚΕ για την άνοδο του ιδεολογικοπολιτικού και πολιτιστικού επιπέδου του λαού μας, το γεγονός ότι σταθήκαμε στο πλευρό των δημιουργών και των διεκδικήσεών τους. Γι’ αυτό και καλούμε όλο αυτόν τον κόσμο που συναντηθήκαμε στο προηγούμενο διάστημα μέσα σε όλες αυτές τις δράσεις, να στηρίξουν αποφασιστικά και με την ψήφο τους το ΚΚΕ. Για να μπορούμε από την επόμενη κιόλας μέρα των εκλογών να συνεχίσουμε ακόμη πιο δυναμικά αυτή την προσπάθεια, να ενισχυθεί η φωνή των καλλιτεχνών!

-Υπάρχει μια στερεότυπη εικόνα πως οι καλλιτέχνες – διανοούμενοι είναι ασταθή στοιχεία, που δεν μπαίνουν εύκολα σε πολιτικά, ταξικά καλούπια, δεν τους αρέσει η πειθαρχία, δεν είναι αξιόπιστοι σύμμαχοι, κτλ. Ανταποκρίνεται αυτό στην πραγματικότητα;

-Σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνεται. Βέβαια πάντα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, όμως κάθε καλλιτέχνης, είτε το θέλει, είτε όχι, παίρνει θέση για όσα συμβαίνουν γύρω του, μέσα από το έργο του. Το ΚΚΕ, στην εκατοντάχρονη πορεία του διαμόρφωσε και ανέδειξε μια σειρά από προσωπικότητες στο χώρο της τέχνης, όπως ο Ρίτσος, ο Βάρναλης, η Έλλη Αλεξίου, ο Μάνος Κατράκης, ο Βαρλάμος και αμέτρητοι άλλοι, που μέσα από το έργο, αλλά προπαντός μέσα από τη στάση της ζωής τους πήραν θέση στο πλάι του λαού και των αγώνων του, πάλεψαν, δεν δείλιασαν στις εξορίες, στις φυλακές, στις δύσκολες συνθήκες της παρανομίας και των διώξεων, απέδειξαν πως η ζωή και η τέχνη αποκτούν νόημα όταν προσανατολίζονται στην πάλη για την κοινωνική απελευθέρωση, για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες για το λαό μας, για τους λαούς του κόσμου. Αυτοί οι σύντροφοί μας, που αντιλήφθηκαν πως το μόνο δίκιο είναι το δίκιο του λαού κι έδωσαν όλες τους τις δυνάμεις για να θριαμβεύσει αυτό το δίκιο και η ίδια η ζωή, στέκουν και για εμάς σήμερα παραδείγματα, διδάσκοντάς μας πως η πρωτοπόρα θεωρία του μαρξισμού – λενινισμού, η δράση του ΚΚΕ, είναι που διαπαιδαγωγεί, δημιουργεί χαρακτηριστικά όπως η πειθαρχία, η αντοχή, γεννά τέτοιες προσωπικότητες. Και τέτοιες προσωπικότητες υπάρχουν και σήμερα και θα υπάρχουν όσο υπάρχει και δυναμώνει το ΚΚΕ! Είναι μεγάλη υπόθεση ότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν πολλοί νέοι, αλλά και μεγαλύτεροι καλλιτέχνες που δεν σκύβουν το κεφάλι, δεν κάνουν πίσω από τη διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών τους, ακόμη κι αν απολυθούν, ακόμη κι όταν έρχονται αντιμέτωποι με πολύ δύσκολες συνθήκες καθημερινά! Γιατί θέλει τόλμη, θάρρος κι «ένα γεράκι δύναμη» – όπως λέει κι ο Ρίτσος – στις σημερινές συνθήκες, ώστε να μη συμβιβαστείς! Το σύστημα αξιοποιεί όλα τα «εργαλεία» που διαθέτει για να συντηρητικοποιήσει, να στρέψει σε αντιδραστική κατεύθυνση τη συνείδηση ενός νέου καλλιτέχνη σήμερα. Εμείς οι κομμουνιστές εντείνουμε την παρέμβασή μας, μέσα από τις επεξεργασίες μας, οξύνουμε την ιδεολογική διαπάλη, οργανώνουμε την αντεπίθεση σε κάθε χώρο όπου ζουν, δουλεύουν, σπουδάζουν καλλιτέχνες, παίρνουμε τη θέση που μας αναλογεί στους αγώνες της εργατικής τάξης. Άλλωστε, όπως επισημαίνει κι ο μεγάλος κομμουνιστής ποιητής Ναζίμ Χικμέτ: «Αν δεν καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ, αν δεν καούμε εμείς, πώς θα γεννούν τα σκοτάδια λάμψη;».

-Τι πρέπει να αλλάξει στο χώρο του πολιτισμού; Τι προτείνει το ΚΚΕ και πώς μπορεί να γίνει πράξη στο σημερινό πλαίσιο;

-Να έχουμε καθαρό πως η τέχνη, όπως και η έρευνα και η επιστήμη, έχουν ένα βασικό εχθρό που δεν είναι άλλος από το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους. Με άλλα λόγια οι επιχειρηματικοί όμιλοι αξιοποιούν τον πολιτισμό για να αυξήσουν την κερδοφορία τους –μέσω των επενδύσεων που τελικά καθορίζουν όχι μόνο τη διακίνηση, αλλά και το περιεχόμενο της παραγόμενης τέχνης – αλλά και για να διαμορφώσουν μέσω της διεισδυτικότητας της τέχνης τη λεγόμενη «κοινωνική συνοχή», να χειραγωγήσουν, δηλαδή, ιδεολογικά και πολιτικά τη συνείδηση των εργαζομένων, να εξασφαλίσουν την υποταγή τους στις ανάγκες και στις επιδιώξεις του κεφαλαίου. Αυτή την πολιτική, που είναι στρατηγική κατεύθυνση της ΕΕ, υλοποίησαν πιστά στον πολιτισμό όλα αυτά τα χρόνια ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ – ΚΙΝΑΛ και τις αρνητικές συνέπειές της βιώνουν καθημερινά οι δημιουργοί! Στ’ αλήθεια, πώς μπορεί να δημιουργήσει έργο ένας καλλιτέχνης όταν δεν έχει να φάει, να πάρει τα απαραίτητα υλικά που απαιτούνται για το έργο του, όταν τον κυνηγούν οι τράπεζες, η υπερφορολόγηση, όταν είναι ανασφάλιστος, αν αρρωστήσει θα πρέπει να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη για εξετάσεις και φάρμακα, κ.ο.κ.; Μεγάλο μέρος των καλλιτεχνών αναγκάζονται να κάνουν άλλες δουλειές για να εξασφαλίσουν ένα μεροκάματο που κι εκείνο θα είναι λειψό. Με την έννοια αυτή, εμείς λέμε πως πρώτα και κύρια θα πρέπει να παλέψουμε ώστε να είναι εξασφαλισμένες για κάθε δημιουργό οι απαραίτητες υλικές προϋποθέσεις για να μπορεί αναπόσπαστος να δημιουργήσει έργο. Δηλαδή μόνιμη και σταθερή δουλειά, έξω από την ιδιωτικοοικονομική λειτουργία και δράση στο χώρο του πολιτισμού, Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, κατοχύρωση των δικαιωμάτων (πνευματικών και άλλων) των δημιουργών, κλπ. Το ΚΚΕ στο προηγούμενο διάστημα πάλεψε μέσα κι έξω από τη Βουλή αναδεικνύοντας μια σειρά από ζητήματα και διεκδικώντας λύσεις. Για παράδειγμα, αναδείξαμε τις επικίνδυνες συνέπειες του νόμου για τα πνευματικά δικαιώματα που από κοινού στήριξαν ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ – ΚΙΝΑΛ, τα ζητήματα της υποβάθμισης της καλλιτεχνικής παιδείας στα σχολεία, την υποβάθμιση των καλλιτεχνικών σπουδών γενικότερα στις Πανεπιστημιακές Σχολές, καταφέραμε και πιέσαμε για υπογραφή ΣΣΕ στο Εθνικό Θέατρο, υπήρξαν κατακτήσεις για ζητήματα που αφορούν στο ασφαλιστικό και στο φορολογικό των εικαστικών, κ.ο.κ. Αν με αυτή τη δύναμη που είχε το ΚΚΕ κατάφερε όλα αυτά, αν βγει πιο δυναμωμένο μετά τις εκλογές στις 7 Ιούλη, σκεφτείτε πόσο περισσότερα μπορεί να καταφέρει και να διεκδικήσει!

-Κατεβαίνεις υποψήφιος σε μια περιοχή με φτώχεια, ανεργία και πολλά προβλήματα. Πώς μπορούν να κάνουν εκεί οι κομμουνιστές τη διαφορά;

–Πράγματι, η Ήπειρος είναι από τις φτωχότερες Περιφέρειες όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά συνολικά της Ευρώπης. Ιδιαίτερα στην Άρτα, τα ποσοστά ανεργίας –ειδικά στους νέους – σπάνε κόκαλα, το ίδιο και η ημιαπασχόληση και η ανασφάλιστη δουλειά. Η αγροτική παραγωγή, η κτηνοτροφία, η αλιεία έχουν ξεκληριστεί λόγω της ΚΑΠ, της υπερφορολόγησης, όλων των αντιλαϊκών μέτρων που εφάρμοσε τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ τα προηγούμενα χρόνια. Μεγάλα εργοστάσια κλείνουν και χιλιάδες εργαζόμενοι πετιούνται στο δρόμο. Η πόλη της Άρτας και τα γύρω χωριά ερημώνουν καθώς ο κόσμος που αδυνατεί να τα βγάλει πέρα, αναγκάζεται να φύγει για να βρει αλλού δουλειά. Στα «χρόνια της κρίσης» κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, οι επιχειρηματικοί όμιλοι της περιοχής τετραπλασίασαν τα κέρδη τους. Αυτή είναι η περιβόητη ανάπτυξη, για την οποία σκίζουν τα ρούχα τους ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ και ακολουθούν κατά πόδας και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα! Ανάπτυξη για τους επιχειρηματικούς ομίλους και για το λαό σημαίνει παραπάνω φτώχεια, εξαθλίωση, νέα βάρη. Γι’ αυτό και λέμε πως κριτήριο ψήφου για τις εκλογές θα πρέπει να είναι τα καθημερινά προβλήματα. Η ενίσχυση του ΚΚΕ αποτελεί μονόδρομο για το λαό, ώστε να δυναμώσει η μοναδική εκείνη δύναμη που αντιπαλεύει με συνέπεια την αντιλαϊκή πολιτική, που διεκδικεί όχι μόνο την ανάκτηση των απωλειών από τα χρόνια της κρίσης, αλλά όλα όσα ανταποκρίνονται στις πραγματικές σύγχρονες ανάγκες του λαού και της νεολαίας.

Δεν είναι τυχαίο για παράδειγμα ότι στην Άρτα, που το Εργατικό Κέντρο και η συντριπτική πλειοψηφία των σωματείων συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, οι εργαζόμενοι έχουν κατακτήσει την Κυριακάτικη αργία, να μη δουλεύουν 7 μέρες τη βδομάδα (μέτρο που εφαρμόζεται σε άλλες περιοχές από κοινού από ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ – ΚΙΝΑΛ, όπως η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη, η Κέρκυρα, κλπ). Επίσης, δεν είναι τυχαίο, ακριβώς λόγω της πρωτοπόρας δράσης των κομμουνιστών στα σωματεία, στους αγροτικούς συλλόγους, κ.α. ότι πάρθηκαν πίσω μια σειρά από απολύσεις (πτηνοτροφείο Αμβροσιάδη, εργολαβικές καθαρίστριες στο Νοσοκομείο, κλπ), ασκήθηκε σημαντική πίεση για αποζημιώσεις από τις πλημμύρες που έπνιξαν τον κάμπο της Άρτας και κατέστρεψαν την αγροτική παραγωγή πριν από δυο χρόνια. Αποδεικνύεται, λοιπόν, στην πράξη πως οι κομμουνιστές, με την πρωτοπόρα πολιτική πρόταση του Κόμματος, μπορούμε και κάνουμε τη διαφορά. Γι’ αυτό και είναι κρίσιμο αυτή η φωνή, του ΚΚΕ, η δική μας φωνή, να βγει ακόμη πιο ενισχυμένη την επομένη των εκλογών.

-Τι μπορεί να κάνει το κίνημα για να πείσει έναν νέο να μην τα αφήσει όλα πίσω και να φύγει στο εξωτερικό;

-Ειδικά γι’ αυτό το θέμα χωρά μεγάλη συζήτηση! Μέσα από την πάλη μας όμως αποκαλύψαμε τους μύθους που καλλιέργησε το ίδιο το σύστημα και τα κόμματά του για τους «εργασιακούς παραδείσους» στο εξωτερικό, κάτι που αποτυπώθηκε άλλωστε και στα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, όπου το ΚΚΕ σε μια σειρά από χώρες της ΕΕ συγκέντρωσε πολύ υψηλά ποσοστά. Αναδείξαμε πως αποτελεί θράσος και κοροϊδία, όλοι όσοι μας ωθούν στο να φύγουμε στο εξωτερικό λόγω της ανεργίας και των συνθηκών που καθημερινά αντιμετωπίζουμε, να μας προβάλλουν «μετά λύπης τους» ως μονόδρομο αυτή τη λύση, να έρχονται τώρα και να παρουσιάζονται ως τάχα σωτήρες, τάζοντάς μας 2μηνες, 3μηνες, 8μηνες δουλειές με λειψούς μισθούς και δικαιώματα. Αποκαλύψαμε πως δεν φταίει το κακό μας το ριζικό ως Έλληνες, αλλά αυτή η πολιτική που κάνει θεό το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους, βάζει εμπόδια στην ανάπτυξη της επιστήμης και της έρευνας, που καταργεί τις ΣΣΕ, την απεργία, κόβει μισθούς, στρέφει τους νέους σε ένα διαρκές κυνηγητό σκόρπιων δεξιοτήτων, διαμορφώνοντας ένα φτηνό κι ευέλικτο εργατικό δυναμικό για να αυξάνουν τα πλούτη τους ακόμη περισσότεροι οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι. Είναι η πολιτική της ΕΕ, στην οποία πίνουν νερό ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ, το ΚΙΝΑΛ και μια σειρά από άλλα κόμματα – αποκόμματα. Παλέψαμε να διαμορφωθούν εκείνοι οι όροι που θα επιτρέπουν σε ένα νέο άνθρωπο να μπορεί να βρει μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα, χωρίς να αναγκάζεται να φύγει. Σε αυτή την κατεύθυνση είναι επιτυχία η υπογραφή ΣΣΕ σε μια σειρά από κλάδους, η χορήγηση 13^ου και 14^ου μισθού στους Δήμους που τη διοίκηση άσκησαν κομμουνιστές δήμαρχοι, η απόσπαση ακόμη κι επιμέρους κατακτήσεων, όλα όσα καταφέραμε. Σίγουρα όμως δεν μπορούμε να αρκεστούμε μόνο σε αυτά. Το βασικό ζήτημα είναι η οργάνωση της πάλης του λαού στο πλαίσιο της Κοινωνικής Συμμαχίας, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για αλλαγές σε επίπεδο εξουσίας και οικονομίας. Να ξεμπερδέψουμε μια και καλή από το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα και με κεντρικό σχεδιασμό και λαϊκό έλεγχο να αξιοποιήσουμε το επιστημονικό κι εργατικό δυναμικό, τις δυνατότητες της τεχνολογίας, της επιστήμης στην κατεύθυνση της κάλυψης των λαϊκών αναγκών. Με λίγα λόγια, να μπορούμε να είμαστε νοικοκύρηδες κι αφέντες στον τόπο μας. Αυτή είναι η μόνη ρεαλιστική διέξοδος σήμερα για κάθε νέα και νέο.

-Γιατί δεν αξιοποιεί ο κόσμος τη συσσωρευμένη πείρα του για να βγάλει πολιτικά συμπεράσματα;

–Στον ένα ή στον άλλο βαθμό ο κόσμος βγάζει συμπεράσματα. Υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι κόσμου που έχει συσσωρεύσει αρκετή πείρα, βλέπει ότι δεν πάει άλλο, αναγνωρίζει ως ένα βαθμό ότι αυτή η πολιτική του κεφαλαίου και των κομμάτων του, μας έχει φτάσει ως εδώ. Είναι ο κόσμος που μας ακούει, συζητά μαζί μας, αποζητά και αποδέχεται τις θέσεις και τις εκτιμήσεις του ΚΚΕ. Ωστόσο την ίδια στιγμή η διαδρομή από την αγανάκτηση αυτή μέχρι την κάλπη, φαντάζει σαν ένας δρόμος μετ’ εμποδίων, όπου οι εργαζόμενοι θα πρέπει να αναμετρηθούν και να υπερπηδήσουν μια σειρά από εκβιαστικά διλήμματα, όπως η ακυβερνησία, το δίπολο «δεξιά – αντιδεξιά», τη λογική του μικρότερου κακού, τη λογική της ανάθεσης και της εύκολης λύσης, τη λογική των μειωμένων απαιτήσεων, μα πάνω απ’ όλα την απογοήτευση. Όλα αυτά, δηλαδή, στα οποία συνέβαλε ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τη ΝΔ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα να διαμορφωθούν, για να εγκλωβίσουν τη λαϊκή αγανάκτηση. Σ’ αυτά, φυσικά, έρχονται να προστεθούν η τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς και οι εκβιασμοί, αλλά και η βολική για το σύστημα στάση της αποχής. Εμείς λέμε: σίγουρα ο συσχετισμός στο κίνημα είναι αρνητικός κι έχουμε επίγνωση των δυσκολιών. Γνωρίζουμε ότι οι εκλογές δεν θα αλλάξουν ριζικά αυτόν τον συσχετισμό. Παρ’ όλα αυτά όμως είναι κρίσιμο σε αυτές τις εκλογές να εκφραστούν οι θετικές διεργασίες στο κίνημα. Να ενισχυθεί το ΚΚΕ που αποτελεί αντικειμενικά το αποκούμπι και τη δύναμη του λαού. Την μόνη και πραγματική ελπίδα και εγγύηση για το παρόν και για το μέλλον, για την κοινωνική ευημερία και πρόοδο. Η ψήφος του λαού και ιδιαίτερα της νεολαίας να είναι περήφανη, κόκκινη και ανυπότακτη. Να είναι καρφί στο μάτι όλων όσων μας καταδικάζουν στη φτώχεια, στην ανεργία, στην εξαθλίωση, στους πολέμους! Με το κεφάλι ψηλά, αυτή η λαϊκή αγανάκτηση να συναντήσει την ανατρεπτική πολιτική πρόταση του ΚΚΕ! Να στείλουμε μήνυμα απειθαρχίας και ανυπακοής στο κεφάλαιο και στα κόμματά του! Τώρα είναι η ώρα, με κριτήριο τη ζωή που θέλουμε και μας αξίζει, να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να πέσουν όσο το δυνατόν περισσότερα κόκκινα ψηφοδέλτια, να ενισχυθεί η πάλη για ένα καλύτερο αύριο!

-Βλέπουμε μια σημαντική επικοινωνιακή και αισθητική αναβάθμιση στα σποτάκια του ΚΚΕ και την προεκλογική του δουλειά. Αυτό είναι κάτι που ήρθε για να μείνει;

-Ξέρετε, η εξέλιξη της τεχνολογίας και της επιστήμης, η μελέτη θεωρητικών ζητημάτων γύρω από την τέχνη και το θέμα της μορφής και του περιεχομένου, αλλά προπαντός η πραγματικά προοδευτική, ανατρεπτική πολιτική του ΚΚΕ, δεν γίνεται να μην εκφραστούν και μέσα από τα σποτάκια και την προεκλογική δουλειά του ΚΚΕ. Το Κόμμα μας αξιοποιεί τις νέες τεχνολογίες και τις δυνατότητες που αυτές προσφέρουν για να φτάσει όσο το δυνατόν μακρύτερα η φωνή μας και προφανώς αυτό δεν είναι κάτι παροδικό, άλλα έχει μόνιμα χαρακτηριστικά. Μάλιστα, συνολικά τα τελευταία χρόνια το Κόμμα έχει κάνει σημαντικά βήματα στο κομμάτι της προπαγάνδας, ανεξάρτητα από τις εκλογές. Το κύριο είναι η προπαγάνδα να είναι εύστοχη, να προβληματίζει, να δίνει ερεθίσματα για σκέψη, πάνω στα οποία θα πατήσει η πολιτική δουλειά. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι υποτασσόμαστε και παίζουμε το παιχνίδι με τους επικοινωνιακούς όρους που θέτει ο ταξικός αντίπαλος. Σίγουρα η επικοινωνιακή και αισθητική αναβάθμιση μπορεί να προβληματίσει ένα κόσμο, έχει αντίκτυπο στη νεολαία, βοηθάει ως ένα σημείο και δεν μπορούμε να την υποτιμήσουμε, όμως αναντικατάστατο εργαλείο στη δράση των κομμουνιστών όχι μόνο μπροστά στις εκλογές, αλλά συνολικότερα, αποτελεί η μελέτη του Ριζοσπάστη, του Οδηγητή, της Κομμουνιστικής Επιθεώρησης, του πολιτικού βιβλίου, η καθημερινή συζήτηση, η σύσκεψη, η ανάπτυξη δεσμών σε κάθε χώρο όπου ζει, δουλεύει, δρα ο λαός και καθένας από εμάς. Το βασικό για εμάς, παράλληλα φυσικά με όλα τα υπόλοιπα, είναι ο κομμουνιστής να γίνεται παράδειγμα, να ξεχωρίζει μέσα από τη συνεπή, αγωνιστική, πρωτοπόρα στάση της ζωής του.

Πόσο εύκολη ή δύσκολη είναι η δουλειά του ΚΚΕ με τους πρόσφυγες – μετανάστες; Τι πρέπει να κάνει για να τους οργανώσει μαζικά και να πετύχουν να βελτιώσουν ουσιαστικά τη ζωή τους;

Απ.: Πρόκειται για δουλειά σύνθετη που συνδέεται με την ανάδειξη ζητημάτων όπως η όξυνση των ανταγωνισμών, οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, η ανάγκη έκφρασης διεθνιστικής αλληλεγγύης στους πρόσφυγες – μετανάστες, η διεκδίκηση μέτρων ανακούφισης και προστασίας, το μέτωπο ενάντια στο ρατσισμό – εθνικισμό, στη δράση της ναζιστικής εγκληματικής Χρυσής Αυγής. Οι κομμουνιστές πρωτοστατήσαμε στην οργάνωση της κοινής πάλης Ελλήνων και ξένων εργαζομένων, αφού κοινός εχθρός είναι το σύστημα της εκμετάλλευσης. Είναι σημαντικό πως όλο αυτό έγινε υπόθεση των εργατικών σωματείων, των λαϊκών επιτροπών, συνολικά του μαζικού κινήματος κι έρχεται μια σημαντική εμπειρία από τη δουλειά αυτή. Κόντρα στις ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες πιέσαμε ώστε οι άνθρωποι αυτοί να μπορούν να οργανωθούν στα συνδικάτα. Πρωτοβουλίες όπως αυτές για τους εργάτες γης, πρωτοβουλίες αλληλεγγύης, ανάδειξης των άθλιων συνθηκών στους προσφυγικούς καταυλισμούς, συζητήσεις, το πετυχημένο Φεστιβάλ Μεταναστών της Κ.Ο. Αττικής που γίνεται κάθε χρόνο με μαζική συμμετοχή Ελλήνων και ξένων εργατών είναι σε πολύ θετική κατεύθυνση. Συμβάλλουν στο να βγάζει ολοένα και περισσότερος κόσμος συμπεράσματα γύρω από τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ, του ΚΙΝΑΛ και των άλλων αστικών κομμάτων που εμπλέκουν τη χώρα μας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους, υλοποιούν τις κατευθύνσεις της ΕΕ με τους Κανονισμούς του Δουβλίνου με αποτέλεσμα των εγκλωβισμό χιλιάδων προσφύγων – μεταναστών. Μπροστά στις εκλογές, εκτιμάμε ότι ένα ακόμη κριτήριο ψήφου θα πρέπει να είναι και η στάση των κομμάτων γύρω από το ζήτημα του προσφυγικού – μεταναστευτικού, της εμπλοκής της χώρας μας στους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς. Γι’ αυτό κι απαιτείται ένα πολύ πιο δυνατό ΚΚΕ μέσα κι έξω από τη Βουλή! Η μόνη δύναμη που μπορεί να βάλει φρένο σε όλα αυτά, να σταθεί, να οργανώσει και να παλέψει για τις πραγματικές ανάγκες και δικαιώματα Ελλήνων και ξένων εργαζομένων!