Συνέντευξη GRUP YORUM στην Κατιούσα – “Οι αγώνες είναι που διαμορφώνουν την τέχνη μας”

“Οι Grup Yorum είναι ο λαός και ο λαός είναι οι Grup Yorum”. Αυτό είναι το βασικό σύνθημα ενός συγκροτήματος που το τονίζει και το επαναλαμβάνει, όχι ως μια απλή, κούφια φράση, αλλά γιατί είναι η βασική αρχή που έχει και οδηγεί τα μέλη του στον αγώνα. Εξάλλου, αν δεν αγωνίζονταν οι ίδιοι, πώς θα μπορούσαν να λένε τα τραγούδια του λαού και του αγώνα;

Μιλήσαμε με δύο από τα μέλη του συγκροτήματος, που ήρθαν στην Ελλάδα, για τη σημερινή διεθνιστική συναυλία αλληλεγγύης: τον Oumut Gultekin και την Sena Erkoc, που συμπλήρωνε τον Ουμούτ όταν χρειαζόταν. Ενώ αργότερα προστέθηκε στην ομήγυρη και ένα στέλεχος του DHKP-C, με το οποίο ακολούθησε μια ξεχωριστή συζήτηση για την κατάσταση στην Τουρκία (θα τη δούμε σε επόμενο μέρος). Η συζήτησή μας έγινε άλλωστε στα γραφεία του ελληνικού τομέα του Αντι-ιμπεριαλιστικού Μετώπου, στα Εξάρχεια.

Ο Oumut και η Sena μας μίλησαν για την ίδρυση και την ιστορία του συγκροτήματος, τον αγώνα που δίνει εδώ και 34 χρόνια, την απήχησή των τραγουδιών του στους λαούς της Τουρκίας και όχι μόνο, για την απεργία πείνας μέχρι θανάτου που έχουν ξεκινήσει μέλη του μέσα στις φυλακές. Για τις ανηλεείς διώξεις που υφίστανται από το τουρκικό κράτος αλλά και στην Ευρώπη, αλλά και για την απάντηση που βρίσκουν κάθε φορά μαζί με το λαό.

-Πείτε μας δυο λόγια για το συγκρότημα και πώς ιδρύθηκε.

-Είμαστε οι Grup Yorum, είμαστε αγωνιστές και κάνουμε πολιτικό τραγούδι. Μετά τη δικτατορία του Εβρέν, ο λαός μας ήταν απογοητευμένος. Στην τέχνη επικράτησε η παρακμή, που εξαπλωνόταν σε όλη τη χώρα, με τα “σκυλάδικα” (σ.σ.: arabesque, το αντίστοιχο τουρκικό είδος) και την κουλτούρα της ποπ. Από το 85′ και μετά, όταν βγάλαμε το πρώτο δίσκο μας, εκφράζουμε τα προβλήματα του λαού μας, τις σκέψεις και τα συναισθήματά του, δημιουργώντας μια νέα παράδοση. Ο λαός ανταποκρίθηκε και συμμετέχει μαζικά στις συναυλίες μας. Δεν είμαστε μόνο ένα μουσικό συγκρότημα, είμαστε γενικά ένα μέτωπο στο χώρο της τέχνης, που οργανώνει τους καλλιτέχνες. Αγωνιζόμαστε σε αυτόν το χώρο της μουσικής και της τέχνης, και οι αγώνες αυτοί είναι που διαμορφώνουν την τέχνη μας. Το όνομα Grup Yorum δε σημαίνει κάτι ιδιαίτερο. Ήταν αυτό που διάλεξαν για το συγκρότημα, οι τέσσερις φοιτητές που το ξεκίνησαν.

-Ποια είναι η ιστορία του συγκροτήματος και τι προβλήματα αντιμετωπίζει;

-Οι Grup Yorum είναι οι πρώτοι που ηχογράφησαν τραγούδια στην κούρδικη γλώσσα και υπέστησαν μεγάλες διώξεις γι’ αυτό. Οι αρχές σταμάτησαν ένα φορτηγό που μετέφερε τα CD μας στα κούρδικα, και κατέστρεψε το φορτίο με τα όπλα!
Εμείς κάνουμε πολιτικό τραγούδι. Μιλάμε για τους αγωνιστές, τους λαϊκούς ήρωες, τους αγώνες ενάντια στο φασισμό. Μες σε αυτά τα 34 χρόνια, πάντα είχαμε φυλακίσεις, διώξεις και βασανιστήρια, σε κάθε περίοδο του συγκροτήματος.

Θέλουμε να σταθούμε στην τελευταία μας περίοδο, από το 2010 κι έπειτα. Στην 25η επέτειο του συγκροτήματος, κάναμε συναυλία στην Κωνσταντινούπολη με 55 χιλιάδες κόσμο -ρεκόρ για συναυλία με εισιτήριο. Μέχρι το 2014, ο κόσμος αυξανόταν ολοένα και περισσότερο, σε κάθε συναυλία. Ξεπεράσαμε τις 100 χιλιάδες και φτάσαμε να παίζουμε μπροστά σε 1 εκατομμύριο κόσμο, σε Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη, Άδανα και όλες τις μεγάλες πόλεις της Τουρκίας. Παράλληλα κάναμε περιοδεία στην Ευρώπη και οι συναυλίες μας συγκέντρωναν χιλιάδες θεατές.

Όσο αυξανόταν ο κόσμος, τόσο οξυνόταν κι η καταπίεση εναντίον μας. Το φασιστικό ιμπεριαλιστικό κράτος μας έβλεπε σαν απειλή. Στη Γερμανία οι αρχές έβγαλαν σχετική ανακοίνωση, και ουσιαστικά μας απαγόρευσαν τις συναυλίες. Άρχισαν οι συλλήψεις, δε μας έδιναν πια συναυλιακούς χώρους. Μετά από κάθε τέτοια επίθεση, εμείς βρίσκαμε τρόπο να απαντήσουμε. Διοργανώναμε συναυλίες στις ταράτσες των σπιτιών, σε δρόμους και πλατείες. Δε μείναμε με σταυρωμένα χέρια, απαντήσαμε πολιτικά, δε μας σταμάτησαν οι απειλές.

Η Σοφία Π. από τον ελληνικό τομέα του Αντι-ιμπεριαλιστικού Μετώπου συμπληρώνει: “Μια τέτοια επίθεση έγινε στο αντι-ιμπεριαλιστικό Συνέδριο, στο Γκάζι. Απαγορεύτηκαν οι συναυλίες και έγιναν επιθέσεις στο τέλος του συνεδρίου. Αφού είχαν απαγορευτεί οι συναυλίες στις πλατείες, άρχισαν να γίνονται σε ταράτσες και μπαλκόνια. Κι όταν άρχισαν οι επιθέσεις στα σπίτια, οι συναυλίες άρχισαν να γίνονται σε οχήματα με καρότσες σε κίνηση. Για κάθε επίθεση, υπήρχε και μια νέα απάντηση.”

-Υπήρχαν συλλήψεις και σε άλλες χώρες πλην της Τουρκίας;

-Στην Ευρώπη δε γίνονται συλλήψεις, υπάρχει όμως καταπίεση. Λένε πως είμαστε τρομοκράτες, για να μη μας δώσουν συναυλιακό χώρο, δεχόμαστε απειλές. Δεν είμαστε παράνομοι, μπορεί όμως να απαγορεύσουν την είσοδο στον κόσμο, σε κάποια συναυλία.

-Πέρα από τις κυβερνήσεις πώς σας υποδέχονται οι λαοί στο εξωτερικό;

-Μας γνωρίζει αρκετός κόσμος και όταν ακούει το όνομά μας, μας υποδέχεται θερμά. Όχι μόνο για τη μουσική μας, αλλά για την αγωνιστική μας ταυτότητα και τις αξίες που έχουμε δημιουργήσει. Εμείς δεν έχουμε χορηγούς, έχουμε τον λαό που μας βοηθάει και οργανώνει μαζί μας τις συναυλίες. Κι όταν απαγορεύουν τις συναυλίες μας, ο λαός μπαίνει μπροστά, αντιδρά κι αντιστέκεται, συνειδητοποιεί έτσι τη δύναμή του. Ο κόσμος οργανώνεται σε ομάδες για να μας βοηθήσει, την τελευταία φορά είχαμε φτάσει τις 580 ομάδες για την οργάνωση της συναυλίας μας.

Η αστυνομία κάνει εφόδους στο Πολιτιστικό μας Κέντρο Ιντίλ και δεν αφήνει τίποτα όρθιο. Σπάει τα μουσικά μας όργανα και ό,τι άλλο βρίσκει. Αλλά μες σε δυο-τρεις μέρες, ο λαός οργανώνεται και μας βρίσκει άλλα όργανα, μας φέρνει ό,τι χρειαζόμαστε, στήνει το Πολιτιστικό Κέντρο απ’ την αρχή. Γι’ αυτό, το σύνθημά μας λέει ότι το Grup Yorum είναι ο ίδιος ο λαός και τη φωνή του λαού δεν μπορούν να την σταματήσουν. Είμαστε μες στο λαό, και ο ίδιος ο λαός είναι το Grup Yorum.

-Ο ιμπεριαλισμός για εσάς είναι μόνο ο πόλεμος; Και πώς αντιδρά ο εργαζόμενος λαός;

-Στη χώρα μας υπάρχει κρίση λόγω του ιμπεριαλισμού. Οι ιμπεριαλιστικές χώρες μεταφέρουν τις δικές τους κρίσεις σε εμάς και εκμεταλλεύονται το λαό μας δυο φορές. Ο μόνος δρόμος για να λυθεί αυτή η κατάσταση είναι ο αντι-ιμπεριαλιστικός αγώνας. Αντί για ιμπεριαλισμό, θέλουμε ανεξαρτησία. Αντί για καπιταλισμό, θέλουμε σοσιαλισμό. Όσο δεν αλλάζει αυτή η κατάσταση, δεν πρόκειται να αλλάξουμε τα τραγούδια μας και τον αγώνα μας.

-Εκτός από τα κούρδικα, έχετε κάνει τραγούδια και σε άλλες γλώσσες;

-Έχουμε τραγούδια σε όλες τις γλώσσες των λαών της Τουρκίας. Στα Λάζικα (λαός κοντά στη Μαύρη Θάλασσα), Αραβικά, Κουρδικά. Δεν έχουμε κάποιον περιορισμό, θέλουμε μέσα από την καρδιά μας να κάνουμε τραγούδια και σε άλλες γλώσσες. Στις συναυλίες μας λέμε τραγούδια του αγώνα από όλο τον κόσμο. Τραγουδάμε στα ισπανικά το Hasta Siempre Che Guevara, ενώ είπαμε πρώτοι στα τούρκικα του Bella Ciao.

-Είναι εμπόδιο η διαφορετική γλώσσα και η μουσική κουλτούρα για να επικοινωνήσετε με το κοινό άλλων χωρών;

-Μπορεί να μην ξέρουμε ελληνικά, αλλά συνεννοούμαστε με όσα αγγλικά ξέρουμε, χωρίς πρόβλημα. Οι λαοί δεν έχουν εμπόδια ανάμεσά τους. Όλοι οι λαοί είναι αδέρφια μεταξύ τους. Μόνος εχθρός είναι ο φασισμός, ο ιμπεριαλισμός.

Οι δυο λαοί είμαστε πολύ κοντά, έχουμε πολλά κοινά. Έχουμε κάνει δικές μας κάποιες αξίες και παραδόσεις του ελληνικού λαού, όπως το χορό του Ζαλόγγου. Μαθαίνουμε από τους αγώνες και την ιστορία του. Οτιδήποτε αγωνιστικό υπάρχει στην παγκόσμια ιστορία, το οικειοποιούμαστε και το θεωρούμε δικό μας, ως ιστορία που μας ανήκει.

-Κάποιοι καλλιεργούν τον εθνικισμό και το μίσος ανάμεσα στους δυο λαούς. Υπάρχουν ανταγωνισμοί, σενάρια για θερμά επεισόδια. Πώς το σχολιάζετε;

-Αυτή είναι η βασική τακτική του ιμπεριαλισμού, το “διαίρει και βασίλευε”. Να χωρίζει τους λαούς για να τους φέρνει σε σύγκρουση. Το ξέρουμε καλά από τη Γιουγκοσλαβία και τους Αραβικούς λαούς. Μόνο έτσι μπορεί να κυριαρχήσει, έχει ανάγκη αυτήν την πολιτική. Εμείς στον αντίποδα, λέμε “ενωθείτε, οργανωθείτε, αγωνιστείτε”. Οι λαοί του κόσμου είναι αδέρφια και το λέμε στα τραγούδια μας.

-Τι γνώμη έχετε για την Τουρκική επίθεση στο Κουρδιστάν;

-Η Τουρκία είναι εισβολέας, δεν έχει καμία δουλειά εκεί. Είναι υπόθεση των λαών της Συρίας να λύσουν τα προβλήματά τους. Καμία εξωτερική δύναμη δεν μπορεί να “εισάγει” ελευθερία και δικαιοσύνη. Οι λαοί μας σκοτώνονται για τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Η μόνη λύση, ο μόνος δρόμος είναι ο σοσιαλισμός.

Παρεμβαίνει ο συναγωνιστής Σαντί από το DHKP-C.

Βλέπουμε σήμερα πως καμία χώρα, κανείς λαός δεν μπορεί να κερδίσει τίποτα, αν εμπιστευτεί τους ιμπεριαλιστές. Δεν μπορεί να γίνει επανάσταση σε συνεργασία με τις ΗΠΑ και τις άλλες ιμπεριαλιστικές χώρες. Η επανάσταση περνάει μέσα από την πάλη εναντίον του ιμπεριαλισμού.

-Ακούμε κάποιους να λένε πως οι αγώνες δε φέρνουν αποτέλεσμα. Εσείς τι πιστεύετε;

Απαντά ξανά ο Σαντί από το DHKP-C.

-Πρέπει να δούμε την ιστορία και να διδαχτούμε. Αν σκεφτόμαστε ιστορικά, πρέπει να αναλύσουμε την ιστορία των λαών. Πολλές φορές σε διάφορες περιόδους, ένιωθαν απογοητευμένοι, ακόμα και πριν ξεσπάσει η επανάσταση στην Κίνα και τη Ρωσία. Και σήμερα επικρατεί μια απογοήτευση, η απουσία της ελπίδας. Το βασικό είναι τι σκέφτονται οι οργανώσεις που καθοδηγούν το λαό, πώς σκέφτεται η πρωτοπορία. Παίρνει ως βάση αυτή την απογοήτευση ή προσπαθεί να καθοδηγήσει την εργατική τάξη στην αποστολή της; Με τη δράση της μεγαλώνει την απογοήτευση ή την ελπίδα; Εμείς προσπαθούμε να κάνουμε το δεύτερο, να πείσουμε το λαό να μας ακολουθήσει σε αυτόν το δρόμο.

Επιστρέφουμε στην κουβέντα με τα μέλη του Grup Yorym, που μας μιλάνε για την κατάσταση στην Τουρκία και στέκονται στην απεργία πείνας των μελών τους.

-Για να καταλάβουμε τι γίνεται στην Τουρκία και γιατί γίνονται οι απεργίες πείνας, πρέπει να ξεκινήσουμε από την κατάσταση έκτασης ανάγκης που κηρύχθηκε από την κυβέρνηση. Με αυτήν, 130 χιλιάδες άτομα βρέθηκαν στο δρόμο χωρίς δουλειά. Δύο ακαδημαϊκοί άρχισαν απεργία πείνας κι αντιστάθηκαν. Ο λαός ανταποκρίθηκε στο κάλεσμά τους και όλος ο κόσμος άκουσε τη φωνή τους και έμαθε τα ονόματά τους: Νουριέ και Σεμί. Η απεργία πείνας που έκαναν κράτησε συνολικά 326 ημέρες κι ήταν το μεγαλύτερο κίνημα στην Τουρκία μετά την επιβολή του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης.

Οι δικηγόροι από το Σύλλογο Νομικών του Λαού που ανέλαβαν τις υποθέσεις τους φυλακίστηκαν, τρεις μέρες πριν από τη διεξαγωγή της δίκης. Ο ίδιος σύλλογος είχε αναλάβει την υπόθεση του 15χρονου Μπερκίν Ελβάν που δολοφονήθηκε από την αστυνομία, κι άλλες υποθέσεις που αφορούν το λαό και τα προβλήματά του: πχ την έκρηξη σε ένα ανθρακωρυχείο στη Σόμα με 301 θύματα, το βομβαρδισμό-δολοφονία 34 Κούρδων στο Ρομπόσκι του Β. Ιράκ, που πήγαιναν στα χωριά τους, μολονότι είχαν ενημερώσει εγκαίρως τις αρχές για τη διέλευσή τους, κ.ά.

Η αστυνομία επιτέθηκε στους δικηγόρους  του συνδέσμου, τους βασάνισε και τους έσπασε τα χέρια, για να τους εμποδίσει να αναλάβουν την υπόθεση της Νουριέ και του Σεμί. Τους φυλάκισαν, έγινε το δικαστήριο, και τους αποφυλάκισαν. Μετά από έξι ώρες όμως, άλλαξε η σύνθεση του δικαστηρίου και τους συνέλαβαν ξανά! Αθροιστικά τους έχουν επιβληθεί 159 χρόνια φυλάκισης…

Ο Μουσταφά Κοτσάκ είναι 29 χρονών και του επιβλήθηκε η ισόβια ποινή, που βασίστηκε σε ψευδομαρτυρίες. Τον βασάνισαν, για να σπάσει και να τον κάνουν χαφιέ τους, αλλά αυτός αντιστάθηκε κι άρχισε απεργία πείνας μέχρι θανάτου, διεκδικώντας μια δίκαιη δίκη. Αυτά έγιναν από την περίοδο της έκτακτης ανάγκης έως σήμερα.

Από τότε οι αρχές έχουν κάνει έφοδο εννιά φορές στο Πολιτιστικό μας Κέντρο, απαγόρευσαν τις συναυλίες μας, έβαλαν έξι από τα μέλη του συγκροτήματος στις λίστες τρομοκρατών. Οι σύντροφοί μας, που μία μέρα πριν έδιναν συναυλία μπροστά σε ένα εκατομμύριο κόσμου, την επομένη επικηρύσσονταν ως τρομοκράτες. Οι φωτογραφίες της επικήρυξης δεν είναι των φίλων μας, είναι οι φωτογραφίες ενός ολόκληρου λαού.

Εμείς δε μένουμε άπραγοι ενάντια στην καταπίεση. Οργανωνόμαστε στο δρόμο, κάνουμε συναυλίες στις ταράτσες, ζωντανά στο διαδίκτυο, γράψαμε 45 καινούρια τραγούδια και ξεκινήσαμε την απεργία της πείνας.

Την ξεκινήσαμε και στο Πολιτιστικό μας Κέντρο, πάει κυλιόμενα, από τον ένα στον άλλο. και Ηαπεργία πείνας των φυλακισμένων βρίσκεται στην 153η μέρα (σ.σ.: η συνέντευξη δόθηκε την Τετάρτη). Παράλληλα, οι κρατούμενοι σύντροφοι άρχισαν μακροχρόνια απεργία πείνας. Σημειώνουμε τα ονόματά τους, για να μην πούμε κάτι λάθος.
Η φίλη μας HELİN BÖLEK είναι στις 117 μέρες
Ο Ιμπραήμ İBRAHİM GÖKCEK είναι 119 μέρες
BARIŞ YÜKSEL 120 μέρες
BAHAR KURT 127 μέρες
ALİ ARACI  50 μέρες

Το χαρτάκι με τα ονόματα των απεργών πείνας και τον ακριβή αριθμό ημερών της απεργίας, που κρατάει από το Μάιο.

Ποια είναι τα αιτήματά μας; Απαιτούμε να αρθεί η απαγόρευση των συναυλιών μας. Δε γίνεται να απαγορεύσουν ένα συγκρότημα που απευθύνεται σε ένα εκατομμύριο κόσμο, επιτίθενται έτσι στον ίδιο το λαό. Απαιτούμε να ανακληθούν οι ποινικές διώξεις εις βάρος μας. Ένα μέλος του συγκροτήματος έφαγε πέντε χρόνια φυλακή, μόνο και μόνο γιατί συμμετείχε στις εκδηλώσεις της Πρωτομαγιάς. Ζητάμε να καταργηθούν οι λίστες επικηρυγμένων, να μη γίνονται έφοδοι στα γραφεία μας, στο Πολιτιστικό μας Κέντρο.

Διεκδικούμε τα δικαιώματά μας. Και σε αυτές τις συνθήκες φασισμού, δεν έχουμε άλλη επιλογή από τον αγώνα. Ή θα εγκαταλείψουμε τα τραγούδια μας και τις αξίες μας ή θα αγωνιστούμε για αυτά.

Η σημερινή επίθεση γίνεται γιατί θέλουν να εξαφανίσουν το Grup Yorum και τις ιδέες του. Σε αυτόν τον πόλεμο παίρνουμε θέση, αντιδράμε με την απεργία πείνας, λέμε τα τραγούδια αυτών που αγωνίζονται. Αν δεν αγωνιστούμε εμείς, πώς θα λέμε αύριο αυτά τα τραγούδια; Έτσι δείχνουμε πώς παλεύουμε και πώς μπορούμε να νικήσουμε, όχι μόνο μες στις φυλακές. Ο Ένγκελς είχε πει “να παλεύουμε με ό,τι έχουμε”. Κι εμείς τώρα έχουμε τον εαυτό μας, τα σώματά μας, και θα κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε με αυτά.

Στην ιστορία μένουν πάντα αυτοί που αγωνίζονται. Ποιος θα ήξερε το χορό του Ζαλόγγου αν δεν είχαν αγωνιστεί οι γυναίκες που χόρευαν; Ποιος θα γνώριζε τον Σοστακόβιτς και τον Πικάσο; Αυτές οι αξίες βγαίνουν από τους αγώνες. Και σήμερα η απεργία πείνας μέχρι θανάτου των Grup Yorum είναι μια νίκη. Όποιος θεωρεί τον εαυτό του δημοκράτη, δεν πρέπει απλά να ανταποκριθεί, αλλά να θεωρεί δικό του αυτόν τον αγώνα.

Οι Grip Yorum συμμετέχουν στη σημερινή συναυλία διεθνούς αλληλεγγύης στο Πολυτεχνείο, μαζί με τους Υπεραστικούς, τον Φώτη Σιώτα και τον Πέτρο Μάλαμα.

Ευχαριστούμε πολύ την Μποράν Γιαβανογλου για την πολύτιμη βοηθειά της στη διερμηνεία και τη Σοφία από τον ελληνικό τομέα του Αντι-ιμπεριαλιστικού Μετώπου για τις επαφές και τη συνολική βοήθεια.

Φωτογραφίες Filio Magenta