Τετ-α-τετ με τους Γιώργο Πέρρο και Μανώλη Καραντούσα

Η Κατιούσα είχε τη χαρά και την τιμή να βρεθεί τετ-α-τετ και να συνομιλήσει με τους συναδέλφους Γιώργο Πέρρο επικεφαλής της Εκτελεστικής Επιτροπής του Π.Α.ΜΕ. και Μανώλη Καραντούσα Πρόεδρο της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Γάλακτος-Τροφίμων-Ποτών, με αφορμή τα 20 χρόνια από την ίδρυση του Π.Α.ΜΕ.

Αγαπητοί συνάδελφοι σας καλωσορίζουμε στην Κατιούσα και σας ευχαριστούμε θερμά για την χαρά και την τιμή που μας κάνετε. Φέτος συμπληρώθηκαν τα 20 χρόνια ζωής και αγώνα του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου.

–Θα θέλαμε να μας πείτε δύο λόγια για τα γενέθλια του μοναδικού συνδικαλιστικού μετώπου της εργατικής τάξης στην Ελλάδα.

Γιορτάζουμε τα 20 χρόνια ίδρυσης του ΠΑΜΕ για αυτό είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενοι. Οι θυσίες χιλιάδων αγωνιστών και πρωτοπόρων εργατών που έπεσαν στον αγώνα για να δουν καλύτερες μέρες δεν πήγαν χαμένες, η σπορά τους φύτρωσε και κάρπισε. Ατενίζουμε το μέλλον με αισιοδοξία, γιατί έχουμε το δίκιο με το μέρος μας. Σε αυτήν την υπόθεση δεν είμαστε μονάχοι, έχουμε στο πλευρό μας την Π.Σ.Ο και τους εργαζόμενους από όλο τον κόσμο και στην σημερινή γιορτή, μας τιμάνε με την παρουσία τους.

–Να ξεκινήσουμε από τα βασικά. Τι είναι το ΠΑΜΕ; Γιατί με το ΠΑΜΕ και όχι με τη ΓΣΕΕ; Τι διαχωρίζει το ΠΑΜΕ και τα συνδικάτα του από τα αντίστοιχα της ΓΣΕΕ;

Η δημιουργία του ΠΑΜΕ ήταν αποτέλεσμα της ανάγκης να υπάρξει διακριτός ταξικός πόλος μέσα στα συνδικάτα της χώρας μας. Ήταν η απάντηση εκείνων των συνδικαλιστικών δυνάμεων που το 1999 έβαλαν την σφραγίδα τους για να γίνουν πιο ξεκάθαρες στην εργατική τάξη οι δύο γραμμές που υπήρχαν και εξακολουθούν να υπάρχουν μέσα στα συνδικάτα. Από την μια η γραμμή των κοινωνικών διαλόγων και της συναίνεσης των εργαζομένων στις επιταγές της εργοδοσίας και από την άλλη η δική μας γραμμή, αυτή της υπεράσπισης των εργατικών δικαιωμάτων απέναντι στους εργοδότες και τις κυβερνήσεις τους,  αλλά και την απόσπαση νέων κατακτήσεων από τα συνδικάτα και τους εργαζόμενους προς όφελός τους.

Στο ΠΑΜΕ συσπειρώνονται εκατοντάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις όπως πρωτοβάθμια σωματεία, εργατικά κέντρα, ομοσπονδίες και συνδικαλιστές. Τα 20 χρόνια που πέρασαν απέδειξαν ότι η δημιουργία του βοήθησε να υπάρξουν και να αναπτυχθούν αγώνες απέναντι στην επιθετικότητα του κεφαλαίου, όταν οι δυνάμεις που ηγούνταν τότε στην ΓΣΕΕ, που είναι οι ίδιες και σήμερα (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ) έβαζαν την μία ταφόπλακα πάνω στην άλλη στα εργατικά δικαιώματα και κατακτήσεις. Αποκάλυψε την σαπίλα του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, τα έργα και τις ημέρες του, την προσπάθεια του να αμαυρώσει αγωνιστές, να καπηλευτεί τις όποιες αγωνιστικές διαθέσεις με στόχο πάντα να τις φέρει στα μέτρα και τα σταθμά που βόλευαν κάθε φορά την εργοδοσία και την κυβέρνηση.

Σε αυτή την πορεία το μέτωπο μεγάλωσε, όλο και περισσότερα συνδικάτα συμπορεύτηκαν μαζί μας, βοήθησε να αλλάξουν οι συσχετισμοί υπέρ του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος σε μεγάλα σωματεία στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, αλλά και σε ομοσπονδίες και εργατικά κέντρα. Το κύρος του ΠΑΜΕ είναι ανεβασμένο στα μάτια των εργαζομένων, ακόμα και στους πιο δύσπιστους, είναι το αποκούμπι της εργατικής τάξης στη χώρας μας, χωρίς αυτό τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα.

Το ΠΑΜΕ είναι το ζωντανό κομμάτι του εργατικού κινήματος, γιατί ακριβώς αποτελείται από ζωντανά συνδικάτα με υπαρκτούς εργαζόμενους που συμμετέχουν στις διαδικασίες τους. Στην αντίπερα όχθη τα συνδικάτα που πρόσκεινται στην πλειοψηφία της ΓΣΕΕ τα διαπερνά η λογική του μικρότερου κακού, η λογική της συναίνεσης και της υποταγής, συμφωνούν στην ανταγωνιστικότητα και την επιχειρηματικότητα, ότι πρέπει να υπάρχουν οι επιχειρήσεις για να έχουν δουλειά οι εργαζόμενοι και όχι ότι χωρίς εργαζόμενους δεν μπορεί να παραχθει τίποτα, ότι χωρίς αυτούς γρανάζι δεν γυρνά.

–Τις τελευταίες ημέρες υπάρχει ένα κυνηγητό με το τσίρκο της ΓΣΕΕ η οποία κατηγορεί το ΠΑΜΕ πως δεν την αφήνει να πραγματοποιήσει το συνέδριό της. Ένα τσίρκο με μαϊμούδες, νόθους, κλακαδόρους, μπράβους και εργοδότες. Τι ακριβώς συμβαίνει;

Αυτές οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ-Ομάδα ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ που εμείς έχουμε ονομάσει «συνδικαλιστική μαφία» γιατί ακριβώς λειτουργούν με μεθόδους τέτοιας οργάνωσης, προσπαθούν να στήσουν κάλπη ανά την Ελλάδα ενόψει του 37^ου συνεδρίου για να εκλέξουν τα νέα όργανα στην ΓΣΕΕ.

Η ΔΑΣ, η συνδικαλιστική παράταξη που στηρίζει το ΠΑΜΕ στην ΓΣΕΕ έχει κάνει τα πάντα για να γίνει το συνέδριο. Με όλους τους τόνους και τρόπους έχουμε δηλώσει ότι συνέδριο με νόθους αντιπροσώπους, ανύπαρκτες συνδικαλιστικές οργανώσεις και εργοδότες αντιπροσώπους δεν μπορεί να ξεκινήσει. Με παρεμβάσεις και τοποθετήσεις στα αντίστοιχα όργανα της ΓΣΕΕ, με εξώδικα που έχουμε αποστείλει στη ηγεσία της συνδικαλιστικής μαφίας, ζητάμε να συνεδριάσουν όλα τα αρμόδια όργανα, να νομιμοποιήσουν τους πραγματικούς εργαζόμενους αντιπροσώπους, να ξεκινήσει το συνέδριο με βάση το καταστατικό και το νόμο.

Αντί λοιπόν για αυτό η ηγετική ομάδα της συνδικαλιστικής μαφίας, προσπαθεί να επιβάλλει νόθους και εργοδότες defacto στο συνέδριο. Μάλιστα για να το πετύχει αυτό εκτός το ότι πάει το συνέδριο μακριά από τους εργαζόμενους, έχει προσλάβει μπράβους, φουσκωτούς, ποινικούς και ανθρώπους της νύχτας ώστε να φοβίσουν τους αντιπροσώπους.

–Από τα πεντάστερα της Καλαμάτας φτάνουμε στα πεντάστερα της Ρόδου σε ένα πάρτι χιλιάδων ευρώ το οποίο πληρώνουμε όλοι εμείς. Και οι δύο απόπειρες συνεδρίασης-παρωδίας ακυρώθηκαν στην πράξη από το αληθινό συνδικαλιστικό κίνημα των εργατών, το ΠΑΜΕ. Ποια είναι η επόμενη μέρα για τη ΓΣΕΕ και το περιβόητο συνέδριό της;

Τα ταξικά συνδικάτα, οι ομοσπονδίες και τα εργατικά κέντρα με αποφασιστικό τρόπο παρενέβησαν μπροστά στο συνέδριο της ΓΣΕΕ. Είχαν και έχουν όλο το δικαίωμα να πετάξουν έξω όλη αυτή την σαπίλα και τους καλοταϊσμένους εργατοπατέρες που έχουν κάτσει στο σβέρκο των εργαζομένων. Έχουν το δικαίωμα να ζητάνε να γίνει συνέδριο εργατών και όχι των εργοδοτών.

Η διοίκηση επί της ουσίας είναι έκπτωτη, καθώς η θητεία της έχει λήξει. Την απόλυτη ευθύνη έχουν οι επικεφαλείς των παρατάξεων της πλειοψηφίας της διοίκησης, δηλαδή οι κ. Παναγόπουλος, Κουτσιούκης, Βασιλόπουλος και ο Εργοδότης Καραγεωργόπουλος που ήταν ο υπεύθυνος γραφείου τύπου της συνδικαλιστικής οργάνωσης.

Για την κατάσταση αυτή οι εργαζόμενοι πρέπει να τους χρεώσουν και να τους στείλουν στα τσακίδια μια ώρα αρχύτερα. Η δική μας θέση είναι αταλάντευτη για ΓΣΕΕ εργατών, δημοκρατική, ακηδεμόνευτη από εργοδοσία και κυβέρνηση.

–Όλα ξεκίνησαν με τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ και Σημίτη και φτάνουμε σήμερα, 20 χρόνια μετά, στην ξεπουλημένη εργοδοτική ΓΣΕΕ της πρώτης φοράς Αριστερά του Τσίπρα. Ενδιάμεσα η εργατική τάξη δέχτηκε μια τεράστια αντιλαϊκή επίθεση στο όνομα της οικονομικής κρίσης. Το ΠΑΜΕ πως στέκεται σε όλα αυτά τα γεγονότα;

Το ΠΑΜΕ πρωτοστάτησε σε μικρούς και μεγάλους αγώνες όλα αυτά τα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης για να μην περάσουν τα μνημόνια και οι εκατοντάδες νόμοι τους. Πάλεψε να μην περάσουν απολύσεις, να μην επεκταθούν οι ελαστικές μορφές στην εργασία, να μη γίνουν μειώσεις σε μισθούς, να μη καταργηθούν οι ΣΣΕ, να μη κτυπηθεί το δικαίωμα της απεργίας, να μη σακατεύονται και δολοφονούνται εργάτες μέσα στα σύγχρονα κάτεργα που λέγονται εργοστάσια και επιχειρήσεις.

Αντιτάχθηκε στο ρατσισμό, στην ξενοφοβία και στον φασισμό που ξεπρόβαλλε το 2011 μέσα από τις λεγόμενες «πλατείες» και στις δυνάμεις εκείνες που χάιδευαν τα αυτιά της Χρυσής Αυγής και των εθνικιστών.

Μπροστά σε αυτή την κατάσταση πρόβαλλε τον διεθνισμό, την ενότητα της εργατικής τάξης, ανάμεσα στους έλληνες και ξένους εργάτες απέναντι στον ταξικό εχθρό τους, τα αφεντικά και τα μαντρόσκυλα τους.

Συγκρούστηκε με την λογική ότι «όλοι είναι το ίδιο», «έξω τα συνδικάτα από τις πλατείες», «ότι δεν αλλάζει τίποτε» κλπ. Αυτή η προσπάθεια έβαλε εμπόδια, υπήρξε καθυστέρηση να περάσουν τα μέτρα, δεν κατάφερε όμως να αναχαιτίσει την λυσσαλέα επίθεση του κεφαλαίου, του ΣΕΒ. Συνολικά το εργατικό κίνημα βρέθηκε ανέτοιμο παρά τις προσπάθειες αντίστασης από τα ταξικά συνδικάτα και τους εργαζόμενους αυτή την περίοδο.

—Η ανάπτυξη της τεχνολογίας είναι ένα φλέγον ζήτημα που εξελίσσεται ραγδαία, το βιώνουμε καθημερινά και έχει πολλές προεκτάσεις. Χάνονται θέσεις εργασίας (από τους εισπράκτορες διοδίων προ μηνός ως τη Volkswagen και τις 7.000 απολύσεις που προανήγγειλε τώρα), πολλοί συνάδελφοι μας μεταφέρουν τις εμπειρίες τους όπου πλέον φακελώνονται εργαζόμενοι και συνδικαλιστές μέσω των κοινωνικών δικτύων (έχουμε ολοένα και περισσότερες εταιρίες που ξεψαχνίζουν τους εργαζόμενούς τους ή και τους υποψηφίους εργαζόμενους κοσκινίζοντας τα likes τους, τις φωτογραφίες τους, τα σχόλιά τους, ποιους ακολουθούν κλπ.), αποδυναμώνεται η απεργία με τις νέες μορφές τηλεργασίας, εργασίας από το σπίτι και μέσω διαδικτύου και ενώ τα μέλη του ΠΑΜΕ απεργούν και περικυκλώνουν τα κτίρια, οι κεφαλαιοκράτες συνεχίζουν απρόσκοπτα τη λειτουργία τους και την κερδοσκοπία τους. Πώς θα αντιπαλέψει το ΠΑΜΕ και το συνδικαλιστικό κίνημα όλα αυτά τα νέα αντεργατικά εργαλεία;

Η ΕΕ και οι κυβερνήσεις συνεχώς ενισχύουν τους μηχανισμούς καταστολής και παρακολούθησης απέναντι στους εργαζόμενους. Με αυτό τον τρόπο θέλουν να εξασφαλίσουν σιγή νεκροταφείου μέσα στους χώρους δουλειάς, να εξασφαλίσουν πειθήνιους εργαζόμενους, που θα δουλεύουν όποτε αυτοί θέλουν, θα τους πληρώνουν όσο θέλουν και όποτε θέλουν. Έτσι με την μεγαλύτερη εκμετάλλευση της εργασίας εκατομμυρίων εργαζομένων στην χώρα μας, στην ΕΕ θα εξασφαλίσουν ανταγωνιστικότητα και μεγαλύτερα κέρδη για τα μεγάλα μονοπώλια σε όλους τους κλάδους της οικονομίας.

Κύριος στόχος είναι το κτύπημα των ταξικών συνδικάτων. Θέλουν συνδικάτα τύπου ΓΣΕΕ και για να το πετύχουν χρηματοδοτούν με εκατομμύρια ευρώ προγράμματα που ταΐζουν τους εργατοπατέρες για να μάθουν στις επόμενες γενεές εργατών τι είδους συνδικαλισμό έχει ανάγκη το κεφάλαιο.

Η καλύτερη απάντηση είναι η οργάνωση των εργαζομένων στα συνδικάτα τους. Να εμπιστευτούν τη δική τους δύναμη, να συμπορευτούν με το ΠΑΜΕ και τα ταξικά συνδικάτα. Να διαμορφώσουν με τη συμμετοχή τους διεκδικητικό πλαίσιο που να καλύπτει τις δικές τους ανάγκες, να ανεβάσουν τις αγωνιστικές τους διαθέσεις, να προετοιμαστούν για τους μεγάλους αγώνες που είναι μπροστά μας.

Να βγάλουν συμπεράσματα για τους φίλους και τους εχθρούς. Να αποκτήσουν ταξική συνείδηση, να συνδέσουν την κατάσταση που βιώνουν με την πολιτική που εφαρμόζεται, να γυρίσουν την πλάτη στις κυβερνήσεις και τα κόμματα που υπηρετούν τα αφεντικά και τα μονοπώλια.

—Κλείνοντας να ευχηθούμε καλή δύναμη και χρόνια πολλά και αγωνιστικά στο ΠΑΜΕ και θα θέλαμε δύο κουβέντες και από εσάς για το αύριο του συνδικαλισμού και των εργατικών αγώνων γενικότερα.

Η ανασύνταξη και η αναζωογόνηση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος είναι ο στόχος μας. Η ανατροπή των συσχετισμών από τα κάτω στους μικρούς και μεγάλους εργασιακούς χώρους είναι όρος για την αλλαγή πορείας που έχει μέχρι σήμερα το κίνημα στην χώρα. Η απαξίωση που βιώνει ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός δεν φτάνει για να πάει μπροστά η ιστορία. Άλλωστε την ιστορία, τη γράφουν οι ζωντανές δυνάμεις, οι δυνάμεις της αντίστασης, των αγώνων και των αγωνιών της τάξης μας. Είμαστε σίγουροι ότι θα φτάσουμε μέχρι την τελική νίκη, το ΠΑΜΕ έχει σαλπίσει την Αντεπίθεση εδώ και 20 χρόνια, σηκώνουμε ψηλά την δική μας σημαία!

Αγαπητοί συνάδελφοι και σύντροφοι Γιώργο Πέρρο και Μανώλη Καραντούσα θέλουμε να σας ευχαριστήσουμε θερμά για το χρόνο σας και για τη συζήτησή μας σήμερα και να σας ευχηθούμε καλή δύναμη και καλούς αγώνες!