Θεολόγος Κάππος: Οπωσδήποτε…- ’’Παράθυρο στο δρόμο’’ στη διαπασών..

Ο Θεολόγος Κάππος μεγάλωσε στην Αθήνα από μητέρα Ικαριώτισσα, η οποία εκτός από τη ζωή, του χάρισε κι υπέροχα καλοκαίρια στο νησί της ξεγνοιασιάς. Οι αναμνήσεις του είναι γεμάτες από ικαριώτικα πανηγύρια και ακούσματα από τους παραδοσιακούς ήχους του νησιού. Στην Αθήνα όταν επέστρεφε το καλοκαίρι έβλεπε τον πατέρα του να ακούει μετά μανίας ροκ μουσική. Αυτά τα δυο είδη της παράδοσης και του ροκ, ‘’έγραψαν’’ μέσα του και μέχρι σήμερα, ενώ τα βήματα του τον έχουν παρασύρει στο έντεχνο τραγούδι, τα θεωρεί οικεία είδη που σίγουρα ακόμα τον επηρεάζουν μέσα στη δική του μουσική, συνειδητά και ασυνείδητα.

Πολλές φορές βρίσκεται στην άβολη θέση να απαντά αν είχε κάποια συγγένεια με τον Κώστα Κάππο τον γνωστό πολιτικό και συγγραφέα.. Ήταν η πρώτη μου ερώτηση όταν ανταλλάξαμε χειραψία και πριν μου πει το οτιδήποτε άλλο, με ευγένεια και χαμόγελο μου είπε πως όλοι λίγο πολύ τον ρωτούν αυτόν ή ακόμα και για άλλους ‘’Κάππους’’, αλλά όχι, δεν έχει.

Παρακάτω θα γνωρίσουμε έναν ερμηνευτή με ευαισθησίες και έναν καλλιτέχνη που παρά την πορεία του στο χώρο παραμένει ένας απλός καθημερινός άνθρωπος, όπως εμείς.

Πότε πήρες την απόφαση να ασχοληθείς με το τραγούδι;

Δεν ήταν θέμα απόφασης. Δεν ξύπνησα ένα πρωί και είπα ‘’Θέλω να ασχοληθώ με την μουσική’’ και θα κάνω αυτό. Ό,τι έχω γίνει και γίνομαι, έρχεται μόνο του, μέρα με τη μέρα.

Μάλλον οι γονείς μου μπορεί να το σκέφτηκαν πριν από μένα, όταν με πήραν πιτσιρίκι και με πήγαν στο Ωδείο, να δουν αν έχω κάποια κλίση στην μουσική. Ξεκίνησα από κλασική μουσική και γι’ αυτό ίσως να μην την αγάπησα τη μουσική αρχικά. Το Ωδείο και η κλασική μουσική σε βάζει σε κουτάκια. Πρέπει, όπως ο τάδε συνθέτης έγραψε αυτό, έτσι και εσύ να το αποδίδεις χωρίς προσωπικό στοιχείο. Ο λόγος που δεν το συμπάθησα ήταν κυρίως αυτός. Έπαιζα μουσική που δεν μπορούσα να αποτυπώσω το προσωπικό μου στοιχείο.

Πότε αρχίζεις να την ερωτεύεσαι τη μουσική;

Στην εφηβεία άρχισα τις πρώτες ελεύθερες εξόδους και πήγαινα σε μπάντες που έπαιζαν μουσική. Άκουγα μπάντες στους δρόμους..

Εκείνη την εποχή στην εφηβεία μας, γιατί είμαστε στην ίδια γενιά, ήταν στα φόρτε του το έντεχνο τραγούδι, όπως συνηθίζουμε να λέμε, αν και αδόκιμος όρος.. Από τότε άρχισες να ακούς αυτό το είδος με το οποίο ασχολήθηκες στην συνέχεια;

Ναι, ήταν η εποχή που ακούγαμε πάρα πολύ Πυξ –Λαξ, Κατσιμιχαίους, Βασίλη Παπακωνσταντίνου, οπότε σίγουρα είχα επηρεαστεί από εκείνους πολύ και είχα ήδη προσανατολιστεί στο έντεχνο είδος.

Ο πατέρας μου είχε δώσει συμβουλή τότε στην εφηβεία, σα σκληρός ροκάς που ήταν: ‘’Παιδί μου, ασχολήσου με τη μουσική αλλά μην πιάσεις ποτέ μπουζούκι’’.

Στις εμφανίσεις μου βέβαια, πέρα από το έντεχνο, βάζω και λαϊκή μουσική και παραδοσιακή.

Ο πατέρας σου σηκώνεται και φεύγεις μόλις τα τραγουδάς;

Όχι, εντάξει με άκουσε και του άρεσε τελικά. Απλά τραγουδούσα.. Δεν έπιασα μπουζούκι… Σε λαϊκό πάλκο δε θα πάω ποτέ βέβαια…

Πιστεύεις πως το έντεχνο τραγούδι έχει σταθεί τροχοπέδη και έχει εγκλωβίσει την ελληνική μουσική σκηνή;

Δεν το πιστεύω αυτό. Υπάρχει γενικά αυτή η άποψη πως το έντεχνο εγκλώβισε την ανάπτυξη άλλων ειδών μουσικής αλλά δε νομίζω πως συνέβη στην πραγματικότητα. Σίγουρα δεν μπορεί ένα συγκρότημα ή ένα καλλιτέχνης να επηρεάσει τόσο πολύ, αν είναι να γεννηθεί κάτι, ώστε να το σταματήσει.

Ξεκίνησες στο Ωδείο με πιάνο και κιθάρα, ωστόσο προχώρησες περισσότερο σαν ερμηνευτής…

Ναι, μέσα μου κάτι με πήγαινε περισσότερο στο τραγούδι, παρά να είμαι μουσικός. Όταν ανακάλυψα πως μπορώ να τραγουδήσω καλά, εκεί γύρω στα 16, θεώρησα πως τελείωσε, αυτό θέλω να κάνω από εδώ και πέρα.

Η πρώτη δουλειά που έπιασες σαν τραγουδιστής πότε ήταν;

Στην Αθήνα, στα 17 μου χρόνια με ένα συγκρότημα. Παίξαμε σε μια προφεστιβαλική της ΚΝΕ. Λεγόταν ‘’Πυραμίδες ‘’. Το συγκρότημα απαρτιζόταν από συμμαθητές μου και ήταν η πρώτη επαφή με το κοινό.

Τώρα αν εννοείς αυστηρά μεν το ‘’όρο’’ δουλειά, με την έννοια να πληρωθώ, ήρθε 2 χρόνια αργότερα, Παρασκευή –Σάββατο σε ένα μαγαζί, όπως λίγο πολύ ξεκινούν όλοι μας.

Αμέσως μετά την διάλυση του συγκροτήματος ‘’Πυραμίδες ‘’ ακολούθησες σόλο καριέρα;

Όχι, στην αρχή συμμετείχα σε πολλά συγκροτήματα. Αρχικά με ένα ντουέτο κιθάρα και πιάνο με ένα φίλο μου και ύστερα άλλα δύο συγκροτήματα, τους ‘’Alma Libre’’ και τους ‘’Ανεμοδείκτες’’. Ξεκίνησα σόλο καριέρα στα 25 μου και στα 28 μου έβγαλα τον πρώτο μου προσωπικό δίσκο με τίτλο ‘’Υπόγεια Διάβαση’’ και πριν 2 χρόνια κυκλοφόρησε και ο δεύτερος δίσκος μου με τίτλο ‘’Παράθυρο στο δρόμο’’.

Στον πρώτο σου προσωπικό δίσκο, ‘’Υπόγεια Διάβαση‘’, στιχουργικά εμπνέεσαι από τον έρωτα και παρουσιάζεσαι περισσότερο ρομαντικός και ευαίσθητος, σε αντίθεση με το δεύτερο δίσκο που δείχνεις προς τα έξω πιο ώριμος στιχουργικά, με τραγούδια που αγγίζουν και πολιτικά θέματα, όπως το ‘’Εδώ είναι Βαλκάνια‘’. Πιστεύεις πως ωρίμασες μέσα σε αυτό το διάστημα των 4 ετών ανάμεσα στην έκδοση του πρώτου και του δεύτερού σου δίσκου;

Ο πρώτος δίσκος είναι πάντα σαν να συστήνεσαι στο κοινό. Σίγουρα υπάρχει όρεξη και ανάγκη αλλά και αμηχανία. Στα 28 μου χρόνια βρισκόμουν σε αυτήν τη ρομαντική νεαρή διάθεση να γράψω για τον έρωτα με την ορμή της νιότης και όλα αυτά τα αυθόρμητα συναισθήματα που νιώθεις.

Ο δεύτερος δίσκος μου ήταν διαφορετικός, γιατί και εγώ πατούσα καλύτερα καλλιτεχνικά στα πόδια μου. Τα τραγούδια τα οποία επέλεξα να ερμηνεύσω, εξέφραζαν εκείνη τη στιγμή τη δική μου οπτική γωνία για τα θέματα, με περισσότερη ωριμότητα και προβληματισμό γιατί, αν και μικρό το διάστημα των 4 χρόνων, μέσα μου κάποια πράγματα είχαν κατασταλάξει και βρει την θέση τους στα σωστά τους μεγέθη.

Θέλω να πάμε πίσω πριν την κυκλοφορία του πρώτου σου δίσκου.. Πως βίωσες σαν εμπειρία αυτή τη διαδικασία;

Το πρώτο τραγούδι που είχα φτιάξει ήταν το τραγούδι ‘’Για τα μάτια σου μόνο’’ το οποίο είχα γράψει σε demo. Όπου εμφανιζόμουν, το είχα μαζί μου και αν έβλεπα κάποιον του χώρου, του το έδινα, με προοπτική να δισκογραφηθεί.

Ένα βράδυ, εμφανιζόμουν στον ‘’Κόμη‘’ στα Πατήσια και ήρθε ο Άγγελος Σφακιανάκης, γνωστός παραγωγός δίσκων, του έδωσα το demo και ανταποκρίθηκε, αρχίζοντας να ηχογραφούμε.

Τα συναισθήματα μου γι’ αυτό; Ένιωσα πάρα πολύ ευτυχισμένος, μόνο και μόνο που υλοποιήθηκε η επιθυμία μου να ενδιαφερθεί κάποιος για τη δουλειά μου.

Δεν σκέφτηκες ποτέ πως θα μπορούσε να πάει κάτι στραβά και να απογοητευτείς;

Πάντα κρατάς λίγο τον εαυτό σου πίσω, μέχρι να πάνε τα πράγματα εκεί που επιθυμείς. Προσωπικά, πάντα σε κάθε μου χαρά κρατάω τον εαυτό μου να μην χαρεί πολύ και μετά απογοητευτεί.

Πέρασε αρκετός καιρός μέχρι να φτάσω στην ηχογράφηση, ωστόσο μόλις μπήκε μπροστά δεν προβληματίστηκα άλλο…. δεν είχα χρόνο για να είμαι ειλικρινής.

Στο πρώτο σου δίσκο είχες διασκευάσει και το τραγούδι της Γλυκερίας ‘’Μέχρι να βρούμε ουρανό‘’. Πώς επετεύχθη αυτή η διασκευή;

Ναι, ένα τραγούδι του Στέλιου Φωτιάδη και του Σαράντη Αλιβιζάτου. Είχα στείλει ένα demo με τη φωνή μου να ερμηνεύει το τραγούδι και πήρα το οκ από τους δημιουργούς και την εταιρία πάντα με την βοήθεια του Άγγελου Σφακιανάκη.

Ο δίσκος σου έδωσε επαγγελματική ώθηση;

Φυσικά, δεν το συζητώ! Πριν το δίσκο μου ήταν πολύ δύσκολο να βρω δουλειά σε μαγαζιά ειδικά στην Αθήνα. Όταν πας σε ένα μαγαζί και βλέπουν πως έχεις μια ταυτότητα, αμέσως σε αντιμετωπίζουν διαφορετικά. Το τραγούδι μου ‘’Για τα μάτια σου μόνο ‘’ είχε ακουστεί τότε πολύ και όλο αυτό με ανέβασε σαν καλλιτέχνη σε ό,τι αφορά τα μαγαζιά.. Αν και αυτό μπορεί να ακουστεί ψωνίστικο λίγο..

Υπάρχει κάποιο τραγούδι από το πρώτο σου δίσκο πέρα από τα ‘’Για τα μάτια σου μόνο‘’ που ξεχωρίζεις ο ίδιος;

Το ‘’Λίγο πιο κοντά’’, ένα ακόμη τραγούδι δικό μου, στίχοι –μουσική. Βιωματικό τραγούδι με ερωτικό στίχο το οποίο γράφτηκε το 2009 στην Ικαρία.

Τραγούδια κατά παραγγελία μπορείς να γράψεις για κάποιον άλλον ή πρέπει να το έχεις βιώσει το συναίσθημα ο ίδιος για να το αναπαράγεις;

Θες να μου παραγγείλεις κάποιο η ίδια για κάποιον δικό σου;

Όχι δεν είμαι σε αυτό το mood, αλλά όταν χρειαστεί να σε έχουμε στα υπόψη μας..

Κατά καιρούς μου έχουν ζητήσει φίλοι να τους γράψω κάποιο τραγούδι, αλλά μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει… Κάνω όμως καντάδες αν θες. Να πάμε κάτω από κανένα μπαλκόνι..

Μωρέ εμείς να πάμε.. Πώς θα φύγουμε είναι το ζήτημα…

Με αξιοπρέπεια.. Ναι, καντάδες έχω κάνει για άλλους αλλά για μένα δεν έχω κάνει..

Ενοικιάζεται τραγουδοποιός για κάτω από το μπαλκόνι σας…

Καμία δουλειά δεν είναι ντροπή.. Κρίση υπάρχει.

Στο δεύτερο δίσκο ποια είναι τα δικά σου αγαπημένα τραγούδια;

Το ‘’Κάθε κορμί‘’ και το ‘’Είναι Βαλκάνια εδώ’’. Γενικά αυτό που προσέχω πρώτα στα τραγούδια είναι ο στίχος και το ‘’Κάθε κορμί’’ στιχουργικά μ’ άρεσε πάρα πολύ. Έχει και διττή σημασία, πέρα από ερωτικό τραγούδι μπορεί να σε πάει σε πιο κοινωνικά ζητήματα.

Οι στίχοι είναι του Σπήλιου Παπαγιαννόπουλου και η μουσική του Σταμάτη Μαρίνου και αυτό το τραγούδι μου έβγαλε μια πολύ ποιητική διάθεση. Ο ίδιος γράφω ποίηση και διαβάζω πολύ, οπότε ήταν κάτι που μου ερέθισε το ποιητικό μου αισθητήριο ας το πούμε έτσι.

Έπειτα ο στίχος ντύθηκε πολύ όμορφα με έναν παραδοσιακό ήχο, αυτόν της λύρας και πιστεύω ότι αναδείχτηκε ακόμα περισσότερο.

Με το δεύτερο τραγούδι, ‘’Είναι Βαλκάνια εδώ’’, τι ακριβώς ήθελες να εκφράσεις;

Αυτό το τραγούδι έχει μια περισσότερο πολιτική χροιά, εντελώς διαφορετικό από το πρώτο. Είναι ένα μήνυμα προς τους κυβερνώντες, στην εξωτερική πολιτική, στη Γερμανία, στην κυβέρνηση της Μέρκελ.. Έδω είναι Βαλκάνια, όσο και να προσπαθούν να μας υποτάξουν, εμείς έχουμε τα ήθη μας, τα έθιμά μας, το δικό μας τρόπο σκέψης, την ιστορία μας και ενδεχομένως αν κληθούμε να τα υπερασπιστούμε και να επαναστατήσουμε, θα το κάνουμε… Μπορεί βέβαια να είναι πολύ ρομαντικό αυτό που λέω. Μέχρι στιγμής δεν το βλέπω να συμβαίνει σύντομα.

Ετοιμάζεις κάτι καινούργιο δισκογραφικά;

Δεν ετοιμάζω κάτι καινούργιο δισκογραφικά, αυτή η χρονιά θα περάσει χωρίς να γράψω κάτι καινούργιο..

Που το ξέρεις και είσαι τόσο σίγουρος και απαισιόδοξος;

Έλα ντε! Απλά δεν έχω κάτι έτοιμο αυτή την στιγμή. Ελπίζω να καθίσω και να γράψω κάποια στιγμή τραγούδια ώστε να έχω περισσότερα δικά μου στο δεύτερο δίσκο..

Γιατί ο δεύτερος δίσκος δεν είχε πολύ δικό σου υλικό;

Δεν είχα κάτι έτοιμο και παρουσιάστηκαν πολύ ωραία τραγούδια άλλων δημιουργών, που θα ήθελα να τα είχα γράψει ο ίδιος και αφού δεν το έκανα ήθελα τουλάχιστον να τα τραγουδήσω…

Ο δεύτερος δίσκος ήταν πιο ξεκούραστος για μένα. Δέχτηκα πολλά τραγούδια από πολλούς καλλιτέχνες που ήρθαν σε μένα και υπάρχει υλικό και για τον επόμενο δίσκο.

Σκέφτομαι και ένα δικό μου τραγούδι να το κάνω το single και να το κυκλοφορήσω ίσως μέσα στην επόμενη χρονιά.

Είσαι ενεργός στα κοινωνικά δίκτυα. Μπορεί κάποιος να σε προσεγγίσει εύκολα μέσα από αυτά;

Στα κοινωνικά δίκτυα έχω Facebook και ένα κανάλι στο Youtube το οποίο ενημερώνω για εμφανίσεις, ανεβάζω βίντεο, αλλά δε συνομιλώ ιδιαίτερα.

Δεν σ’ αρέσει σαν τρόπος επικοινωνίας ή δεν υπάρχει χρόνος;

Δεν μ’ αρέσει να επικοινωνώ μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα… Δυστυχώς όμως βοηθά στη δουλειά μας. Να ακουστούν τα τραγούδια, να έρθει κόσμος να μας δει, οπότε είναι απαραίτητο για την δουλειά μας. Προσπαθώ να το κρατήσω αυστηρά σε επαγγελματικά πλαίσια.

Με την αναγνωρισιμότητα πώς τα πας;

Δεν είμαι ιδιαίτερα γνωστός ακόμα αλλά έχει συμβεί κάποιος να με γνωρίζει στο δρόμο. Όταν συμβαίνει το χαίρομαι, είναι σαν να αναγνωρίζεται αυτό που κάνω.

Πέρα από ερωτικούς στίχους, θα σκεφτόσουν ο ίδιος να γράψεις πολιτικό ή κοινωνικό τραγούδι ;

Γράφω κοινωνικό στίχο αλλά δε θα έγραφα πολιτικό, ώστε να φανεί αν είμαι δεξιός ή αριστερός. Πιστεύω πως έτσι και αλλιώς κάποιος θα κρίνει το στίχο μου και θα μου το περάσει ως ταμπέλα, ακόμα και αν δεν το δηλώσω ευθέως.

Είπες προηγουμένως πως γράφεις ποίηση… Σκέφτεσαι να εκδόσεις τα ποιήματά σου στο μέλλον;

Σκέφτομαι στον τρίτο μου δίσκο να ηχογραφήσω δικιά μου ποίηση, όχι μελοποιημένη, σαν απαγγελία περισσότερο.. Ναι, έχω αρκετά ποιήματα στο συρτάρι και σκέφτομαι να εκδώσω κάποια στιγμή μια ποιητική συλλογή, αν και δεν έχω μιλήσει ακόμα με συγκεκριμένο εκδοτικό οίκο. Νομίζω πως δε θα είναι μια συλλογή αλλά τουλάχιστον δύο.