Βάσια Βουγιουκλή: ‘’Ευτυχισμένος άνθρωπος είναι μόνο ο δημιουργικός άνθρωπος. Στα δικά μου μάτια αυτό είναι ευτυχία’’

Η Βάσια ανήκει σε εκείνους τους ‘’εκνευριστικούς’’ ανθρώπους που τα έχουν όλα. Ομορφιά, χιούμορ, εξυπνάδα,ταλέντο ή μάλλον ταλέντα στην περίπτωση της. Από αυτούς τους ανθρώπους που λες ‘’Δεν μπορεί ‘’ και όμως μπορεί και ας ξινίζουμε μούτρα όσοι περιμένουμε στην γωνία να βρούμε κάτι στραβό στον άλλον.

Μουσικός, παθιασμένη με το ούτι, τραγουδίστρια και χορεύτρια. Μια όμορφη γυναίκα με ευλύγιστο σώμα που διδάσκει μπαλέτο στο ‘’Modulor Dance Space ‘’ και μας προτρέπει να ασχοληθούμε και εμείς με αυτό.

‘’Δεν έχει σχέση η ηλικία αλλά η διάθεση. Οκ, αν δεν έχεις ασχοληθεί από παιδί επαγγελματίας δεν γίνεσαι αλλά θα δεις το σώμα σου και την διάθεση σου να αλλάζει τόσο που δεν θα έχει σημασία πόσο θα καταφέρεις να ανοίξεις το πόδι σου, όσο το πόσο αλλάζει η ψυχολογία σου χορεύοντας’’ μας λέει εκείνη που αν και απόφοιτος της Μουσικής Ακαδημίας της Σόφιας ‘’ Pancho Vladigerov’’ δεν έχει σταματήσει να είναι και ποτέ η ίδια μαθήτρια.

Εμένα με έψησε. Εσάς;

Να υποθέσω ότι το μπαλέτο πάει ασορτί με το πιάνο και γαλλικά οπότε είμαι σίγουρη πως με αυτό το μουσικό όργανο ξεκίνησες;

Όντως έτσι είναι και τα τρία πάνε πακέτο. Ξεκίνησα με κλασικό πιάνο στο Ωδείο. Πολύ χαλαρά μην φανταστείς. Ο πατέρας μου ήταν ηθοποιός υπέρ των τεχνών και έτσι με έσπρωξε προς τα εκεί.

Δεν σε ακούω ενθουσιασμένη με το πιανάκι γιατί ;

Ήμουν πιτσιρίκι. Όπου με έγραφαν πήγαινα και ήμουν οκ. Δεν υπήρχε πρόβλημα αλλά δεν είχα και συναίσθηση αν το αγαπώ ή όχι. Το πρώτο καμπανάκι υπέρ της μουσικής ήταν η εισαγωγή μου στο Μουσικό Γυμνάσιο στην Παλλήνη. Πέρασα τις εξετάσεις χωρίς να ξέρω τι ακριβώς να περιμένω. Ανακάλυψα έναν “υπέροχο νέο κόσμο” γεμάτο όργανα που στην αρχή δεν είχα ιδέα ότι υπήρχαν. Στο Ωδείο αντε να είχα δει πιάνο, βιολί, κιθάρα τα πολύ κλασικά όργανα, στο σχολείο αυτό είδα τα πάντα.

Μετά από 3 χρόνια έπρεπε να επιλέξω κατεύθυνση στο σχολείο και ψήφισα με τα δύο μου χέρια τον παραδοσιακό τομέα!!!

Το ούτι ήταν μια συνειδητή επιλογή ;

Ήταν μια τυχαία επιλογή. Πέρασε στην τάξη μια λίστα με τα μουσικά όργανα και κοιταχτήκαμε με την κολλητή μου .’’ Τι θα πάρεις ;’’ και έβαλα το ούτι. Αργότερα, συνειδητοποίησα πως μ’ άρεσε όλο αυτό. Μετά το σχολείο συνέχισα τα μαθήματα στο Ωδείο και ξεκίνησα να παίζω μουσική τα βράδια.

Το Τμήμα Μουσικολογίας ήταν το αμέσως επόμενο βήμα, μια και τότε ακόμα δεν είχαν αναπτυχθεί οι σχολές παραδοσιακών οργάνων οπότε ήταν το μόνο σχετικό τμήμα με συναφές αντικείμενο. Αυτό σε θεωρητικό επίπεδο μου έκανε πολύ καλό. Έχω θεωρητικές γνώσεις πάνω στην μουσική που με έχουν βοηθήσει να έχω μια σφαιρική άποψη για το αντικείμενο.

Σε πρακτικό επίπεδο, έπεσα στα βαθιά. Έπαιζα τα βράδια σε μουσικές σκηνές και κάπου εκεί προέκυψε το τραγούδι. Είχα έναν καθηγητή στο μουσικό, ο οποίος μου έλεγε πως ως κορίτσι, μόλις βγω στο επάγγελμα θα με βάλουν να τραγουδήσω θέλω δεν θέλω και εγώ το απέκλεια γιατί ένιωθα άβολα.Ε, στην πρώτη μου δουλειά αρρωσταίνει η τραγουδίστρια και την αντικαθιστώ εγώ. Μετά έμεινα στο σχήμα και ως μουσικός και ως τραγουδίστρια.

Δεν ήταν λίγο αναμενόμενη εξέλιξη; Γυναίκα με μουσικό όργανο να τραγουδά ..

Ήταν αλλά ντρεπόμουν στην αρχή. Στη συνέχεια σχεδόν σε όλες τις συνεργασίες μου τραγουδούσα και έπαιζα ούτι. Σιγα- σιγά το τραγουδιστικό κομμάτι βγήκε πιο μπροστά.

Πιστεύεις ότι το ούτι είναι δύσκολο όργανο για να το ακούσει ο σημερινός Έλληνας; Φέρει μια ανατολίτικη παράδοση που σήμερα δεν είναι και τόσο της μόδας;

Είτε είναι στη μόδα είτε όχι, το σίγουρο είναι οτι φέρει μέσα του την παράδοση της Ανατολής που πάντα “μιλάει” στον Ελληνα. Ακόμα και αν δεν μπορεί να αναγνωρίσει τον ήχο ακούγοντας το π.χ στο ραδιόφωνο, με κάποιο μαγικό τρόπο μας συνδέει με το “ανατολικό” μας κομμάτι.

Για μένα το ούτι φέρει ακόμα μέσα του την μουσική παράδοση της Ανατολής αυτούσια. Οι ιδανικές συνθήκες είναι να ακουστεί μέσα σε ένα δωμάτιο. Είναι μουσική δωματίου της ανατολίτικης μουσικής.Έχει μια ιδιαίτερη κουλτούρα σαν όργανο.

Στο ελληνικό κοινό του αρέσει ο πειραματισμός που γίνεται ή είναι κάτι που το επιβάλλουν οι καλλιτέχνες ή οι δισκογραφικές ανάλογα με το κέρδος;

Το ελληνικό κοινό νομίζω πως είναι λίγο συντηρητικό. Μπορεί να θέλει 40 χρόνια να ακούει τα ίδια και τα ίδια . Υπάρχει μια “διαμάχη” συχνά ανάμεσα στο καλλιτέχνη που θέλει να δοκιμάζει καινούργια πράγματα και στο κοινό. Από κει και πέρα είναι πόσο τολμάς να χαλάς χατίρια και να παίζεις αυτό που θες ως καλλιτέχνης. Υπάρχουν καλλιτέχνες που ρισκάρουν πιο συχνά και καλλιτέχνες που δεν ρισκάρουν. Λίγο ως πολύ όμως ξέρουμε πότε μας παίρνει σε ένα κοινό και πότε όχι. Σε μια δύσκολη στιγμή που θα δούμε ότι το κοινό δεν ανταποκρίνεται σε αυτό που πάμε να παίξουμε, πετάμε τα δυνατά μας χαρτιά.

Οι δισκογραφικές εταιρίες δεν έχουν την δύναμη που είχαν κάποτε. Προ κρίσης πάντως υπήρχαν δισκογραφικές που ζητούσαν να βγάλουν μουσική και να πειραματιστούν σε νέα πράγματα και άλλες που ήθελαν να χαϊδεύουν το κοινό και να βγάζουν χρήματα.

Για μένα όμως οφείλεις σαν καλλιτέχνης να πειραματίζεσαι. Έχω βγει και τραγουδήσει ξένα κομμάτια κρατώντας το ούτι. Δοκιμάζεις..

Εκτός από τραγουδίστρια και μουσικός είσαι και καθηγήτρια σε Μουσικό σχολείο. Αλήθεια, είσαι περισσότερο φιλικά προσκείμενη στα παιδιά που επιλέγουν σαν μουσικό όργανο το ούτι ή είσαι πιο δίκαιη στην κρίση σου;

Κοίτα.. Σίγουρα νιώθω πολύ κοντά στα παιδιά που παίζουν ούτι γιατί ξέρω το μουσικό αυτό όργανο και αναγνωρίζω τις δυσκολίες ή την ομορφιά του. Κατά τα άλλα το ταλέντο και πολύ περισσότερο η αγάπη για όλο το φάσμα της μουσικής είναι κάτι που με συγκινεί πολύ στα παιδιά.

Σε ανησυχεί το μέλλον; Πόσο εύκολη ή δύσκολη είναι η ζωή του μουσικού στην Ελλάδα σήμερα; Υπάρχει απορρόφηση μουσικών ή λόγω κρίσης υπάρχει ανεργία;

Το μέλλον στη μουσική είναι πάντα αβέβαιο. Ένας μουσικός έχει τα πάνω και τα κάτω του. Την μια στιγμή μπορεί να παίζει στο Μέγαρο και την άλλη στα Μέγαρα. Εμένα αυτή η εναλλαγή μ’ αρέσει μέχρι στιγμής. Αυτό που λέω και στους μαθητές μου είναι οτι σε αυτή τη χρονική περίοδο δουλεύουν οι πολύ καλοί μουσικοί και πολύ λιγότερο οι μέτριοι στην Ελλάδα.

Η βουλγάρα καθηγήτρια του μπαλέτου έλεγε οτι όλα είναι δύσκολα απο τη στιγμή που σηκώνεσαι απο το κρεβάτι σου και μετά! Για μένα είναι θέμα ποιότητας ζωής και προτεραιοτήτων. Ενας άνθρωπος που μπορεί να είναι δημιουργικός, να συλλέγει εμπειρίες, να γνωρίζει ανθρώπους και μέρη και να αντλεί ευτυχία από τη δουλειά του, είναι σε κάθε περίπτωση ένας ευτυχισμένος άνθρωπος στα δικά μου μάτια

Άλλωστε η μουσική είναι μια παγκόσμια γλώσσα οπότε μπορεί να απορροφηθείς άνετα και εκτός συνόρων.

Να μιλήσουμε και λίγο για τις σπουδές στο μπαλέτο.. Πώς βρέθηκες στη Βουλγαρία;

Σχεδόν παράλληλα με τις σπουδές στην μουσική, φοιτώ και στο τμήμα παιδαγωγικής μπαλέτου στη μουσική ακαδημία της Σόφιας.

Έπαθα πλάκα όταν πρωτοπήγα. Προερχόμουν από το τμήμα Μουσικολογίας της Αθήνας και πήγα και βρήκα ένα πάμφτωχο πανεπιστήμιο στο οποίο όλα λειτουργούσαν άψογα και οι φοιτητές είχαν πολύ υψηλό επίπεδο.

Περνούσα έξω από τα τμήματα μουσικής και περίμενα ‘’Δεν γίνεται να μην ακούγεται κανένα φάλτσο ρε παιδί μου’ . Κι όμως! Επίσης το μπαλέτο και η κλασική μουσική για εκείνους ήταν κάτι πολύ λαϊκό. Έπαιρναν αναψυκτικά και πατατάκια και έβλεπαν μπαλέτο. Άλλη νοοτροπία εντελώς. Δεν υπάρχει όλο αυτό που λέμε εμείς ‘’ Α, η κλασική μουσική που είναι για μορφωμένους, το μπαλέτο δεν είναι για το λαό’’. Εκείνοι έχοντας καλλιεργηθεί από το προηγούμενο κομμουνιστικό καθεστώς, είχαν μάθει να θεωρούν την κλασική παιδεία ως κάτι πολύ δικό τους που ο οποιοσδήποτε μπορεί να κατανοήσει. Δεν υπήρχαν οι διαχωρισμοί που υπάρχουν εδώ.

Αυτή τη στιγμή τι ετοιμάζεις στη μουσική; Τι να περιμένουμε από εσένα το επόμενο διάστημα;

Αυτήν την περίοδο νιώθω την ανάγκη να γυρίσω προς τα πίσω και να διασκευάσω παλιά τραγούδια με πολύ σύγχρονο ηλεκτρικό ήχο.. Θέλω την επόμενη συναυλία μου να την παρακολουθήσεις όρθια. Ροκάροντας σχεδόν..

Έτσι και αλλιώς λόγω ύψους τις περισσότερες φορές βρίσκομαι όρθια σε συναυλίες τώρα το ροκ δεν ξέρω κατά πόσο το έχω…

Χα, όχι εννοώ ότι θέλω να νιώσει ο ακροατής να συμμετέχει με όλο του το σώμα και την διάθεση. Να μην είναι στατικός και απλά να με ακούει. Να υπάρξει μια επικοινωνία και σωματική.

Έχεις προσπαθήσει να γράψεις κάτι δικό σου η ίδια; Με δικό σου στίχο ή σύνθεση;

Το ούτι είναι αυτοσχεδιαστικό όργανο. Μπορείς να παίξεις τα λεγόμενα ταξίμια. Δεν έχω ασχοληθεί με την σύνθεση ωστόσο νιώθω παίζοντας ταξίμια ότι θα μπορούσα να το κάνω κάποια στιγμή.

Τι σχεδιάζεις φέτος να προσθέσεις στην νυχτερινή ζωή της Αθήνας;

Φέτος αποφάσισα να παίξω σε μικρότερους χώρους. Μου έχει λείψει η συχνή επαφή με το κοινό και σκέφτομαι να παίζω 1-2 φορές την βδομάδα. Αυτόν τον καιρό ετοιμάζω με τον Ηρακλή Κοντό, πολύ καλό κιθαρίστα ένα πρόγραμμα.

Με την μπάντα μου ετοιμάζω κατά καιρούς πιο ιδιαίτερα πρότζεκτ τα οποία παρουσιάζουμε σε μεγαλύτερες μουσικές σκηνές όπως ο Σταυρός του Νότου, η Σφίγγα… Με προκαλεί το να μπλέκω ετερόκλητο μουσικό υλικό και μ’ αυτό να διηγούμαι μια ιστορία, όπως π.χ. την ιστορία μιας γυναίκας

Υπάρχει μια διασκευή σου, την οποία είδα στο Youtube, του Στράτου Διονυσίου ‘’Τα μάζεψα τα πράγματα’’..

Ένα τραγούδι που έχει σημαδευτεί από μια πολύ δυνατή φωνή που σε καμία περίπτωση δεν προσπάθησα να κοντράρω. Στίχοι Γιάννη Πάριου, μουσική Θανάσης Πολυκανδριώτης και έχει κυκλοφορήσει από την Final Touch. Περιγράφει μια ιστορία χωρισμού με νέο φρέσκο ήχο και δείχνει το δρόμο όταν τα πράγματα πάνε στραβά τι πρέπει να κάνεις.. Οδηγίες χρήσης.

Ας είμαστε ειλικρινείς ως γυναίκες η απόφαση του χωρισμού ανήκει τις περισσότερες φορές σε εμάς και όχι τόσο στους άνδρες οπότε για μένα ήταν ένα γυναικείο τραγούδι από την αρχή ακόμα και όταν ο Στράτος Διονυσίου το ερμήνευε. Νομίζω πως εμείς όταν αποφασίσουμε να διαλύσουμε μια σχέση βγάζουμε τόσο τσαμπουκά. Μαζεύουμε πράγματα και δρόμο ή του τα πακετάρουμε και δρόμο ανάλογα σε ποιόν ανήκει το σπίτι…

Συ είπας εγω δεν ξέρω τίποτα για το φόνο! Πάντως αυτά τα τραγούδια έχουν γραφτεί από την ίδια την ζωή, γι αυτό σε διαβεβαιώ.

Αυτό το τραγούδι συνδέθηκε με την ”μαύρη νύχτα” αλλά είναι ένα κλασικό κομμάτι για μένα. Μου αρέσει που μέσα σε τρία λεπτά μου δίνει με μια καθαρότητα στίχου ένα ολόκληρο σενάριο, ένα ολόκληρο έργο.

Σε ευχαριστώ πολύ για την συνέντευξη και εύχομαι καλή συνέχεια σε ότι κάνεις από εδώ και πέρα.